Dobrosława

Dobrosława, Dobroslava – starosłowiańskie imię żeńskie złożone z członów Dobro- („dobry”) i -sława („sława”)^[1], oznaczające tę, która „cieszy się dobrą sławą”^[2]. Popularniejsze stało się w XIX wieku, kiedy w ramach panslawizmu przywracano imiona słowiańskie; swojej córce nadał takie drugie imię Julian Ursyn Niemcewicz^[3].

Najstarszy znany polski zapis tego imienia pochodzi z 1200 roku^[4]. Staropolskie zdrobnienia Dobrosławy: Dobrocha, Dobrochna (notowana od 1265 roku; obecnie bywa nadawana także samodzielnie), Dobroszka. Niektóre inne możliwe staropolskie zdrobnienia: Dobrosta, Dobrosza, Dobroszna, Dobruchna, Dobrusza, Dobruszka, Dochna^[1].

Dobrosława imieniny obchodzi 9 kwietnia.

Znane osoby noszące imię Dobrosława i zdrobnienia:

• Dobrosława Bałazy – reżyser Teatru Polskiego Radia;
• Dobrochna Kędzierska-Truszczyńska – polska dziennikarka, publicystka, posłanka na Sejm X kadencji;
• Dobrosława Miodowicz-Wolf – polska alpinistka i himalaistka, etnograf; zginęła w Karakorum podczas zejścia po próbie zdobycia szczytu K2.

Żeński odpowiednik imienia Dobrosław.

Podobne imiona staropolskie: Dobrawa, Dobrogniewa, Dobromira, Dobromiła, Dobroniega, Dobrosułka, Dobrowieść oraz Dobrożyźń.

Zobacz też

• Dobroslava – wieś na Słowacji w kraju preszowskim

Przypisy

Bibliografia

• Józef Bubak: Księga naszych imion. Wrocław, Warszawa, Kraków: Ossolineum, 1993. ISBN 83-04-03860-9.
• Aleksandra Cieślikowa: Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. Przy współudziale Janiny Szymowej i Kazimierza Rymuta. T. 1. Odapelatywne nazwy osobowe. Kraków: 2000. ISBN 83-87623-23-7.
• Jan Grzenia: Słownik imion. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 2002. ISBN 83-01-13741-X.
• Witold Taszycki: Słownik staropolskich nazw osobowych. T. 1 z. 3 (Ciemek-Dźwiżeń). Wrocław, Warszawa, Kraków, Gdańsk: 1967.