Dimityr Petkow
| ||
Data i miejsce urodzenia | 2 listopada 1858 Tulcza | |
---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 11 marca 1907 Sofia | |
Premier Bułgarii | ||
Okres | od 23 października 1906 do 26 lutego 1907 | |
Przynależność polityczna | Partia Narodowo-Liberalna | |
Poprzednik | Raczo Petrow | |
Następca | Dimityr Stanczow | |
Minister spraw społecznych Bułgarii | ||
Okres | od 19 listopada 1893 do 19 maja 1894 | |
Poprzednik | Todor Gatew |
Dimityr Petkow bułg. Димитър Петков (ur. 2 listopada 1858 w Baszkboi k. Tulczy, zm. 11 marca 1907 w Sofii) – bułgarski polityk, w latach 1906–1907 premier rządu bułgarskiego.
Życiorys
W 1875 wyemigrował do Rumunii. Wziął udział w wojnie rosyjsko-tureckiej, walcząc w bitwie o Szipkę, w oddziale Panajota Chitowa, gdzie został ciężko ranny – stracił w bitwie rękę.
Po zakończeniu wojny pozostał do Bułgarii i rozpoczął pracę urzędnika w ministerstwie spraw wewnętrznych. W 1879 wstąpił do Partii Liberalnej. Jako przeciwnik samodzielnych rządów Aleksandra Battenberga w 1882 został uwięziony. Więzienie opuścił w 1884. Po abdykacji Battenberga, został jednym z bliskich współpracowników Stambołowa, wstępując do kierowanej przez niego Partii Narodowo-Liberalnej (stambołowistów). W latach 1888–1893 był burmistrzem Sofii[1]. W 1893 po raz pierwszy został wybrany deputowanym do parlamentu. W październiku 1906 stanął na czele rządu Bułgarii. W latach 1903–1906 był ministrem spraw wewnętrznych[1]. Zginął w 1907 roku na bulwarze Cara Oswobodziciela w Sofii, zastrzelony przez jednego z przeciwników politycznych.
Był żonaty (żona Jekatierina Rizowa), miał czworo dzieci. Najmłodszy z jego synów, Nikoła Petkow był w 1947 przywódcą BZNS, skazanym i straconym przez władze komunistyczne.
Przypisy
Bibliografia
- Angeł Curakow: Encikłopedia prawitelstwata na Byłgaria. Sofia: 2005. ISBN 954-402-058-6. (bułg.)