Diomid (Dziuban)

Diomid
Siergiej Dziuban
mnich
Kraj działaniaRosja
Data i miejsce urodzenia24 czerwca 1961
Kadiewka
Data i miejsce śmierci20 listopada 2021
obwód leningradzki
Biskup anadyrski i czukocki
Okres sprawowania2000–2008
Wyznanieprawosławne
KościółRosyjski Kościół Prawosławny
InkardynacjaEparchia anadyrska i czukocka
Śluby zakonne3 lipca 1987
Diakonat18 lipca 1987
Prezbiterat1991
Nominacja biskupia19 lipca 2000
Chirotonia biskupia10 sierpnia 2000
Utrata stanu duchownego6 października 2008
Sukcesja apostolska
Data konsekracji10 sierpnia 2000
MiejscowośćMoskwa
MiejsceSobór Smoleńskiej Ikony Matki Bożej
KonsekratorAleksy II

Diomid, imię świeckie Siergiej Iwanowicz Dziuban (ur. 24 czerwca 1961 w Kadiewce, zm. 20 listopada 2021 w obwodzie leningradzkim[1]) – były rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

Urodził się w rodzinie robotniczej. W 1983 ukończył studia w instytucie radioelektroniki w Charkowie i podjął pracę jako inżynier-konstruktor w biurze konstrukcyjnym maszyn ciężkich w tym samym mieście. Po trzech latach porzucił pracę zawodową i wstąpił do moskiewskiego seminarium duchownego. Będąc jego słuchaczem, złożył 3 lipca 1987 wieczyste śluby zakonne przed przełożonym ławry Troicko-Siergijewskiej, archimandrytą Aleksym (Kutiepowem). 18 lipca tego samego roku metropolita miński i słucki Filaret (Wachromiejew) wyświęcił go na hierodiakona. W 1991 patriarcha moskiewski i całej Rusi Aleksy II udzielił mu święceń kapłańskich. Mnich Diomid był już wówczas studentem Moskiewskiej Akademii Duchownej, którą ukończył w 1993.

Od 1991 prowadził pracę duszpasterską i misyjną na terytoriach eparchii kamczackiej i magadańskiej oraz na Sachalinie. W latach 1992–2000 był proboszczem parafii Zaśnięcia Matki Bożej w Jelizowie na Kamczatce. Od 1993 posiadał godność igumena. 19 lipca 2000 Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego nominował go na biskupa anadyrskiego i czukockiego. 21 lipca 2000 ihumen Diomid otrzymał godność archimandryty, zaś 10 sierpnia 2000 w soborze Smoleńskiej Ikony Matki Bożej w moskiewskim Monasterze Nowodziewiczym przyjął chirotonię biskupią. Ceremonii przewodniczył patriarcha Aleksy II.

W okresie sprawowania przez Diomida godności biskupiej w Anadyrze został wzniesiony katedralny sobór Trójcy Świętej, współfinansowany przez gubernatora Czukotki Romana Abramowicza.

Jako biskup Diomid nawoływał do zerwania przez Rosyjski Kościół Prawosławny wszelkiej współpracy z władzami świeckimi, wycofania się z dialogu międzykonfesyjnego i porzucenia aktywności misyjnej. Ostrej krytyce poddawał patriarchę Aleksego i innych hierarchów Cerkwi Rosyjskiej[2]. Jego zachowanie zostało uznane przez Święty Synod za działalność sprzyjającą rozłamowi w Kościele i złamanie kanonów. W czerwcu 2008 Diomid został suspendowany, zaś zarząd eparchii anadyrskiej i czukockiej objął jako locum tenens biskup chabarowski i nadamurski Marek (Tużykow)[3]. Diomid odmówił jednak poddania się tej decyzji[2]. W lipcu tego samego roku, w 90. rocznicę zabójstwa cara Mikołaja II i jego rodziny, wydał list otwarty, w którym wbrew prawu kanonicznemu obłożył anatemą patriarchę moskiewskiego Aleksego, metropolitę smoleńskiego i kaliningradzkiego Cyryla (Gundiajewa), metropolitę mińskiego i słuckiego Filareta (Wachromiejewa) oraz wszystkich ich poprzedników, określonych jako uczestnicy antycarskiej rewolucji lutowej w 1917. Diomid twierdził również, iż wielokrotnie łamanie prawa kanonicznego przez najwyższą hierarchię Cerkwi uprawnia go do autonomicznego zarządzania eparchią anadyrską i czukocką[4].

6 października 2008 Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego wykluczył mnicha Diomida ze stanu kapłańskiego[5].

20 listopada 2021 r. mnich Diomid zginął w wypadku samochodowym[1].

Przypisy

Bibliografia