Dinara Safina

Dinara Safina

Państwo	Rosja
Data i miejsce urodzenia	27 kwietnia 1986 Moskwa
Wzrost	182 cm
Masa ciała	70 kg
Gra	praworęczna, oburęczny backhand
Status profesjonalny	2000
Zakończenie kariery	11 maja 2014
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	12 WTA, 4 ITF
Najwyżej w rankingu	1 (20 kwietnia 2009)
Australian Open	F (2009)
Roland Garros	F (2008, 2009)
Wimbledon	SF (2009)
US Open	SF (2008)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	9 WTA, 3 ITF
Najwyżej w rankingu	8 (12 maja 2008)
Australian Open	QF (2004, 2005)
Roland Garros	3R (2006-2008)
Wimbledon	3R (2005, 2008)
US Open	W (2007)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Rosja Igrzyska olimpijskie srebro Pekin 2008 tenis ziemny (gra pojedyncza)
Strona internetowa

Dinara Michajłowna Safina (ros. Динара Михайловна Сафина, tatar. Динара Мөбин кызы Сафина; ur. 27 kwietnia 1986 w Moskwie) – rosyjska tenisistka tatarskiego pochodzenia, finalistka trzech turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej, mistrzyni US Open 2007 w grze podwójnej, półfinalistka US Open 2005 w grze mieszanej, liderka rankingu WTA w grze pojedynczej, srebrna medalistka olimpijska w grze pojedynczej z 2008 roku, zdobywczyni Pucharu Federacji 2005 wraz z drużyną Rosji, reprezentantka Rosji w Pucharze Hopmana. Siostra tenisisty Marata Safina. Obydwoje zajmowali pierwsze miejsca w indywidualnych rankingach tenisowych i jest to pierwszy przypadek w dziejach, gdy dokonali tego brat i siostra.

Kariera tenisowa

Dzieciństwo

Dinara Safina rozpoczęła treningi tenisowe w wieku siedmiu lat. Jej rodzice związani byli z tenisem – ojciec Michaił Aleksiejewicz Safin był menedżerem klubu tenisowego Spartak Moskwa, a matka Rausa Isłanowa to była radziecka tenisistka i w późniejszych latach trenerka. Profesjonalnym tenisistą został też jej o sześć lat starszy brat Marat. Wkrótce wyjechała razem z nim do Walencji, aby uczestniczyć w programach treningowych, które nie były dostępne na terenie Rosji.

Lata 2000-2004

Rosjanka odnosiła sukcesy w rozgrywkach juniorskich Międzynarodowej Federacji Tenisowej. W 2001 roku zagrała w singlowym finale Wimbledonu. W półfinale ograła późniejszą pierwszą rakietę brytyjską, Anne Keothavong, ale w decydującym meczu lepsza od niej okazała się Angelique Widjaja. W grze podwójnej w 2000 została wicemistrzynią French Open, a jej partnerką była Matea Mežak. W drugiej rundzie wygrały z deblem, w składzie którego była Gisela Dulko, w półfinale ograły młodszą z sióstr Clijsters, Elke, a w finale uznały wyższość Maríí José Martínez Sánchez i Anabel Mediny Garrigues. W 2001 z rodaczką Anną Bastrikową awansowała do półfinału Wimbledonu – przegrały z Dulko i Ashley Harkleroad. W rankingu juniorek zajmowała indywidualnie miejsce dziewiąte, a w deblu lokatę siódmą.

W 2000 roku otrzymała status profesjonalnej tenisistki. W 2001 dwukrotnie próbowała swoich sił w eliminacjach do głównych turniejów WTA Tour, ale zarówno w Madrycie, jak i w Moskwie doszła do drugiej rundy. W kwietniu 2002 organizatorzy zawodów w Estoril przyznali jej dziką kartą, a Safina doszła tam do półfinału (jednocześnie pierwszy jej półfinał w WTA Tour), ulegając najniżej notowanej spośród swoich czterech przeciwniczek, Ance Barna. W lipcu, po przejściu kwalifikacji, wygrała swój pierwszy profesjonalny turniej w grze pojedynczej. Dokonała tego w Sopocie. W finale skreczowała jej rywalka, Henrieta Nagyová, ale wcześniej Rosjanka przekonująco pokonała wysoko notowane rywalki: Patty Schnyder, Magüi Sernę i Wierę Zwonariową. Została najmłodszą triumfatorką imprezy WTA od czterech lat, pierwszą od trzech lat kwalifikantką, która tego dokonała i w efekcie awansowała do czołowej setki światowego rankingu.

