Dipisi

Ten artykuł wymaga uzupełnienia informacji. Artykuł należy uzupełnić o istotne informacje: skład narodowościowy, losy dipisów z poszczególnych państw, historia miejsc typu Maczków. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Dipisi (od ang. displaced persons – osoby przemieszczone, w skrócie DPs) – określenie stosowane przez aliantów wobec osób, które w „wyniku wojny znalazły się poza swoim państwem i chcą albo wrócić do kraju, albo znaleźć nową ojczyznę, lecz bez pomocy uczynić tego nie mogą”.

W okresie bezpośrednio po zakończeniu II wojny światowej dipisami byli wcześniej wywiezieni na roboty przymusowe na teren III Rzeszy, przede wszystkim z terenów Europy Wschodniej, jeńcy wojenni oraz więźniowie uwolnieni z obozów koncentracyjnych^[1].

Osoby te nie powróciły zaraz po wyzwoleniu do swoich krajów i zostały umieszczone w specjalnych obozach. Przeważnie były to dawne obozy koncentracyjne, karne lub jenieckie, czasem również zarekwirowane mieszkania. Ocenia się, że pod koniec 1945 roku w takich obozach przebywało ponad 7 mln osób, z czego w późniejszym okresie do swoich krajów ostatecznie powróciło ok. 90% z nich. Trzy lata po wojnie w brytyjskiej, francuskiej i amerykańskiej strefie okupacyjnej Niemiec było 370 obozów, w Austrii – 120, zaś we Włoszech – 25 obozów, w których w sumie żyło 800 000 uchodźców. Spośród nich 55% było wyznania katolickiego, 27% protestanckiego i prawosławnego, a 18% wyznawało judaizm^[2].

Zobacz też

• Szerit ha-Pleta
• Krajobraz po bitwie
• Maczków
• Emsland
• Międzynarodowa Organizacja Uchodźców

Przypisy

Bibliografia

• Andreas Lembeck, Wyzwoleni, ale nie wolni, Warszawa 2007, Świat Książki, ISBN 978-83-247-0238-1.

Linki zewnętrzne

• DP Camps – strona poświęcona obozom DP (ang.)
• Konstytucja Międzynarodowej Organizacji Uchodźców aneks I – definicja DP (ang.)