Difluorek ditlenu

Difluorek ditlenu
Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) konst. difluorek ditlenu[1] podst. difluorodioksydan[1] addyt. bis(fluorydotlen)(O—O)[1]
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	F2O2
Inne wzory	O2F2, FOOF
Masa molowa	70,00 g/mol
Wygląd	pomarańczowe ciało stałe (poniżej −163 °C)
Identyfikacja
Numer CAS	7783-44-0
PubChem	123257
SMILES O(OF)F
InChI InChI=1S/F2O2/c1-3-4-2 REAOZOPEJGPVCB-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Temperatura topnienia −153,4 °C[2] Temperatura wrzenia −57 °C[2]
Niebezpieczeństwa Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji według kryteriów GHS są niedostępne.
Podobne związki
Podobne związki	S 2Cl 2, H 2O 2
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Difluorek ditlenu, O
2F
2 – nieorganiczny związek chemiczny, występuje pod postacią pomarańczowego ciała stałego, które w temperaturze −163 °C topi się, tworząc ciecz czerwonej barwy^[3]. Jest silnym utleniaczem i rozkłada się do OF
2 i tlenu już w temperaturze −160 °C (4% na dzień)^[4].

Otrzymywanie

Difluorek ditlenu może być otrzymany poprzez poddanie mieszaniny gazowego fluoru i tlenu w stosunku 1:1 przy niskim ciśnieniu (17 mmHg jest optymalne) wyładowaniom elektrycznym (25–30 mA, 2,1–2,4 kV). Jest to w zasadzie metoda pierwszej syntezy związku, dokonanej w 1933 roku przez Otto Ruffa^[5]. Inna synteza wymaga zmieszania O
2 i F
2 w naczyniu ze stali nierdzewnej schłodzonym do temperatury −196 °C, a następnie wystawienie pierwiastków na kilkugodzinne promieniowanie hamowania o energii 3 MeV.

O
2 + F
2 → O
2F
2

Budowa

W F
2O
2 tlen posiada nietypowy dla niego +1 stopień utlenienia. W większości związków tlen posiada −2 stopień utlenienia.

Struktura difluorku ditlenu przypomina strukturę nadtlenku wodoru, H
2O
2, w której kąt dwuścienny zbliża się do wartości 90°. Geometria ta jest zgodna z przewidywaniami teorii VSEPR. Długość wiązania O–O jest zbliżona do 120,7 pm, która jest długością wiązania O=O w cząsteczkowym tlenie, O
2^[6].

Reaktywność

Nadrzędną właściwością tego niestabilnego związku jest jego siła utleniająca, pomimo faktu, że wszystkie reakcje muszą przebiegać w temperaturze bliskiej −100 °C^[7]. Z BF
3 i PF
5 daje odpowiednie sole dioksygenylowe^[8][4]:

2O
2F
2 + 2PF
5 → 2[O
2]+
[PF
6]−
+ F
2

Reakcja taka może przekształcać tlenki uranu, plutonu i neptunu w odpowiednie heksafluorki^[2].

Przypisy