W styczniu 2003 zadebiutowała w turnieju wielkoszlemowym w Melbourne, w trzech setach przegrywając z Katariną Srebotnik. W lipcu zwyciężyła kolejne zawody, tym razem w Palermo, eliminując w ćwierćfinale Francescę Schiavone, a potem rewanżując się Srebotnik w finale. Nie obroniła tytułu w Sopocie, ale po raz pierwszy w karierze awansowała do czwartej rundy imprezy z cyklu Wielkiego Szlema (US Open), nie dając rady Justine Henin-Hardenne. W lutym 2004 została półfinalistką halowego turnieju w Paryżu, gdzie przegrała z Kim Clijsters. W październiku znalazła się w finale w Luksemburgu, ale puchar wywalczyła wówczas Alicia Molik. Safina po raz pierwszy w karierze znalazła się w gronie pięćdziesięciu najlepszych tenisistek globu.

Lata 2005-2007

W lutym 2005 poprawiła swój wynik z Paryża, zdobywając halowe mistrzostwo. W dwóch ostatnich meczach zwyciężyła ulubienice publiczności, Tatianę Golovin i Amélie Mauresmo, a w ćwierćfinale skorzystała z walkowera Sereny Williams. Do tego momentu był to największy sukces w jej singlowej karierze. W maju triumfowała w Pradze po finale z Zuzaną Ondráškovą. Doszła do półfinałów w Estoril, Luksemburgu, Moskwie i Hasselt, co zapewniło jej awans do najlepszej dwudziestki indywidualnego rankingu (po turnieju w Moskwie).

W 2006 regularnie osiągała ćwierćfinały i półfinały turniejowe. W czerwcu po raz pierwszy zagrała w jednej czwartej finału imprezy wielkoszlemowej; dokonała tego podczas French Open, pokonując między innymi Mariję Szarapową. Przegrała ze Swietłaną Kuzniecową. Tydzień później zagrała w swoim pierwszym finale na kortach trawiastych w ’s-Hertogenbosch, ale uległa tam faworytce gospodarzy, Michaëlli Krajicek. Drugi wielkoszlemowy ćwierćfinał odnotowała w US Open, pokonana przez ówczesną liderkę rankingu, Amélie Mauresmo. 2 października po raz pierwszy została sklasyfikowana wśród dziesięciu najlepszych zawodniczek świata. Zimą 2007 triumfowała w Gold Coast, po zaciętym finale z Martiną Hingis. W kwietniu doszła do finału w Charleston; w ćwierćfinale skreczowała jej rywalka Golovin, a w półfinale Zwonariowa, przegrała walkę o tytuł z Jeleną Janković. Była w półfinałach w ’s-Hertogenbosch i Moskwie. Jednocześnie odniosła sukcesy w grze podwójnej – we wrześniu zdobyła jedyne w karierze mistrzostwo wielkoszlemowe w US Open 2007, partnerując Nathalie Dechy.

Sezon 2008

Safina podczas turnieju w Berlinie (2008)

