Dietrich Benner

Dietrich Benner (ur. 1 marca 1941 w Neuwied) – niemiecki pedagog i filozof, profesor Uniwersytetu Humboldtów w Berlinie[1][2].

Życiorys

Studiował w Bonn oraz Wiedniu następujące dyscypliny: filozofię, pedagogikę, germanistykę i historię. W 1965 doktoryzował się na podstawie rozprawy Theorie und Praxis. Systemtheoretische Betrachtungen zu Hegel und Marx. Habilitował się u prof. Josefa Derbolava w 1970. W następnych latach pracował jako profesor pedagogiki na różnych uniwersytetach (Bonn, Moguncja, Klagenfurt i Zurich). Od 1991 jest związany z Uniwersytetem Humboldtów w Berlinie. Był tam dwukrotnie dziekanem Wydziału Filozoficznego[2].

Od 1990 do 1994 był przewodniczącym Deutsche Gesellschaft für Erziehungswissenschaft (Niemieckiego Towarzystwa Nauki o Wychowaniu)[2].

Publikacje

  • Hauptströmmungen der Erziehungswissenschaft (1973),
  • Die Pädagogik Herbarts (1986),
  • Allgemeine Pädagogik (1987),
  • Historisches Wörterbuch der Pädagogik (2004)[2].

Przypisy

  1. ↑ Uniwersytet Humboldtów, „Prof. em. Dr. Dr. h.c. mult. Dietrich Benner”.
  2. ↑ a b c d Dariusz Stępkowski, (R)ewolucja prakseologiczna w myśleniu i działaniu pedagogicznym według Dietricha Bennera, „Seminare” nr 24/2007, s. 419 (przypis).