Dionizy (Pomakow)

Dionizy

Ewstatij Pomakow
Metropolita łowecki
Kraj działania	Bułgaria
Data i miejsce urodzenia	1835 Berkowica
Data i miejsce śmierci	maj 1875 Sofia
Metropolita łowecki
Okres sprawowania	1873–1875
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Bułgarski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Metropolia łowecka
Śluby zakonne	do 1867
Diakonat	1867
Prezbiterat	1872
Nominacja biskupia	25 czerwca 1873
Chirotonia biskupia	7 lipca 1873

Dionizy, imię świeckie Ewstatij Antonow Pomakow (ur. 1835 w Berkowicy, zm. w maju 1875 w Sofii) – bułgarski biskup prawosławny.

Życiorys

Wykształcenie podstawowe uzyskał w rodzinnym mieście, następnie został posłusznikiem w monasterze Świętych Cyryla i Metodego w Klisurze. Tam najpóźniej w 1867 złożył wieczyste śluby mnisze przed jego przełożonym archimandrytą Antymem, przyjmując imię zakonne Dionizy. W 1867 został wyświęcony na hierodiakona, służył razem z metropolitą sofijskim Doroteuszem, który ówcześnie przebywał na stałe w Berkowicy^[1]. W latach 1869–1872 uzyskał średnie wykształcenie teologiczne w seminarium w Karłowicach Sremskich (według innego źródła uczył się w Belgradzie^[2]). Po powrocie do Bułgarii podjął pracę nauczyciela w Berkowicy, po czym został wyświęcony na kapłana i mianowany biskupim namiestnikiem (dziekanem) berkowickim^[1].

25 czerwca 1873 otrzymał nominację na metropolitę łoweckiego, zaś 7 lipca 1873 w soborze św. Szczepana w Stambule odbyła się jego chirotonia biskupia. W swojej eparchii podjął szczególne starania na rzecz szerzenia oświaty, odwiedzał wszystkie prowadzone przez administraturę placówki duszpasterskie, występował z kazaniami^[1]. Zaangażowany w narodowy ruch bułgarski^[2].

Po roku od objęcia urzędu biskupiego zwrócił się do Dżewdeta paszy, ministra sądownictwa i wyznań religijnych Wysokiej Porty, ze skargą na tureckie władze miasta Orchanie. W rezultacie wszczęte zostało przeciwko niemu postępowanie sądowe. Jeszcze przed jego zakończeniem biskup Dionizy zachorował na gruźlicę^[2] i wyjechał do Sofii, gdzie zmarł. W powszechnym mniemaniu Bułgarów został otruty przez Turków, którym nie na rękę była jego działalność oświatowa i patriotyczna^[1].

Przypisy