Safina na Sony Ericsson Championships 2008

Przełomowy w wykonaniu Safiny okazał się turniej w Berlinie w maju 2008. W trzeciej rundzie sensacyjnie wyeliminowała ówczesną liderkę rankingu WTA Justine Henin wynikiem 5:7, 6:3, 6:1. Tydzień później Belgijka ogłosiła zakończenie swojej tenisowej kariery. W ćwierćfinale Rosjanka pokonała Serenę Williams (6 WTA) po zaciętym tie-breaku trzeciego seta. W półfinale rozgromiła Wiktoryję Azarankę, a w finale swoją rodaczkę Jelenę Diemientjewą. Wysoko formę przypieczętowała finałem French Open, od czwartej rundy eliminując wyłącznie inne Rosjanki – Szarapową, Diemientjewą i Kuzniecową, a w finale nie dając rady Anie Ivanović. W czerwcu została wicemistrzynią w ’s-Hertogenbosch, przegrywając z Tamarine Tanasugarn. Latem odnotowała imponującą serię na kortach twardych, triumfując w Montrealu (finał z Dominiką Cibulkovą), Los Angeles (finał z Flavią Pennettą), grając w finale turnieju olimpijskiego w Pekinie (porażka z Diemientjewą) i dochodząc do półfinału US Open, zatrzymana przez Serenę Williams. Wygrała US Open Series. Następny tytuł zdobyła w połowie września w Tokio (finał z Kuzniecową). zakwalifikowała się do Mistrzostw WTA w Dosze, ale przegrała wszystkie mecze grupowe. 13 października była klasyfikowana jako wiceliderka rankingu WTA. Została pierwszą tenisistką w dziejach, która w jednym sezonie ograła trzy różne zawodniczki, notowane na pierwszym miejscu listy światowej w dniu rozegrania meczu.

Sezon 2009

Rok 2009 rozpoczęła od finału w Sydney i w Melbourne (drugi finał wielkoszlemowy). W walce o puchar imienia Daphne Akhurst została znokautowana przez Serenę Williams wynikiem 0:6, 3:6. 20 kwietnia, po osiągnięciu ćwierćfinału w Indian Wells i drugiej rundy w Miami awansowała na pozycję liderki światowych notowań. Wyrównała tym samym wynik swojego brata Marata, który w 2000 roku przewodził klasyfikacji mężczyzn ATP. Jest to pierwszy przypadek w dziejach, by na fotelu liderów zasiadali brat i siostra (inne rodzeństwa, które tego dokonały to siostry Serena Williams i Venus Williams oraz bracia Bob Bryan i Mike Bryan). Rosjanka odnotowała imponującą serię na kortach ziemnych – w Stuttgarcie była w finale, ale okazała się najlepsza w Rzymie i Madrycie. Ponownie doszła do finału French Open, ale tam górą była jej rodaczka Kuzniecowa. Wielokrotnie zarzucano Safinie, że zajmuje pierwsze miejsce w rankingu WTA, nie mając na koncie mistrzostwa wielkoszlemowego. W obronie tenisistki wystąpił między innymi jej brat.

W lipcu po raz pierwszy doszła do półfinału Wimbledonu, zatrzymana przez Venus Williams. Tydzień później zwyciężyła w niewielkich zawodach w Portorožu. W sierpniu została wicemistrzynią w Cincinnati, eliminując w ćwierćfinale powracającą po urlopie macierzyńskim Kim Clijsters (która trzy tygodnie później wygrała US Open). zakwalifikowała się do Mistrzostw WTA, ale wycofała się po rozegraniu dwóch gemów z Jeleną Janković z powodu kontuzji pleców; w efekcie straciła przewodnictwo w światowej klasyfikacji na rzecz Sereny Williams (po 26 tygodniach na pierwszym miejscu) i później go nie odzyskała.

Od roku 2010

Uraz pleców znacznie zredukował liczbę jej występów w sezonie 2010; po kreczu w czwartej rundzie Australian Open nie grała przez trzy miesiące. Nie wróciła jednak do optymalnej formy, dochodząc najdalej do ćwierćfinałów (Stuttgart, New Haven, Seul), wypadła tym samym ze światowej czołówki. Powróciła w 2011; doznała druzgocącej porażki w pierwszej rundzie Australian Open z Kim Clijsters (0:6, 0:6); w Indian Wells pokonała Samanthę Stosur i Danielę Hantuchovą; skreczowała w ćwierćfinale w Marbelli i oddała walkowerem półfinałowy mecz w Fezie. 12 maja ogłosiła, że przerywa tenisowe występy na czas nieokreślony, by w pełni wyleczyć nękający ją uraz pleców.

11 maja 2014 Dinara Safina ogłosiła zakończenie kariery profesjonalnej^[1].

