Dimmalætting
 | |
| Częstotliwość | |
|---|---|
| Państwo | |
| Terytorium zależne | |
| Adres | |
| Wydawca | P/F Dimmalætting |
| Pierwszy numer | 5 stycznia 1878 |
| Ostatni numer | 13 września 2013 |
| Redaktor naczelny | Árni Gregersen |
| Średni nakład | 7 500 (2011)[2] egz. |
| Format | |
| OCLC | |
| Strona internetowa | |
Dimmalætting (wym. [ˈdɪmːaˌlatːɪɳg]) – najstarszy, a zarazem jeden z najpopularniejszych dzienników ukazujących się na Wyspach Owczych. Jego nazwę, która często skracana jest do członu Dimma, tłumaczy się jako „Świt”. Redakcja gazety mieści się w Thorshavn.
Historia
Próbny numer pierwszej farerskiej gazety 8 grudnia 1877 roku wydało Færø Amtstidendes Bogtrykkeri[3]. Niecały miesiąc później, 5 stycznia do sprzedaży trafiło pierwsze oficjalne wydanie Amtstidene for Færøerne (w wolnym tłumaczeniu Gazety urzędowej dla Farerów), noszącej również farerską nazwę Dimmalætting[a]. Lokalną nazwę gazety wymyślił Venceslaus Ulricus Hammershaimb, badacz języka farerskiego i twórca jego ortografii[3]. Połączył on słowa „dimmi” (ciemność) oraz czasownik „lætta” (odchodzić, łagodzić). Wyrażenie „dimmið lættir” oznacza tyle, co „ciemność odchodzi”, a więc także „nastaje jasność”. Utworzony od tego wyrażenia rzeczownik „dimmalætting” oznacza zatem świt.
W 1906 roku gazeta została organem prasowym nowo powstałej Partii Unii[3][4]. Do roku 1910 drukowana była wyłącznie w języku duńskim, natomiast w latach 1910–1947 w wersji mieszanej – duńsko-farerskiej. Później publikowano artykuły pisane niemal wyłącznie w języku farerskim.
W pierwszych latach wychodzenia gazety, Amtstidene for Færøern' ukazywała się tylko w soboty, natomiast w 1911 roku utworzono wydanie środowe. W 1920 roku gazeta została poszerzona z czterech do sześciu stron, a rok później zmieniono pierwotny format tabloid na duży format broadsheet. Pięćdziesiąt lat później gazeta publikowała już trzy razy w tygodniu co najmniej osiem stron[3]. W 1978 roku zrezygnowano z członu nazwy „Amtstidene for Færøerne” pozostawiając jako jedyny człon „Dimmalætting”.
W 1995 roku redakcja ogłosiła niezależność polityczną, zrywając formalnie z Partią Unii, stając się gazetą neutralną politycznie[3]. Od 1996 roku Dimmalætting wychodzi pięć dni w tygodniu. W kwietniu 2005 roku powrócono do formatu tabloid[3].
Nakład
Przez wiele lat Dimma była gazetą o największym nakładzie na Wyspach. W 2011 roku po raz pierwszy pod tym względem prześcignął ją miejscowy rywal – lewicowy Sosialurin[2][4].
Wartości podane ponad słupkami oznaczają liczbę egzemplarzy w tysiącach.
Redaktorzy naczelni
- Lütje Lützen (1878–1879)
- Oliver Effersøe (1880–1882)
- Louis Bergh (1882–1885)
- H.C. Petersen (1885–1886)
- Rasmus Effersøe (1886–1889)
- Jacob Johansen (1889–1892)
- Oliver Effersøe (1892–1893)
- Emil Bruun (1893–1894)
- Enok Bærentsen (1894–1900)
- Søren E. Müller (1900–1901)
- Chr. Heilskov (1901–1902))
- Rasmus Effersøe (1902–1905)
- Oluf Skaalum (1905–1918)
- Poul Niclasen (1918–1936)
- Georg L. Samuelsen (1936–1981)
- Benny Samuelsen (1981–1995)
- Beate L. Samuelsen (1995–2001)
- Georg L. Petersen (1995–2002)
- Ingi Samuelsen (2002–2007)
- Árni Gregersen (od 2007)
Uwagi
- ↑ Nazwa farerska była drukowana mniejszą czcionką ponad tytułem duńskim.
Przypisy
- ↑ Um Dimmalætting (far.). Dimmalætting. [dostęp 2013-02-16].
- ↑ a b Føroysk bløð skift á heiti, upplag/útgávur og ár (far.). Hagstova Føroya. [dostęp 2013-02-16].
- ↑ a b c d e f Um felagið (far.). P/F Dimmalætting. [dostęp 2013-02-16].
- ↑ a b Dimmalætting (duń.). Gyldenlal – Den Store Danske. [dostęp 2013-02-16].
Bibliografia
- Jette D. Søllinge, Niels Thomsen: De danske aviser 1634-1989. T. 2: 1848-1917. Odense: Syddansk Universitetsforlag, 1989, s. 690-691. OCLC 159894411.
- Jette D. Søllinge, Niels Thomsen: De danske aviser 1634-1989. T. 3: 1918-1991. Odense: Syddansk Universitetsforlag, 1991, s. 693-694. OCLC 474584533.
- Arnbjørn Ó. Dalsgarð: Føroysk blaðsøga 1852-2002. Vestmanna: Sprotin, 2002. OCLC 66544000.
