Dobrochna Wójcik

Dobrochna Wójcik
Data i miejsce urodzenia

4 lipca 1931
Paryż

profesor nauk prawnych
Specjalność: kryminologia kliniczna
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1975

Habilitacja

1985

Profesura

22 października 1996

Uczelnia

Instytut Nauk Prawnych PAN
Instytut Wymiaru Sprawiedliwości

Dobrochna Wójcik (ur. 4 lipca 1931 w Paryżu) – polska prawnik, profesor nauk prawnych, specjalizująca się w kryminologii, zwłaszcza w problematyce wymiaru sprawiedliwości dla nieletnich i instytucji mediacji.

Życiorys

W 1952 ukończyła studia prawnicze, a w 1963 studia psychologiczne na Uniwersytecie Warszawskim, w latach 1958–1963 pracowała w schronisku dla nieletnich. Od 1963 była pracownikiem Instytutu Nauk Prawnych PAN, w Zakładzie Kryminologii, tam w 1975 obroniła pracę doktorską Wychowawcze uwarunkowania poziomu agresywności u młodzieży przestępczej i nieprzestępczej, której promotorem był Janusz Reykowski. Habilitowała się w 1985 na podstawie pracy Nieprzystosowanie społeczne młodzieży: analiza psychologiczno-kryminologiczna, za którą otrzymała nagrodę pisma Państwo i Prawo. W 1996 otrzymała tytuł profesora nauk prawnych. W latach 1990–2007 kierowała macierzystym Zakładem Kryminologii INP PAN. Od 1992 kierowała także Sekcją Prawa Karnego i Kryminologii w Instytucie Wymiaru Sprawiedliwości[1].

W swoich pracach zajmowała się m.in. młodzieżą niedostosowaną społecznie (od lat. 70. prowadziła badania wspólnie z Zofią Ostrihanską), wymiarem sprawiedliwości dla nieletnich oraz mediacją w sprawach z udziałem nieletnich, była także propagatorem tej instytucji w postępowaniu z nieletnimi i postępowaniu karnym[1].

W latach 1991–2002 była prezesem Polskiego Towarzystwa Kryminologicznego im. prof. Stanisława Batawii.

Przypisy

  1. a b Dagmara Woźniakowska-Fajst Profesor Dobrochna Wójcik, w: Archiwum Kryminologii nr XXIX-XXX (2007–2008), s. 36-39

Bibliografia