Sukcesy deblowe

Dinara Safina była utytułowaną deblistką. Wygrała dziewięć turniejów w grze podwójnej i zanotowała siedem występów finałowych. We wrześniu 2007 razem z Nathalie Dechy triumfowała w US Open, ogrywając w decydującym meczu dwie Tajwanki, Chan Yung-jan i Chuang Chia-jung 6:4, 6:2. Rok wcześniej również zagrała w finale w Nowym Jorku, tym razem u boku Katariny Srebotnik, przegrały z Dechy i Wierą Zwonariową. Serię triumfów w mniejszych imprezach rozpoczęła w Pekinie w 2004 (z Emmanuelle Gagliardi), w 2005 była najlepsza w ’s-Hertogenbosch z Anabel Mediną Garrigues, trzykrotnie, w latach 2006, 2007 i 2008 triumfowała w Gold Coast (z Meghann Shaughnessy, potem ze Srebotnik i Ágnes Szávay). W marcu 2008 wygrały imprezę pierwszej kategorii w Indian Wells (z Jeleną Wiesniną), a po trzech latach przerwy w lutym 2011, pomimo kontuzji pleców, Safina w parze z Galiną Woskobojewą zdobyły mistrzostwo w Kuala Lumpur. 12 maja 2008 Dinara zajmowała ósme miejsce w gronie deblistek w rankingu WTA.

Rosjanka sporadycznie występowała w turniejach gry mieszanej w Wielkim Szlemie. Jej partnerami byli Simon Aspelin, Jonatan Erlich i Andy Ram. Z tym ostatnim osiągnęła półfinał US Open 2005, rosyjsko-izraelska para przegrała z Katariną Srebotnik i Nenadem Zimonjiciem.

Puchary Federacji i Hopmana

Safina na Pucharze Hopmana w roku 2009

Od 2005 do 2008 roku reprezentowała Rosję w rozgrywkach o Puchar Federacji. W swoim debiucie zdobyła to trofeum, wygrywając mecze w kolejnych konfrontacjach z Włoszkami, Amerykankami i Francuzkami. W starciu finałowym razem z Jeleną Diemientjewą wygrały trzysetowy mecz przeciwko Amélie Mauresmo i Mary Pierce, dający Rosjankom zwycięstwo. W latach 2006 i 2008 grała w ćwierćfinałach Grupy Światowej, częściej angażowana w mecze deblowe niż singlowe.

W 2009 roku wystąpiła w pokazowym turnieju o Puchar Hopmana w parze z Maratem Safinem. Rosyjskie rodzeństwo osiągnęło finał, pokonując w fazie grupowej wszystkich przeciwników: Włochów (Flavia Pennetta i Simone Bolelli), Tajwańczyków (Hsieh Su-wei i Lu Yen-hsun oraz Francuzów (Alizé Cornet i Gilles Simon), ale po finale mistrzami zostali Słowacy, Dominika Cibulková i Dominik Hrbatý.

Letnie igrzyska olimpijskie

W swoim jedynym występie w letnich igrzyskach olimpijskich Safina zdobyła srebrny medal w grze pojedynczej. Miało to miejsce w 2008 roku w Pekinie. Pokonała w ćwierćfinale Jelenę Janković, a w półfinale faworytkę gospodarzy, Li Na. Przegrała trzysetowy finał z Jeleną Diemientjewą. W grze podwójnej partnerowała jej Swietłana Kuzniecowa, odpadły w trzeciej rundzie z utytułowanymi chińskimi deblistkami, Yan Zi i Zheng Jie.

Styl gry

Tenis Safiny oparty był głównie na silnych i głębokich uderzeniach z głębi kortu. Zdecydowanie więcej uderzeń kończących odnotowywała z forehandu. Backhandem potrafiła otworzyć sobie kort. Popełniała wiele niewymuszonych błędów. Uważa się, że jej serwisowi brakowało siły i precyzji, pomimo że była wysoką zawodniczką. Ulubioną nawierzchnią Rosjanki były korty ziemne, a najmniej pewnie czuła się na kortach trawiastych. Często zmagała się z mentalnym aspektem występów turniejowych, co niejednokrotnie miało duży wpływ na jakość jej gry.

