Dimityr Miłanow

Dimityr Miłanow
Димитър Миланов
Pełne imię i nazwisko	Dimityr Miłanow Stojanow
Data i miejsce urodzenia	18 października 1928 ; Sofia
Data i miejsce śmierci	1995 ; Sofia
Wzrost	172 cm
Pozycja	skrzydłowy, napastnik
Kariera seniorska
1946–1947	Botew Sofia
1947–1948	Septemwri Sofia
1948–1960	CDNA Sofia
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
1965–1966	Marek Dupnica
1971–1972	Hebar Pazardżik
Dorobek medalowy

Dimityr Miłanow Stojanow (bułg. Димитър Миланов Стоянов, ur. 18 października 1928 w Sofii, zm. 1995 tamże) – bułgarski piłkarz występujący na pozycji pomocnika lub napastnika, reprezentant Bułgarii w latach 1948–1959, brązowy medalista igrzysk olimpijskich 1956, trener piłkarski.

Podczas kariery piłkarskiej nosił przydomek Piżo (bułg. Пижо), pochodzący od imienia bohatera bułgarskiej legendy ludowej^[1]. Rozegrał 39 spotkań w reprezentacji Bułgarii, dla której zdobył 19 bramek i wywalczył z nią brązowy medal igrzysk olimpijskich. Zaliczany do grona legendarnego pokolenia piłkarzy CSKA Sofia z lat 50. XX wieku^[2]^[3]^[4].

Kariera klubowa

Grę w piłkę nożną rozpoczął w 1946 roku w drużynie Botew Sofia^[5]. W latach 1947–1948 występował w Septemwri Sofia^[5]. W 1948 roku został zawodnikiem Septemwri Pri CDW Sofia, z którym rozpoczął występy w nowo utworzonej Republikanskiej Futbołnej Diwiziji^[5]^[6]. W ciągu 12 kolejnych lat wywalczył z tym klubem 10 tytułów mistrzowskich oraz trzykrotnie zdobył Puchar Bułgarii (wówczas pod nazwą Puchar Armii Sowieckiej)^[6]. W trzech meczach finałowych Pucharu Bułgarii (1951, 1954, 1955) strzelił łącznie 6 goli, w tym uzyskał hat trick w spotkaniu przeciwko Spartakowi Płowdiw (5:2)^[7]. W sezonach 1948/49 oraz 1951 zdobył tytuł króla strzelców bułgarskiej ekstraklasy^[6].

W 1956 roku zadebiutował w europejskich pucharach, kiedy to wystąpił z CDNA Sofia w Pucharze Mistrzów^[8]. Był to zarazem debiut bułgarskiego klubu w oficjalnych rozgrywkach międzynarodowych pod egidą UEFA^[8]^[9]. W edycji 1956/57 zdobył on dwie bramki, obie w wygranym 8:1 spotkaniu I rundy przeciwko FC Dinamo Bukareszt^[9]^[10]. W kolejnym etapie jego zespół uległ w dwumeczu FK Crvena zvezda (1:3 i 2:1) i odpadł z rywalizacji^[9]. Po sezonie 1959/60 Miłanow odszedł z CDNA i zakończył karierę.

Kariera reprezentacyjna

29 sierpnia 1948 zadebiutował w reprezentacji Bułgarii w wygranym 1:0 towarzyskim meczu przeciwko Czechosłowacji w Sofii. We wrześniu 1949 roku w spotkaniu z tym samym rywalem (3:1) zdobył pierwszą bramkę w drużynie narodowej. W 1952 roku wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Helsinkach, na których Bułgaria odpadła w rundzie wstępnej, przegrywając po dogrywce z ZSRR^[11]. Na kolejnym turnieju olimpijskim w Melbourne wywalczył ze swoją reprezentacją brązowy medal, pokonując w meczu o 3. miejsce 3:0 Indie^[11]^[12]. Z czterema bramkami został wespół z dwoma innymi zawodnikami królem strzelców rozgrywek^[12]. Ogółem w latach 1948–1959 rozegrał w zespole narodowym 39 spotkań i zdobył 19 goli^[13].

