Dimityr Penew

Dimityr Penew

Димитър Пенев

Pełne imię i nazwisko	Dimityr Duszkow Penew
Data i miejsce urodzenia	12 lipca 1945 Mirowjane
Pozycja	środkowy obrońca, lewy obrońca
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1960–1964 Lokomotiw Sofia 35 (1) 1964–1977 CSKA Sofia 329 (24) W sumie: 364 (25)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1966–1974  Bułgaria 90 (2)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1977–1979 FK Dimitrowgrad 1979–1983 CSKA Sofia (asystent) 1983–1985 Al-Yarmouk SC 1985 CSKA Sofia (asystent) 1986–1990 CSKA Sofia 1989 Bułgaria (tymczasowo) 1991–1996 Bułgaria 1997 An-Nassr FC 1998 Spartak Warna 1998–1999 CSKA Sofia 2003 Liaoning Whowin 2007 Bułgaria 2008–2009 CSKA Sofia 2010 CSKA Sofia 2011–2012 CSKA Sofia

Dimityr Duszkow Penew (bułg. Димитър Душков Пенев, ur. 12 lipca 1945 w Mirowjane) – bułgarski piłkarz grający na pozycji obrońcy, reprezentant Bułgarii w latach 1966–1974, trener i działacz piłkarski.

Kariera piłkarska

Jest wychowankiem Lokomotiwu Sofia, w którego seniorskiej drużynie grał przez cztery sezony. W wieku dziewiętnastu lat, niedługo po zdobyciu mistrzostwa kraju z Lokomotiwem, przeniósł się do CSKA Sofia, gdzie występował aż do końca kariery. Przez trzynaście sezonów był liderem linii defensywnej CSKA; oprócz licznych nagród zespołowych, takich jak siedem tytułów mistrza Bułgarii, pięć Pucharów Armii Sowieckiej, a także pierwszego w historii klubu sukcesu międzynarodowego (półfinał Pucharu Europejskich Mistrzów Krajowych w sezonie 1966–1967), zdobył wiele wyróżnień indywidualnych, m.in. dwukrotnie został wybrany na najlepszego piłkarza roku w kraju.

Należy do jednego z lepszych pokoleń w historii bułgarskiej piłki nożnej (jest rówieśnikiem m.in. Christo Bonewa, Georgi Asparuchowa, Dobromira Żeczewa i Petyra Żekowa); podobnie jak wielu innych jego kolegów na przełomie lat 60. i 70. odnosił sukcesy nie tylko w barwach klubowych, ale również zanotował wiele udanych występów z reprezentacją. W 1966 Bułgarzy po raz pierwszy w historii wywalczyli awans do mistrzostw świata, ponadto byli obecni na dwu kolejnych turniejach (za każdym razem odpadali po rundzie grupowej). Penew brał udział w każdym z tych trzech mundiali i na każdym był podstawowym zawodnikiem (wystąpił we wszystkich dziewięciu meczach, w ośmiu od pierwszej do ostatniej minuty).

Łącznie w kadrze zagrał dziewięćdziesiąt razy i do 1996 był rekordzistą pod względem liczby spotkań w reprezentacji.

Kariera szkoleniowa

Dimityr Penew w roku 2010

1985–1991: CSKA Sofia

Po zakończeniu piłkarskiej kariery rozpoczął pracę szkoleniową w CSKA. W 1985 został pierwszym trenerem tego klubu; w ciągu kolejnych pięciu sezonów z drużyną, w której grali m.in. Christo Stoiczkow, Trifon Iwanow i Emił Kostadinow, trzykrotnie triumfował w rozgrywkach o mistrzostwo kraju, a także zanotował kilka sukcesów międzynarodowych. W sezonie 1988–1989 doprowadził CSKA do półfinału Pucharu Zdobywców Pucharów, a rok później do ćwierćfinału Pucharu Europy Mistrzów Klubowych.

1991–1996: Reprezentacja Bułgarii

Udana praca w klubie otworzyła mu w 1991 drogę do reprezentacji. Z piłkarzami, z których wielu występowało wcześniej w prowadzonym przez niego CSKA, awansował po ośmioletniej przerwie do mistrzostw świata (mundial 1994), na których następnie jego podopieczni po ograniu m.in. Argentyny, Meksyku i Niemiec, zajęli czwarte miejsce.

