Dołbysz

Dołbysz

Довбиш

Państwo	Ukraina
Obwód	żytomierski
Rejon	baranowski
Populacja (2019) • liczba ludności	4239[1]
Nr kierunkowy	+380 4144
Kod pocztowy	12724
Położenie na mapie obwodu żytomierskiego Dołbysz
Położenie na mapie Ukrainy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Dołbysz
50°22′24″N 27°59′05″E/50,373333 27,984722
Portal Ukraina

Dołbysz (ukr. Довбиш, Dowbysz) – miejscowość na Ukrainie położona w rejonie baranowskim obwodu żytomierskiego.

Historia

Historia miejscowości sięga XVI wieku.

W 1925 władze Ukraińskiej SRR zmieniły nazwę miasteczka Dołbysz na Marchlewsk (na cześć Juliana Marchlewskiego), ustanawiając je stolicą polskiego rejonu autonomicznego – tzw. Marchlewszczyzny. W tym czasie ponad 75% mieszkańców stanowili Polacy.

W 1939 roku (w trakcie zacierania śladów po tym rejonie) nazwę Marchlewsk zmieniono na Szczorsk, a w 1946 powrócono do pierwotnej nazwy Dowbysz.

W 1989 liczyła 5455 mieszkańców^[2].

Od 1991 osiedle typu miejskiego w obwodzie żytomierskim Ukrainy.

Szacuje się, że Polacy dzisiaj nadal stanowią do 75% mieszkańców Dowbysza.

We wrześniu 1997 powstała w miejscowości szkoła języka polskiego, która, jak większość jej podobnych na Ukrainie, nie jest finansowana przez rząd ukraiński, a pieniądze pochodzą bezpośrednio z Polski. Połowa z blisko 900 dzieci w szkole uczy się języka polskiego. W mieście działa oddział Zjednoczenia Polaków Żytomierszczyzny "Polonia" oraz Towarzystwo Polaków im. Jana Pawła II.

15 października 1995 poświęcono nowo wybudowany kościół pw. Matki Bożej Fatimskiej (stanowiący kopię jednej ze świątyń spod Warszawy). Od 2000 jest to Diecezjalne Sanktuarium Matki Boskiej Fatimskiej.

Przypisy

Bibliografia

• Radziecka Polska
• Polacy na Wschodzie
• Strona Rady Najwyższej

Linki zewnętrzne

• Dowbyszów, wś, powiat nowogradwołyński, gm. Kurne, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 133 .
• Dowbysz, 1.) wś, powiat nowogradwołyński, gm. Kurne, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 433 .