Bramki w reprezentacji

LP	Data	Miejsce	Przeciwnik	Bramka	Rezultat	Ranga meczu
1.	7 listopada 1948	Stadion Junak, Sofia	Węgry	1:0	1:0	Mecz towarzyski
2.	4 września 1949	Stadion Československé Armády, Praga	Czechosłowacja	3:1	3:1	Mecz towarzyski
3.	18 maja 1952	Stadion Wojska Polskiego, Warszawa	Polska	1:0	1:0	Mecz towarzyski
4.	8 sierpnia 1954	Stadion Wojska Polskiego, Warszawa	Polska	2:0	2:2	Mecz towarzyski
5.	23 stycznia 1955	Beirut Municipal Stadium, Bejrut	Liban	1:1	3:2	Mecz towarzyski
6.	23 stycznia 1955	Beirut Municipal Stadium, Bejrut	Liban	2:1	3:2	Mecz towarzyski
7.	23 stycznia 1955	Beirut Municipal Stadium, Bejrut	Liban	3:1	3:2	Mecz towarzyski
8.	22 maja 1955	Stadion Narodowy im. Wasiła Lewskiego, Sofia	Egipt	1:1	2:1	Mecz towarzyski
9.	12 maja 1956	British Empire Exhibition Stadium, Londyn	Wielka Brytania	1:1	3:3	Eliminacje igrzysk olimpijskich 1956
10.	26 sierpnia 1956	Stadion Olimpijski, Wrocław	Polska	1:0	2:1	Mecz towarzyski
11.	10 września 1956	Stadion Narodowy im. Wasiła Lewskiego, Sofia	Rumunia	1:0	2:0	Mecz towarzyski
12.	30 listopada 1956	Olympic Park Stadium, Melbourne	Wielka Brytania	3:1	6:1	Igrzyska olimpijskie 1956
13.	30 listopada 1956	Olympic Park Stadium, Melbourne	Wielka Brytania	4:1	6:1	Igrzyska olimpijskie 1956
14.	30 listopada 1956	Olympic Park Stadium, Melbourne	Wielka Brytania	5:1	6:1	Igrzyska olimpijskie 1956
15.	7 grudnia 1956	Melbourne Cricket Ground, Melbourne	Indie	2:0	3:0	Igrzyska olimpijskie 1956
16.	29 września 1957	Stadion Narodowy im. Wasiła Lewskiego, Sofia	Polska	1:1	1:1	Mecz towarzyski
17.	5 października 1958	Walter Ulbricht Stadion, Berlin	NRD	1:1	1:1	Mecz towarzyski
18.	12 października 1958	Stadion VŽKG, Ostrawa	Czechosłowacja	1:0	1:0	Mecz towarzyski
19.	27 czerwca 1959	Stadion Centralny im. Lenina, Moskwa	ZSRR	1:0	1:1	Eliminacje igrzysk olimpijskich 1960

Kariera trenerska

Jako szkoleniowiec prowadził kluby Marek Dupnica (12. miejsce w A RFG 1965/66)^[14] oraz Hebar Pazardżik (9. miejsce w grupie południowej B RFG 1971/72)^[5].

Sukcesy

Zespołowe

Bułgaria

brązowy medal igrzysk olimpijskich: 1956

CSKA Sofia

mistrzostwo Bułgarii: 1948, 1951, 1952, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1958/59, 1959/60
Puchar Bułgarii: 1951, 1954, 1955

Indywidualne

król strzelców A RFG: 1948/49 (11 goli), 1951 (13 goli)
król strzelców igrzysk olimpijskich: 1956 (4 gole)

