Dionizy (Petrović)
| Damjan Petrović | |
| Biskup raszko-prizreński | |
.jpg) | |
| Kraj działania | Imperium Osmańskie |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 1858 Bosanska Gradiška |
| Data i miejsce śmierci | 7 grudnia 1900 Skopje |
| Biskup raszko-prizreński | |
| Okres sprawowania | 1896–1900 |
| Wyznanie | prawosławne |
| Kościół | Patriarchat Konstantynopolitański |
| Inkardynacja | Metropolia raszko-prizreńska |
| Śluby zakonne | 1878 |
| Prezbiterat | 1878 |
| Chirotonia biskupia | 25 stycznia 1896 |
| Data konsekracji | 25 stycznia 1896 |
|---|---|
| Miejscowość | Stambuł |
| Miejsce | Katedra św. Jerzego |
| Konsekrator | Antym VII |
Dionizy, imię świeckie Damjan Petrović (ur. 1858 w Bosanskiej Gradišce, zm. 7 grudnia 1900 w Skopje) – serbski biskup prawosławny.
Życiorys
Urodził się w prawosławnej serbskiej rodzinie Ostoji i Mariji[1]. Ukończył szkołę teologiczną w Belgradzie, tam też w 1878 r. został postrzyżony na mnicha. 18 grudnia 1878 r. w soborze św. Michała Archanioła w Belgradzie został wyświęcony na hieromnicha. Od 1883 do 1886 r. służył w eparchii zwornickiej. W 1889 r. dzięki stypendium rządu serbskiego wyjechał na studia do akademii teologicznej Patriarchatu Konstantynopolitańskiego na Chalki. Patriarcha Konstantynopola nadał mu została godność archimandryty. Został skierowany do pracy duszpasterskiej w eparchii skopijskiej, jednak zanim ją realnie podjął, otrzymał nominację na metropolitę raszko-prizreńskiego[1]. Jego chirotonia biskupia odbyła się w katedrze św. Jerzego w Konstantynopolu 25 stycznia 1896 r., pod przewodnictwem patriarchy Antyma VII[1].
Dionizy był pierwszym od kilku dekad biskupem pochodzenia serbskiego na katedrze raszko-prizreńskiej[2]. Jego nominacja była m.in. efektem zabiegów króla serbskiego Aleksandra I u sułtana Abdulhamida II i patriarchy konstantynopolitańskiego Neofita[2] (sprawującego urząd w latach 1891–1894[3]). Przybycie Dionizego do Kosowa zostało przyjęte z ogromną radością przez miejscową ludność serbską[2]. Dionizy wielokrotnie występował przed miejscowymi władzami tureckimi jako obrońca Serbów w konfliktach z ludnością albańską, działał na rzecz rozwoju cerkiewnej oświaty[1]. Był jednak słabego zdrowia i zmarł po czterech lata na urzędzie, podczas leczenia, na które wyjechał do Skopje[2]. Na własną prośbę został pochowany w monasterze Gračanica[2].
Przypisy
- ↑ a b c d biskup Sawa (Vuković), Srpski jerarsi od devetog do dvadesetog veka, Evro Beograd, Unireks Podgorica, Kalenić Kragujevac, 1996, s. 171.
- ↑ a b c d e Епархија Рашко-призренска и Косовско-метохијска, www.eparhija-prizren.com [dostęp 2020-05-15].
- ↑ Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, www.ec-patr.org [dostęp 2020-05-15].
Media użyte na tej stronie
Photograph of Metropolitan Dionisije, published in Nova iskra (1899).