Życie prywatne

Rodzice Dinary Safiny związani byli z tenisem ziemnym. Ojciec, Michaił Aleksiejewicz Safin był menedżerem moskiewskiego klubu Spartak. Matka, Rausa Isłanowa to była tenisistka radziecka, później pracująca jako trener. Starszy o sześć lat brat Marat Safin to były lider rankingu ATP w grze pojedynczej, mistrz dwóch turniejów wielkoszlemowych i zdobywca Pucharu Davisa. Rodzina Safinów jest pochodzenia tatarskiego.

Wychowała się w Moskwie, przez kilka lat mieszkała w Walencji, później razem z bratem zamieszkała w Monte Carlo.

Finały turniejów WTA

Gra pojedyncza

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	27 lipca 2002	Sopot	Ceglana	Henrieta Nagyová	6:3, 4:0 krecz
Zwyciężczyni	2.	13 lipca 2003	Palermo	Ceglana	Katarina Srebotnik	6:3, 6:4
Finalistka	1.	31 października 2004	Luksemburg	Twarda	Alicia Molik	3:6, 4:6
Zwyciężczyni	3.	13 lutego 2005	Paryż	Dywanowa (hala)	Amélie Mauresmo	6:4, 2:6, 6:3
Zwyciężczyni	4.	15 maja 2005	Praga	Ceglana	Zuzana Ondrášková	7:6(2), 6:2
Finalistka	2.	21 maja 2006	Rzym	Ceglana	Martina Hingis	2:6, 5:7
Finalistka	3.	24 czerwca 2006	’s-Hertogenbosch	Trawiasta	Michaëlla Krajicek	3:6, 4:6
Zwyciężczyni	5.	6 stycznia 2007	Gold Coast	Twarda	Martina Hingis	6:3, 3:6, 7:5
Finalistka	4.	15 kwietnia 2007	Charleston	Ceglana	Jelena Janković	2:6, 2:6
Zwyciężczyni	6.	11 maja 2008	Berlin	Ceglana	Jelena Diemientjewa	3:6, 6:2, 6:2
Finalistka	5.	7 czerwca 2008	French Open	Ceglana	Ana Ivanović	4:6, 3:6
Finalistka	6.	21 czerwca 2008	’s-Hertogenbosch	Trawiasta	Tamarine Tanasugarn	5:7, 2:6
Zwyciężczyni	7.	27 lipca 2008	Carson	Twarda	Flavia Pennetta	6:4, 6:2
Zwyciężczyni	8.	3 sierpnia 2008	Montreal	Twarda	Dominika Cibulková	6:2, 6:1
Finalistka	7.	17 sierpnia 2008	Pekin	Twarda	Jelena Diemientjewa	6:3, 5:7, 3:6
Zwyciężczyni	9.	21 września 2008	Tokio	Twarda	Swietłana Kuzniecowa	6:1, 6:3
Finalistka	8.	16 stycznia 2009	Sydney	Twarda	Jelena Diemientjewa	3:6, 6:2, 1:6
Finalistka	9.	30 stycznia 2009	Australian Open	Twarda	Serena Williams	0:6, 3:6
Finalistka	10.	3 maja 2009	Stuttgart	Ceglana (hala)	Swietłana Kuzniecowa	4:6, 3:6
Zwyciężczyni	10.	9 maja 2009	Rzym	Ceglana	Swietłana Kuzniecowa	6:3, 6:2
Zwyciężczyni	11.	17 maja 2009	Madryt	Ceglana	Caroline Wozniacki	6:2, 6:4
Finalistka	11.	6 czerwca 2009	French Open	Ceglana	Swietłana Kuzniecowa	4:6, 2:6
Zwyciężczyni	12.	26 lipca 2009	Portorož	Ceglana	Sara Errani	6:7(5), 6:1, 7:5
Finalistka	12.	16 sierpnia 2009	Cincinnati	Twarda	Jelena Janković	4:6, 2:6

