Dobośnia

Dobośnia

Добасна

Akwarela Napoleona Ordy
Państwo	Białoruś
Obwód	mohylewski
Rejon	kirowski
Sielsowiet	Dobośnia
Populacja (2009) • liczba ludności	455[1]
Nr kierunkowy	+375 2237
Kod pocztowy	213949
Tablice rejestracyjne	6
Położenie na mapie Białorusi (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Dobośnia
53°12′11,9″N 29°40′37,4″E/53,203306 29,677056
Portal Białoruś

Dobośnia lub Dubośna (biał. Добасна) – agromiasteczko w rejonie kirowskim obwodu mohylewskiego na Białorusi nad rzeką o tej samej nazwie, nieco na północ od drogi międzynarodowej Warszawa-Moskwa na jej odcinku Bobrujsk-Rohaczów.

Pałac

Od czasów średniowiecznych istniało tu grodzisko prasłowiańskie, na którego miejscu późniejsi właściciele: Glińscy i Radziwiłłowie wznosili swoje rezydencje. Od początków XIX wieku, aż do rewolucji bolszewickiej był to majątek ziemski rodu Bułhaków (ostatnim właścicielem był Emanuel Bułhak) z obszernym pałacem w stylu klasycystycznym z portykiem z sześcioma kolumnami podtrzymującymi tympanon oraz z perystylem opartym na sześciu kolumnach korynckich i pilastrami otaczającymi całą budowlę. Pałac zbudowany został w 1825 r. przez jednego z architektów petersburskich, prawdopodobnie z kręgu Carla Rossiego.

W pałacu, położonym w obszernym parku, znajdowały się bogate zbiory malarstwa flamandzkiego, holenderskiego i włoskiego (m.in. ze szkoły Tycjana), poszukiwane pasy słuckie Madżarskiego (w tym jeden z wyhaftowanym słowem „Radziwiłł”), zbiory broni dawnej, meble palisandrowe i ogromna biblioteka cennych rękopisów i starodruków (diariusze Aleksandra Śliźnia, „Kronika” Wincentego Kadłubka, archiwa rodzinne Glińskich, Bułhaków i wiele innych).

W roku 1918, po likwidacji I Korpusu Polskiego i opuszczeniu tych terenów przez armię niemiecką, pałac (uznawany za jeden z najpiękniejszych na terenie dawnych północno-wschodnich Kresach Rzeczypospolitej) został splądrowany, zdemolowany, a na koniec spalony przez miejscową ludność, bądź też (nie jest to do końca pewne) przez prące na zachód bolszewickie wojska Michaiła Tuchaczewskiego.

• 

  Sala jadalna pałacu w Dobośni

• 

  Wnętrza w 1914

• 

  Widok ogólny pałacu

• 
• 
• 
• 

  Fragment nagrobka Ignacego Bułhaka

Przypisy

Bibliografia

• Antoni Urbański: Kresowe siedziby polskie, które uległy zagładzie: Dobośnia, „Tygodnik Ilustrowany” nr 25, 23 czerwca 1928 Warszawa, ss. 473-474
• RomanR. Aftanazy RomanR., Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 1: Województwa mińskie, mścisławskie, połockie, witebskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1991, s. 38–56, ISBN 83-04-03713-0, ISBN 83-04-03701-7 (całość) .

Linki zewnętrzne

• Dubośna, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 198 .
• Archiwalne zdjęcia związane z miejscowością w bibliotece Polona