Dimitri Szarzewski

Dimitri Szarzewski

Pseudonim	le Tzar („Car”)[1], la Blonde („Blondynka”)[2]
Data i miejsce urodzenia	26 stycznia 1983 Narbona
Rugby union
Pozycja	młynarz
Kariera juniorska
Lata Zespół 1990–1993 Cuxac-d’Aude 1993–2002 Béziers
Kariera seniorska[a]
Lata Zespół Wyst. (Pkt.) 2002–2005 Béziers[3] 52 (45) 2005–2012 Stade Français[3][4] 98 (90) 2012– Racing 92[3][4] 65 (20)
Reprezentacja narodowa
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)  Francja U-18  Francja U-19  Francja U-21 2004–2015  Francja[5] 83 (35)
↑ Mecze i punkty w lidze akt. w dniu 27 lutego 2016 r.
Dorobek medalowy mistrzostwa świata U-19 srebro Włochy 2002 Puchar świata srebro Nowa Zelandia 2011

Pascal Papé, Szarzewski (w środku) i Fulgence Ouedraogo podczas treningu reprezentacji Francji (2009)

Dimitri Szarzewski (wym. [dimiˈtʁi zaʁzɛfˈski], ur. 26 stycznia 1983 r. w Narbonie^[5][6]) – francuski rugbysta polskiego pochodzenia występujący na pozycji młynarza. Były reprezentant kraju, trzykrotny uczestnik pucharu świata, wicemistrz świata i mistrz Francji.

Młodość

Choć rodzice Dimitriego pochodzą z Nord-Pas-de-Calais, wcześnie przenieśli się na południe Francji, gdzie w 1983 roku urodził się ich syn. W wieku siedmiu lat Szarzewski rozpoczął treningi w miejscowym klubie z Cuxac-d’Aude, skąd w 1993 roku trafił do akademii Béziers^[7][1]. W Béziers uczęszczał do lycée Jean-Moulin, gdzie zaprzyjaźnił się z Yannickiem Nyangą, późniejszym kolegą z klubu i reprezentacji^[7][8]. W dzieciństwie uprawiał też sporty motorowe, jednak ostatecznie zdecydował się na rugby^[7].

Kariera klubowa

W pierwszej drużynie klubu z Hérault debiutował w sezonie 2002/2003^[3]. Prócz spotkań w Top 16, wziął także udział w pięciu meczach Pucharu Heinekena^[3][9]. W ciągu trzech sezonów Szarzewski wystąpił łącznie w 57 meczach Béziers^[3][9]. Po spadku zespołu do drugiej ligi publicznie wyraził chęć przenosin do paryskiego klubu Stade Français^[2][10]. Transfer ogłoszono jeszcze w sierpniu 2005 roku^[11].

W swoim drugim sezonie w stołecznym zespole Szarzewski wywalczył mistrzostwo Francji po odniesionym w dramatycznych okolicznościach zwycięstwie nad ASM Clermont^[12]. W roku 2011 wraz ze Stade Français dotarł do finału Challenge Cup, gdzie jednak Francuzi minimalnie przegrali w meczu z Harlequins^[13].

W maju 2012 roku – w kilka dni po bezpośrednim meczu między oboma zespołami – Szarzewski ogłosił, że po siedmiu latach spędzonych w Stade Français przenosi się do Racing Métro^[14][15]. W swojej dotychczasowej drużynie wystąpił w sumie w 131 meczach, w których zdobył 22 przyłożenia^[3]. Z „błękitno-białymi” związał się czteroletnią umową^[16], jednocześnie otrzymując miano klubowego kapitana^[17]. W Racingu natychmiast został podstawowym zawodnikiem zespołu, w każdym z trzech kolejnych sezonów zaliczając przeszło 20 występów^[3]. Latem 2014 roku Szarzewski przedłużył swój kontrakt do 2019 roku^[18].

Kariera reprezentacyjna

W młodości Szarzewski reprezentował Francję na szczeblach młodzieżowych. Debiutował w zespole do lat 18^[16]. W 2002 roku uczestniczył w Mistrzostwach Świata U-19, gdzie wraz z reprezentacją wywalczył srebrny medal^[19][20]. Rok później wziął udział w Mistrzostwach Świata do lat 21, jednak Francuzi zajęli w Anglii zaledwie piąte miejsce^[21][22].

W pierwszej reprezentacji zadebiutował w spotkaniu z Kanadą rozegranym w lipcu 2004 roku w Toronto^[5][6]. Do pierwszego składu przebił się w 2007 roku, po zakończeniu kariery reprezentacyjnej przez Raphaëla Ibañeza^[23]. W barwach „les Bleues” sięgnął po dwa kolejne tytuły w Pucharze Sześciu Narodów: w 2006 i 2007 roku^[24]. W roku 2010 Francuzi z Szarzewskim w składzie podczas Pucharu prócz końcowego tryumfu zdobyli Wielki Szlem, nagrodę za pokonanie wszystkich rywali^[24]. Łącznie wziął udział w dziewięciu edycjach tego turnieju^[23].

Urodzony w Narbonie zawodnik wziął udział w trzech turniejach o puchar świata^[24]. W 2007 roku „les Bleues” po pokonaniu w ćwierćfinale Nowej Zelandii^[25] i półfinałowej porażce z Anglią^[26] zajęli ostatecznie czwarte miejsce, przegrywając w „małym finale” z Argentyną^[27]. Cztery lata później Francuzi po odniesionym jednym punktem zwycięstwie nad Walią awansowali do finału^[28]. Tam – również jednym punktem – ulegli nowozelandzkim „All Blacks”^[29].

Szarzewski otrzymał powołanie także na Puchar Świata 2015. Reprezentanci Francji mimo grupowej porażki z Irlandią awansowali do fazy pucharowej. Tam ponownie przyszło im się mierzyć z Nową Zelandią, która ostatecznie zwyciężyła 62:13^[30].

Jak się później okazało, był to ostatni mecz gracza polskiego pochodzenia we francuskiej kadrze, który zakończenie kariery międzynarodowej ogłosił w grudniu 2016 roku^[5][6][24]. Łącznie na swoim koncie zgromadził 83 spotkania (44 w podstawowym ustawieniu), w trakcie których zdobył siedem przyłożeń. Dwukrotnie pełnił funkcję kapitana, po raz ostatni w meczu Pucharu Świata 2015 przeciw Rumunii^[24].

Życie osobiste

Dimitri żonaty jest z Florence, para ma syna Hugo i córkę Annę^[7].

Dziadkowie rugbysty ze strony ojca byli Polakami. Jego babcia, Teodozja w 1930 roku – miała wówczas dwa lata – przyjechała do Francji (do Houdain w departamencie Pas-de-Calais) wraz z rodzicami, Pelagią i Stanisławem. W 1947 roku wyszła za mąż za Antoniego Szarzewskiego, górnika, który w trakcie II wojny światowej był spadochroniarzem w oddziałach Wojska Polskiego we Francji^[31].

Przypisy