Dno podwójne
Dno podwójne – element kadłuba statku wodnego składający się z poszycia dna zewnętrznego, usztywnień (denniki, wzdłużniki denne) oraz poszycia dna wewnętrznego. Dno wewnętrzne, przyspawane do górnej powierzchni denników i wzdłużników, usztywnia strukturę, pozwalając na zastosowanie denników i wzdłużników o mniejszej wysokości[1].
Przestrzeń dna podwójnego, podzielona grodziami[2], jest wykorzystywana jako zbiorniki paliwa (o ile pozwalają na to przepisy[3]), wody balastowej oraz słodkiej i inne[1].
W przypadku wejścia statku na mieliznę i uszkodzenia dna zewnętrznego, dno podwójne zabezpiecza pozostałą część kadłuba przed dostaniem się wody[2].
Przypisy
- ↑ a b Soumya Chakraborty , Designing A Ship’s Bottom Structure – A General Overview, www.marineinsight.com, 28 lutego 2020 [dostęp 2020-07-28] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-21] (ang.).
- ↑ a b Zeno, Lexikoneintrag zu »Doppelboden«. Lueger, Otto: Lexikon der gesamten Technik und ihrer ..., www.zeno.org [dostęp 2020-07-28] (niem.).
- ↑ Fuel oil tank protection, wartsila.com (encyclopedia) [dostęp 2020-07-28] .
Media użyte na tej stronie
Autor: Tyne & Wear Archives & Museums, Licencja: No restrictions
View of the double bottoms of ‘Nicola’, the first SD14 to be built by Austin & Pickersgill, Southwick Yard, 16 October 1967 (TWAM ref. DT.TUR/2/51644A).
This set celebrates the ‘Nicola’, the first in a long line of standard ships designed by the Sunderland shipyard of Austin & Pickersgill Ltd. The images document her construction from October 1967 through to her completion in February 1968. The shipbuilders commissioned the Newcastle-based firm Turners (Photography) Ltd to take weekly progress shots of the ‘Nicola’ and these images have given us a unique view of her development.
She was the first SD14 to be completed (the name stands for ‘Shelter Deck 14,000 tons deadweight’) and was designed as a replacement for the surviving ‘Liberty ships’, built by American yards during the Second World War. Those Liberty ships had played a vital role in the Allied victory but by the 1960s they were fast approaching the end of their working lives.
The SD14 developed by Austin & Pickersgill met the demand for economic and reliable cargo ships. The simplicity of the design meant that it could be marketed by the shipbuilders at a very competitive price. It’s success is reflected by the fact that over the course of 20 years 211 ships were built to the SD14 design by Austin Pickersgill and its licensees. Sunderland can be very proud of its remarkable shipbuilding and engineering history and the SD14 is one the City’s finest achievements.