Odznaczenia

Zasłużony Mistrz Sportu: 1960

Przypisy

↑ Из архивите на националния: първи отстранен Еврогранд (bułg.). cska1948.bg. [dostęp 2019-01-17].
↑ Избраха Стоичков за най-великата осмица в ЦСКА (bułg.). gol.bg. [dostęp 2019-01-17].
↑ Историята на българския футбол щеше да е по-бледа без д-р Стефан Божков (bułg.). 24chasa.bg. [dostęp 2019-01-17].
↑ 68 години ЦСКА! (bułg.). corner.dir.bg. [dostęp 2019-01-17].
↑ ^a ^b ^c ^d Димитър Миланов - Кариера в клуба (bułg.). fccska.com. [dostęp 2019-01-18].
↑ ^a ^b ^c Димитър Миланов (bułg.). hebarfc.com. [dostęp 2019-01-16].
↑ Рефер си играе на финала на „тука има, тука нема гол“ (bułg.). temasport.com. [dostęp 2019-01-22].
↑ ^a ^b Преди точно 60 години ЦСКА ето така стъпи гръмовно в Европа! (bułg.). 7dnicska.bg. [dostęp 2019-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-27)].
↑ ^a ^b ^c Ето я първата победа на български шампион в Европа (bułg.). blitz.bg. [dostęp 2019-01-18].
↑ 1st leg: CSKA Sofia 8-1 Dinamo Bucureşti (ang.). uefa.com. [dostęp 2019-01-17].
↑ ^a ^b Пижо нямаше мач без гол (bułg.). blitz.bg. [dostęp 2019-01-17].
↑ ^a ^b Games of the XVI. Olympiad (ang.). rsssf.com. [dostęp 2019-01-17].
↑ Bulgaria - Record International Players (ang.). rsssf.com. [dostęp 2019-03-07].
↑ Марек не изпада заради хванат румънски рефер (bułg.). topsport.bg. [dostęp 2019-01-20].

Uwagi

↑ W 1948 jako Septemwri Pri CDW Sofia, w latach 1948–1949 jako CDNW Sofia, w 1950 jako Narodna Wojska Sofia, w 1951 jako CDNW Sofia, w 1952 jako CDNA Sofia, w 1953 jako Sofijski Garnizon Sofia, od 1954 jako CDNA Sofia

Linki zewnętrzne

Dimityr Miłanow w bazie EU-Football.info (ang.)

[ref1-2] Из архивите на националния: първи отстранен Еврогранд (bułg.). cska1948.bg. [dostęp 2019-01-17].

[3] Избраха Стоичков за най-великата осмица в ЦСКА (bułg.). gol.bg. [dostęp 2019-01-17].

[4] Историята на българския футбол щеше да е по-бледа без д-р Стефан Божков (bułg.). 24chasa.bg. [dostęp 2019-01-17].

[5] 68 години ЦСКА! (bułg.). corner.dir.bg. [dostęp 2019-01-17].

[ref2-6] Димитър Миланов - Кариера в клуба (bułg.). fccska.com. [dostęp 2019-01-18].

[ref3-7] Димитър Миланов (bułg.). hebarfc.com. [dostęp 2019-01-16].

[8] Рефер си играе на финала на „тука има, тука нема гол“ (bułg.). temasport.com. [dostęp 2019-01-22].

[ref4-9] Преди точно 60 години ЦСКА ето така стъпи гръмовно в Европа! (bułg.). 7dnicska.bg. [dostęp 2019-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-27)].

[ref5-10] Ето я първата победа на български шампион в Европа (bułg.). blitz.bg. [dostęp 2019-01-18].

[11] 1st leg: CSKA Sofia 8-1 Dinamo Bucureşti (ang.). uefa.com. [dostęp 2019-01-17].

[ref6-12] Пижо нямаше мач без гол (bułg.). blitz.bg. [dostęp 2019-01-17].

[ref7-13] Games of the XVI. Olympiad (ang.). rsssf.com. [dostęp 2019-01-17].

[14] Bulgaria - Record International Players (ang.). rsssf.com. [dostęp 2019-03-07].

[15] Марек не изпада заради хванат румънски рефер (bułg.). topsport.bg. [dostęp 2019-01-20].

[uwaga1-1] W 1948 jako Septemwri Pri CDW Sofia, w latach 1948–1949 jako CDNW Sofia, w 1950 jako Narodna Wojska Sofia, w 1951 jako CDNW Sofia, w 1952 jako CDNA Sofia, w 1953 jako Sofijski Garnizon Sofia, od 1954 jako CDNA Sofia

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne