Dmitrij Grigorowicz

Dmitrij Pawłowicz Grigorowicz
Дмитрий Павлович Григорович
ilustracja
(c) Корвин-Кербер В. Л., CC BY-SA 4.0
Data i miejsce urodzenia

25 stycznia?/ 6 lutego 1883
Kijów, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

26 lipca 1938
Moskwa, ZSRR

Zawód, zajęcie

konstruktor lotniczy

Dmitrij Pawłowicz Grigorowicz, ros. Дмитрий Павлович Григорович (ur. 25 stycznia?/ 6 lutego 1883 w Kijowie, zm. 26 lipca 1938 w Moskwie) – rosyjski i radziecki konstruktor lotniczy, specjalizujący się w projektowaniu łodzi latających.

Życiorys

Urodził się 25 stycznia 1883 roku (6 lutego 1883) w Kijowie, ówcześnie na terenie Imperium Rosyjskiego. W 1910 roku ukończył Kijowski Instytut Politechniczny, będąc entuzjastą nowego działu techniki, jakim było wówczas lotnictwo[1]. W 1911 roku przeniósł się do Petersburga, gdzie założył i wydawał czasopismo lotnicze („Wiestnik wozduchopławanija”) propagujące lotnictwo morskie[2][3]. W 1913 roku został kierownikiem zakładów lotniczych S.S. Szczetinina i M.A. Szczerbakowa w Petersburgu, które zajmowały się wówczas remontami francuskich wodnosamolotów używanych w lotnictwie morskim Floty Bałtyckiej[3][4]. Jesienią 1913 roku Grigorowicz skonstruował swoją pierwszą łódź latającą, nazwaną M-1 (od słowa morski)[3][5]. Kolejnymi zaprojektowanymi przez niego w 1914 roku wodnosamolotami były M-2, M-3 i M-4[6][7]. Największym sukcesem okazała się piąta konstrukcja, czyli M-5 (1915) oraz jego powiększony następca - M-9 (1915)[8][9][10]. Oba typy były produkowane masowo (w liczbie kilkuset egzemplarzy każdy) i używane do szkolenia, rozpoznania i bombardowania. Kolejnym udanym typem wodnosamolotu był M-15 z 1916 roku, wyprodukowany w liczbie kilkudziesięciu egzemplarzy[11][12]. Po wojnie domowej konstruktor powrócił do Piotrogrodu, projektując na początku lat 20. łódź latającą M-24[13][14]. W 1925 roku, pracując w biurze konstrukcyjnym OMOS (przemianowanym wkrótce na OPO-3), zaprojektował wodnosamoloty MRL-1 i MU-2[15], zaś w roku następnym MUR-1 i MUR-2[16]. W 1927 roku w biurze konstrukcyjnym Grigorowicza powstał kolejny projekt łodzi latającej - ROM-1 (MR-3), zaś w 1929 roku jej następca - ROM-2[17].

Zmarł 26 lipca 1938 roku w Moskwie i został pochowany w tym mieście na Cmentarzu Nowodziewiczym.

Przypisy

  1. ↑ W. Bączkowski: Samoloty I wojny światowej. Warszawa: 2000, s. 250.
  2. ↑ M. Macлoв: Pуccкиe caмoлeты 1914 - 1917. Москва: 2006, s. 22.
  3. ↑ a b c W. Bączkowski, dz. cyt., s. 250.
  4. ↑ M. Macлoв, dz. cyt., s. 22.
  5. ↑ M. Macлoв, dz. cyt., s. 23.
  6. ↑ Г.Ф. Петрoв: Гидpocaмoлeты и Экранопланы России 1910 - 1999. Москва: 2000, s. 30.
  7. ↑ M. Macлoв, dz. cyt., s. 23-24.
  8. ↑ M. Macлoв, dz. cyt., s. 24-29.
  9. ↑ W. Bączkowski, dz. cyt., s. 250-251.
  10. ↑ Г.Ф. Петрoв, dz. cyt., s. 30-33.
  11. ↑ M. Macлoв, dz. cyt., s. 31.
  12. ↑ Г.Ф. Петрoв, dz. cyt., s. 36.
  13. ↑ M. Macлoв, dz. cyt., s. 35.
  14. ↑ Г.Ф. Петрoв, dz. cyt., s. 60.
  15. ↑ Г.Ф. Петрoв, dz. cyt., s. 74, 78.
  16. ↑ Г.Ф. Петрoв, dz. cyt., s. 79.
  17. ↑ Г.Ф. Петрoв, dz. cyt., s. 82, 90.

Bibliografia

  • A.O. Алeкcaндрoв: Гидроаэропланы М-9 и M-24. Caнкт-Петербург: Б.С.K., 1998. ISBN 5-88925-040-X.
  • Wiesław Bączkowski: Samoloty I wojny światowej. Warszawa: Lampart, 2000. ISBN 83-86776-54-4.
  • Mихaил Macлoв: Pуccкиe caмoлeты 1914 - 1917. Москва: Цeйхгayз, 2006. ISBN 5-9771-0005-1.
  • Г.Ф. Петрoв: Гидpocaмoлeты и Экранопланы России 1910 - 1999. Москва: Русавя, 2000. ISBN 978-5879601107.

Media użyte na tej stronie

Дмитрий Павлович Григорович авиаконструктор.jpg
(c) Корвин-Кербер В. Л., CC BY-SA 4.0
Авиаконструктор Дмитрий Павлович Григорович