Divini Redemptoris

Divini Redemptoris – encyklika papieża Piusa XI ogłoszona w Rzymie w dniu 19 marca 1937, szerzej znana pod tytułem De communismo atheo (pol. O bezbożnym komunizmie); w całości została ona poświęcona kwestii zagrożenia komunistycznego.

Przy pisaniu encykliki papież korzystał z materiałów administratora apostolskiego Moskwy bpa Pie Eugène Josepha Neveu[1].

Treść

Papież opisuje zarys ideologii komunistycznej, wskazując na przyczyny, dla których jest ona nie do pogodzenia z nauką Kościoła katolickiego, w szczególności na materializm dialektyczny i teorię walki klas. Komunizm zostaje nazwany "bezbożnym" i "barbarzyńskim", a także określony jako "przerażające niebezpieczeństwo". Jako przyczynę szerzenia się tej ideologii Papież postrzega niedostatek wcielenia w życie nauki społecznej Kościoła Katolickiego, co doprowadziło do nadmiernych nierówności ekonomicznych. Analogicznie - środkiem zaradczym jest w ocenie Piusa XI propagowanie tej nauki i wcielanie w życie ideału państwa i społeczeństwa chrześcijańskiego.

Spis treści

  • Czcigodni Bracia, pozdrowienie i Błogosławieństwo Apostolskie!
  • CZĘŚĆ I - Stanowisko Kościoła wobec komunizmu
    • Dawniejsze orzeczenia
    • Orzeczenia obecnego pontyfikatu
    • Nieodzowna potrzeba nowego uroczystego dokumentu
  • CZĘŚĆ II - Doktryna i owoce komunizmu
    • Doktryna
      • Fałszywy ideał
      • Materializm ewolucyjny Marksa
      • Przeznaczenie człowieka i rodziny
      • Czym jest społeczeństwo?
    • Propaganda
      • złudne obietnice
      • Liberalizm drogą do komunizmu
      • Podstępna i rozległa propaganda
      • Spisek milczenia w prasie
    • Smutne następstwa
      • Rosja i Meksyk
      • Okrucieństwa komunizmu w Hiszpanii
      • Naturalne owoce systemu
      • Walka przeciw wszystkiemu co Boże
      • Kochający Ojciec pamięta o uciśnionych narodach Rosji
  • CZEŚĆ III - Świetlana nauka Kościoła
    • Rzeczywistość najwyższa: Bóg
    • Człowiek i rodzina w świetle rozumu i wiary
    • O społeczeństwie: wzajemne prawa i obowiązki człowieka i społeczeństwa
    • Porządek gospodarczo - społeczny
    • Hierarchia społeczne i prerogatywy państwa
    • Wyższość społecznej nauki Kościoła
    • Czy Kościół rzeczywiście nie stosował swej nauki w praktyce?
  • CZĘŚĆ IV - Środki zaradcze
    • Odnowienie życia chrześcijańskiego
      • Podstawowe lekarstwo: Szczera odnowa życia prywatnego i publicznego w świetle Ewangelii
      • Oderwanie się od dóbr doczesnych
      • Miłość chrześcijańska
      • Obowiązki sprawiedliwości
      • sprawiedliwość społeczna
      • Zaznajomienie się ze społeczną nauką Kościoła i jej upowszechnienie
      • Zabezpieczenie się przed podstępami Komunizmu
      • Modlitwa i pokuta
  • CZĘŚĆ V - Narzędzia i siły pomocnicze w społecznej pracy Kościoła
    • Akcja Katolicka
    • Organizacje pomocnicze
    • Organizacje zawodowe
    • Odezwa do katolickich robotników
    • Konieczność zgody między katolikami
    • Odezwa do wszystkich, którzy wierzą w Boga
    • Obowiązki państwa chrześcijańskiego
    • Troska o dobro wspólne
    • Mądra i przewidująca administracja
    • Wolność dla Kościoła
    • Ojcowskie wezwanie do błądzących
  • ZAKOŃCZENIE
    • Święty Józef wzorem i opiekunem

W tych 6 częściach zawiera się 82 podpunkty zakończone podpisem papieża Piusa XI.

Przypisy

  1. ↑ Eduteka

Linki zewnętrzne