Dionigi Tettamanzi

Dionigi Tettamanzi
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Dionigi Tettamanzi (2011)
Gaudium et pax
Radość i pokój
Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

14 marca 1934
Renate

Data i miejsce śmierci

5 sierpnia 2017
Triuggio

Miejsce pochówku

Katedra w Mediolanie

Arcybiskup metropolita Mediolanu
Okres sprawowania

2002–2011

Arcybiskup metropolita Genui
Okres sprawowania

1995–2002

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

28 czerwca 1957

Nominacja biskupia

1 lipca 1989

Sakra biskupia

23 września 1989

Kreacja kardynalska

21 lutego 1998
Jan Paweł II

Kościół tytularny

bazylika świętych Ambrożego i Karola przy Corso

Faksymile
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

23 września 1989

Miejscowość

Mediolan

Miejsce

Dom de Milan

Konsekrator

Carlo Maria Martini

Współkonsekratorzy

Carlo Maccari
Bernardo Citterio

Dionigi Tettamanzi (ur. 14 marca 1934 w Renate, zm. 5 sierpnia 2017 w Triuggio) − włoski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych, rektor Pontyfikalnego Seminarium Lombardzkiego w latach 1987–1989, arcybiskup metropolita Ankona-Osimo w latach 1989–1991, sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Włoch w latach 1991–1995, arcybiskup metropolita Genui w latach 1995–2002, wiceprzewodniczący Konferencji Episkopatu Włoch na północne Włochy w latach 1995–2000, kardynał prezbiter od 1998, arcybiskup metropolita Mediolanu w latach 2002–2011, przewodniczący Konferencji Biskupów Lombardzkich w latach 2002–2011, od 2011 arcybiskup senior archidiecezji Mediolanu, administrator apostolski sede vacante diecezji Vigevano w latach 2012–2013.

Życiorys

Studiował w seminariach w Seveso (koło Mediolanu) i Venegono Inferiore, przyjął święcenia kapłańskie 28 czerwca 1957 z rąk ówczesnego arcybiskupa Mediolanu, Giovanniego Battisty Montiniego (późniejszego papieża Pawła VI). Na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie obronił w 1960 doktorat z teologii. Prowadził w archidiecezji mediolańskiej pracę duszpasterską oraz wykładał w kilku seminariach; koordynował ze strony Kościoła działalność organizacji lekarzy katolickich, kierował redakcją pisma „Avvenire” oraz pełnił funkcję rektora Pontyfikalnego Seminarium Lombardzkiego.

1 lipca 1989 mianowany arcybiskupem metropolitą Ankony-Osimo, otrzymał sakrę biskupią 23 września 1989 z rąk kardynała Carlo Martiniego (arcybiskupa Mediolanu). W kwietniu 1991 zrezygnował z rządów diecezji Ankona-Osimo i przeszedł do pracy w Konferencji Episkopatu Włoch na stanowisko sekretarza generalnego. W kwietniu 1995 został arcybiskupem Genui (i wiceprzewodniczącym Konferencji Episkopatu Włoch), w lipcu 2002 arcybiskupem Mediolanu. Brał udział w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie.

21 lutego 1998 Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej, nadając tytuł prezbitera Bazyliki świętych Ambrożego i Karola przy Corso. Od marca 2000 Tettamanzi brał udział w pracach Rady Kardynalskiej ds. badania Organizacyjnych i Ekonomicznych Problemów Stolicy Świętej. Był wymieniany w gronie papabili – faworytów do następstwa po zmarłym w kwietniu 2005 papieżu Janie Pawle II[1].

W marcu 2009 roku w związku z osiągnięciem wieku emerytalnego złożył rezygnację z pełnionych funkcji, jednak Benedykt XVI poprosił go o pełnienie urzędu przez kolejne dwa lata. Przeszedł na emeryturę 28 czerwca 2011.

Od 23 lipca 2012 roku do 20 lipca 2013 roku pełnił funkcję administratora apostolskiego diecezji Vigevano.

Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka. 14 marca 2014 w związku z ukończeniem 80 roku życia utracił prawo do czynnego uczestniczenia w przyszłych konklawe. Zmarł 3 lata później 5 sierpnia w Triuggio[2].

Przypisy

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Coat of arms of Dionigi Tettamanzi.svg
(c) I, SajoR, CC BY-SA 2.5
Coat of Arms of the Italian Cardinal Dionigi Tettamanzi.
FirmaDionigiTettamanzi.PNG
Autor: Michelemontecchio, Licencja: CC BY-SA 4.0
Firma del cardinale Tettamanzi
Card tettamanzi dionigi.jpg
Il Cardinale Dionigi Tettamanzi in occasione della beatificazione di don Carlo Gnocchi