Gra podwójna

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Finalistka	1.	6 stycznia 2003	Canberra	Twarda	Dája Bedáňová	Tathiana Garbin Émilie Loit	3:6, 6:3, 4:6
Finalistka	2.	12 stycznia 2004	Sydney	Twarda	Meghann Shaughnessy	Cara Black Rennae Stubbs	5:7, 6:3, 4:6
Zwyciężczyni	1.	26 września 2004	Pekin	Twarda	Emmanuelle Gagliardi	Gisela Dulko María Vento-Kabchi	6:4, 6:4
Finalistka	3.	9 stycznia 2005	Hobart	Twarda	Anabel Medina Garrigues	Yan Zi Zheng Jie	4:6, 5:7
Finalistka	4.	7 lutego 2005	Paryż	Twarda (hala)	Anabel Medina Garrigues	Iveta Benešová Květa Peschke	2:6, 6:2, 2:6
Finalistka	5.	14 lutego 2005	Antwerpia	Dywanowa (hala)	Anabel Medina Garrigues	Cara Black Els Callens	6:3, 4:6, 4:6
Zwyciężczyni	2.	18 czerwca 2005	’s-Hertogenbosch	Trawiasta	Anabel Medina Garrigues	Iveta Benešová Nuria Llagostera Vives	6:4, 2:6, 7:6(11)
Zwyciężczyni	3.	7 stycznia 2006	Gold Coast	Twarda	Meghann Shaughnessy	Cara Black Rennae Stubbs	6:2, 6:3
Zwyciężczyni	4.	19 lutego 2006	Antwerpia	Dywanowa (hala)	Katarina Srebotnik	Stéphanie Foretz Michaëlla Krajicek	6:1, 6:1
Finalistka	6.	7 września 2006	US Open	Twarda	Katarina Srebotnik	Nathalie Dechy Wiera Zwonariowa	6:7(5), 5:7
Zwyciężczyni	5.	6 stycznia 2007	Gold Coast	Twarda	Katarina Srebotnik	Iveta Benešová Galina Woskobojewa	6:3, 6:4
Zwyciężczyni	6.	9 września 2007	US Open	Twarda	Katarina Srebotnik	Chan Yung-jan Chuang Chia-jung	6:4, 6:2
Finalistka	7.	1 października 2007	Stuttgart	Twarda (hala)	Chan Yung-jan	Květa Peschke Rennae Stubbs	7:6(5), 6:7(4), 2–10
Zwyciężczyni	7.	5 stycznia 2008	Gold Coast	Twarda	Ágnes Szávay	Yan Zi Zheng Jie	6:1, 6:2
Zwyciężczyni	8.	22 marca 2008	Indian Wells	Twarda	Jelena Wiesnina	Yan Zi Zheng Jie	6:1, 1:6, 10–8
Zwyciężczyni	9.	6 marca 2011	Kuala Lumpur	Twarda	Galina Woskobojewa	Noppawan Lertcheewakarn Jessica Moore	7:5, 2:6, 10–5

Historia występów w turniejach wielkoszlemowych

Dinara Safina podczas US Open 2008

Gra pojedyncza

Legenda

     zielony: W, wygrała turniej seniorski

     żółty: F, odpadła w finale w turnieju seniorskim

     ciemnobrązowy: SF, odpadła w półfinale w turnieju seniorskim

     jasnobrązowy: QF, odpadła w ćwierćfinale w turnieju seniorskim

     różowy: 4R, 3R, 2R, 1R, odpadła w IV, III, II, I rundzie w turnieju seniorskim

     biały: LQ, odpadła w kwalifikacjach w turnieju seniorskim

     biały: –, nie startowała

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

Gra pojedyncza (1)

Końcowy wynik	Rok	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	2001	Wimbledon	Trawiasta	Angelique Widjaja	4:6, 6:0, 5:7

Gra podwójna (1)

Końcowy wynik	Rok	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Finalistka	2000	French Open	Ceglana	Matea Mežak	M. J. Martínez Sánchez A. Medina Garrigues	0:6, 1:6

Przypisy

Bibliografia

• Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2014-01-26]  (ang.).
• Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2014-01-26]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2014-01-26]  (ang.).

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona internetowa Dinary Safiny