Direction de la Surveillance du Territoire

Direction de la Surveillance du Territoire, DST (dosł. Dyrekcja Nadzoru Terytorium) – dawna francuska służba specjalna, komórka organizacyjna Police nationale zajmująca się kontrwywiadem i zwalczaniem terroryzmu, utworzona w 1944 roku w miejsce wydziału kontrwywiadu Sûreté Generale – ST (Surveillance du Territoire). Zlikwidowana w 2008, została zastąpiona przez DCRI.

DST podlegała Ministerstwu Spraw Wewnętrznych Republiki Francuskiej, na jej czele stał tradycyjnie były komisarz policji.

W okresie zimnej wojny najważniejszym zadaniem DST była walka z radzieckimi działaniami wywrotowymi we Francji i penetracją francuskich instytucji państwowych - zwłaszcza służb wywiadowczych przez agentów wywiadu zwerbowanych przez radzieckich funkcjonariuszy i żołnierzy wywiadu nielegalnego (bez immunitetu dyplomatycznego) GRU Sztabu Generalnego SZ ZSRR i I Zarządu Głównego Komitetu Bezpieczeństwa Państwowego ZSRR, dyplomatów radzieckich (placówki PGU KGB i GRU przy Ambasadzie ZSRR, jedna z największych na świecie, kontrolowała około 700 agentów miejscowych, w większości paryskich). Regularny podsłuch łączności telefonicznej i radiowej Ambasady ZSRR w Paryżu służył przede wszystkim identyfikacji operujących we Francji tzw. legalnych czyli funkcjonariuszy i żołnierzy pod przykryciem dyplomatów.

Największy sukces tej instytucji kontrwywiadowczej Republiki Francuskiej udało się odnieść w 1983 roku, kiedy uzyskano informacje niejawne (Akta Farewell) od OZI Farewell, czyli Władimira Wietrowa, funkcjonariusza wywiadu naukowo-technicznego PGU KGB ZSRR. Uzyskano informacje umożliwiające identyfikację licznej grupy agentów i funkcjonariuszy radzieckiego wywiadu, czego efektem było jednorazowe wydalenie z Francji uznanych za szpiegów 47 obywateli ZSRR, w tym 40 dyplomatów, 5 przedstawicieli handlowych (z radzieckich PHZ) i 2 korespondentów Agencji TASS.

Dyrektorzy DST

• Roger Wybot (1944-1959)
• Gabriel Eriau (1959-1961)
• Daniel Doustin (1961-1964)
• Tony Roche (1964-1967)
• Jean Rochet (1967-1972)
• Henri Biard (1972-1974)
• Jacques Chartron (1974-1975)
• Marcel Chalet (1975-1982)
• Yves Bonnet (1982-1985)
• Rémy Pautrat (1985-1986)
• Bernard Gérard (1986-1990)
• Jacques Fournet (1990-1993)
• Philippe Parant (1993-1997)
• Jean-Jacques Pascal (1997-2002)
• Pierre de Bousquet de Florian (2002-2007)
• Bernard Squarcini (od 2007 do likwidacji instytucji w 2008, powołany na szefa utworzonej 1 lipca 2008 DCRI)

Schemat organizacyjny

• Dyrektor
• Pierwszy Wicedyrektor
  • Centralna służba badań
    • Technika operacyjna
    • Podsłuchy
    • Obserwacja
    • Ochrona tajemnicy
    • Związek Radziecki
    • Czechosłowacja
    • Polska
    • Pozostałe kraje
  • Służba E-1 (analizy)
    • Związek Radziecki
    • Czechosłowacja
    • Polska
    • Pozostałe kraje
• Drugi Wicedyrektor
  • Policja kontroli radiowej
  • Służba E-2 (operacje)
    • Plan ogólny
    • Algieria

Zobacz też

• Deuxieme Bureau
• SDECE
• DGSE
• DRM
• DGSI
• DCRI
• DPSD

Bibliografia

• Christopher Andrew, Wasylij Mitrochin - Archiwum Mitrochina, Warszawa: MUZA SA, 2001.
• Normam Polmar, Thomas B. Allen, Księga Szpiegów, Warszawa: Magnum, 2000.