Bułgarzy doszli tak wysoko, mimo iż przez cały turniej ich reprezentacja wstrząsana była konfliktami wewnętrznymi. Dziennikarze wielokrotnie opisywali kłótnie między liderami (Stoiczkowem, Leczkowem i Kostadinowem) i bierność trenera Penewa, który nie potrafił ich ze sobą pogodzić^[1]. Selekcjoner wywołał też wiele kontrowersje wśród amerykańskich komentatorów, którzy przyłapali go na paleniu papierosów w czasie meczu, co w Stanach Zjednoczonych było surowo zabronione^[2]. Penew przeprosił, dodając: "Czy możecie sobie wyobrazić niepalącego trenera na ławce? Ja też gram w piłkę w swoim umyśle, a palenie wyraża moje zaangażowanie w to, co robię". Innym razem zachowanie trenera nie spodobało się dziennikarzom, kiedy przed meczem o trzecie miejsce ze Szwecją Penew odmówił wzięcia udziału w konferencji prasowej^[3].

Dwa lata później po raz pierwszy w historii zagrali na mistrzostwach Europy. Chociaż Penew jest współautorem największych sukcesów w historii bułgarskiej piłki reprezentacyjnej, to wielokrotnie był krytykowany za zbytnią uległość wobec piłkarzy, przymykanie oko na ich kaprysy oraz kłótnie (m.in. brak reakcji na ostry spór Stoiczkowa z Iwanowem o opaskę kapitana). Zdaniem wielu komentatorów skład był ustalany w porozumieniu z piłkarzami, którzy wybierali sobie swoich partnerów na boisku^[4]. Także niektórzy piłkarze, jak Stoiczkow, publicznie podważali umiejętności trenera i jego wpływ na drużynę w czasie udanego mundialu 1994^[5].

Po rozstaniu z kadrą Penew pracował w CSKA: jako trener i dyrektor sportowy, oraz w Chinach. Co jakiś czas jego nazwisko pojawiało się w kontekście ponownego objęcia reprezentacji. Na przykład latem 1999 dziennikarze sugerowali, że Penew może zastąpić Dimityra Dimitrowa w połowie eliminacji do Euro 2000^[6].

2007: Reprezentacja Bułgarii

Po niespodziewanej dymisji Christo Stoiczkowa z funkcji trenera kadry w kwietniu 2007 został menedżerem reprezentacji przy tymczasowym selekcjonerze Stanimirze Stoiłowie. Stoiłow wygrał dwa mecze w eliminacjach do Euro 2008, ale odmówił podpisania długoterminowego kontraktu.

Prezes BFS, dawny podopieczny Penewa z kadry, Borisław Michajłow w porozumieniu z piłkarzami^[7] wybrał właśnie Penewa na nowego selekcjonera^[8]. Jednak po przegranych eliminacjach do mistrzostw, w których Bułgarzy ulegli Holandii i zremisowali z Albanią, postanowiono nie przedłużać z nim kontraktu.

Od 2008: powroty do CSKA Sofia

10 lipca 2008 po raz trzeci w karierze został trenerem CSKA Sofia^[9]. W marcu 2009 otrzymał wymówienie po tym, jak CSKA odpadł z ćwierćfinału Pucharu Bułgarii po porażce z Pirinem 1922 Błagojewgrad^[10].

Półtora roku później ponownie przyjął – po raz czwarty – propozycję prowadzenia CSKA po tym, jak po dwu miesiącach zrezygnował Ioan Andone. Formalnie pierwszym trenerem był Adałbert Zafirow, a Penew pełnił funkcje "trenera-koordynatora". Jednak Zafirow nie posiadał licencji szkoleniowej UEFA, więc do protokołu wpisywany był ten drugi^[11]. Po zakończeniu sezonu, w którym CSKA zdobył wicemistrzostwo kraju, Penew został honorowym prezesem klubu^[12].

Jednak nie wytrzymał na tym – symbolicznym – stanowisku długo. Według mediów od dawna wywierał presję na zwolnienie trenera CSKA, Milena Radukanowa. Tak się stało w październiku 2011; Radukanow mimo dobrych wyników w lidze otrzymał wymówienie. Jego miejsce zajął Penew^[13]. Jednak pół roku później po ligowej porażce 0:2 z Czernomorcem Burgas został poproszony o odejście z funkcji trenera. Pozostał jednak prezesem honorowym. Kiedy odchodził, CSKA zajmował trzecie miejsce w lidze^[14].

Życie prywatne

Jest wujem Ljubosława Penewa.

Sukcesy

Przypisy