Dilys Laye
 | |
| Imię i nazwisko | Dilys Lay |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 11 marca 1934 |
| Data śmierci | 13 lutego 2009 |
| Zawód | aktorka |
| Współmałżonek | Frank Maher |
| Lata aktywności | 1948-2006 |
Dilys Laye, właśc. Dilys Lay (ur. 11 marca 1934 w Londynie, zm. 13 lutego 2009) – brytyjska aktorka, współcześnie pamiętana przede wszystkim ze swoich ról komediowych z lat 60., zwłaszcza w czterech filmach z cyklu Cała naprzód.
Pochodziła z rozbitej rodziny, gdy miała osiem lat jej ojciec, z zawodu muzyk, wyjechał do Afryki Południowej i zerwał wszelkie kontakty. Jako trzynastolatka po raz pierwszy wystąpiła w profesjonalnym teatrze, a rok później zadebiutowała w kinie, w musicalu Trottie True z 1949 roku. Od 1951 regularnie grywała w różnych produkcjach na West Endzie, w 1954 występowała też na Broadwayu. Począwszy od 1957 stała się również wziętą aktorką filmową, występując w takich obrazach jak Blue Murder at St. Trinian's, Doctor at Large czy Please Turn Over.
W 1962, na cztery dni przed rozpoczęciem zdjęć, otrzymała propozycję zagrania głównej roli kobiecej w komedii Carry On Cruising, należącej do popularnego cyklu Cała naprzód. Miała zastąpić Joan Sims, która w ostatniej chwili musiała wycofać się z projektu z powodu nagłej choroby. Laye zgodziła się, a w kolejnych latach zagrała jeszcze w trzech innych filmach z tej samej serii: Szpiegu do dzieła (1964), Doktorze do dzieła (1967) oraz Cała naprzód: Wakacje! Do dzieła! (1969). Równolegle rozwijała również swoją karierę telewizyjną, grając w takich serialach jak The Bed-Sit Girl, Down the Gate i Chintz. W tej ostatniej produkcji pełniła także rolę współscenarzystki.
W latach 80. skupiła się na pracy w teatrze i dołączyła do prestiżowej kompanii teatralnej Royal Shakespeare Company, gdzie występowała nie tylko w stanowiących jej specjalność komediach, lecz również w repertuarze dramatycznym, m.in. w Makbecie czy Romeo i Julii. W latach 90. powróciła na West End, gdzie grała w takich musicalach jak Upiór w operze, 42nd Street, Nine czy My Fair Lady. Swoją ostatnią rolę zagrała w 2006 w wystawionej na festiwalu w Chichester inscenizacji sztuki Nicholas Nickleby, na motywach prozy Charlesa Dickensa.
Życie prywatne
Pseudonim artystyczny, pod którym występowała, różnił się od jej prawdziwego nazwiska tylko o jedną literę – końcowe "e", które dodała na potrzeby kariery scenicznej. Była trzykrotnie zamężna. Jej pierwszym mężem był kaskader Frank Maher, a drugim aktor Garfield Morgan. Oba te związki zakończyły się rozwodami. W 1972 wyszła za mąż po raz trzeci, za Alana Downera, scenarzystę wyspecjalizowanego w telenowelach. Miała z nim jednego syna. To małżeństwo przetrwało aż do śmierci jej męża w 1995 roku. Wkrótce później u Laye został zdiagnozowany rak jelita grubego. Początkowo chorobę udało się pokonać, jednak w 2006 stwierdzono jej nawrót, z którego aktorce nie udało się już wyjść.
Bibliografia
- Michael Coveney, Obituary: Dilys Laye, "The Guardian" (ang.), 2009-03-03 [dostęp 2010-12-07]
- Nick Smurthwaite, Bewitched by the stage – Dilys Laye, "The Stage" (ang.), 2005-03-14 [dostęp 2010-12-07]
- Dilys Laye: actress known for comic roles in the Carry On films, "The Times" (ang.), 2009-02-20 [dostęp 2010-12-07]
Linki zewnętrzne
- Dilys Laye w bazie IMDb (ang.)
- Dilys Laye w bazie Filmweb
Media użyte na tej stronie
Photo of Eric Berry as Percival Browne in the Broadway production of The Boy Friend. Clockwise from left: Stella Claire, Lyn Connorty, Berry, Dilys Lay, Millicent Martin.
- There are no copyright marks on the item, which can be seen at the link.
- United States Copyright Office page 2 "Visually Perceptible Copies The notice for visually perceptible copies should contain all three elements described below. They should appear together or in close proximity on the copies.
- 1 The symbol © (letter C in a circle); the word “Copyright”; or the abbreviation “Copr.”
- 2 The year of first publication. If the work is a derivative work or a compilation incorporating previously published material, the year date of first publication of the derivative work or compilation is sufficient. Examples of derivative works are translations or dramatizations; an example of a compilation is an anthology. The year may be omitted when a pictorial, graphic, or sculptural work, with accompanying textual matter, if any, is reproduced in or on greeting cards, postcards, stationery, jewelry, dolls, toys, or useful articles.
- 3 The name of the copyright owner, an abbreviation by which the name can be recognized, or a generally known alternative designation of owner.1 Example © 2007 Jane Doe."