Dobrosława Miodowicz-Wolf
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 10 sierpnia 1986 |
| Zawód, zajęcie | |
| Rodzice | |
| Krewni i powinowaci | Konstanty Miodowicz (brat) |
Dobrosława Miodowicz-Wolf, pseud. Mrówka[1] (ur. 18 sierpnia 1953 w Krakowie[1], zm. 10 sierpnia 1986 na K2) – polska alpinistka i himalaistka, etnograf, pracowniczka Muzeum Etnograficznego w Warszawie. Córka polityka i działacza związkowego Alfreda Miodowicza oraz siostra polityka Konstantego Miodowicza, żona wspinacza Jana Wolfa. Zginęła w Karakorum podczas zejścia po próbie zdobywania szczytu K2.
Była instruktorem taternickim, od 1983 również trenerem alpinizmu.
Osiągnięcia wspinaczkowe
Tatry
Zaczęła się wspinać w 1970 roku i wkrótce przeszła wiele trudnych dróg w Tatrach Wysokich. W górach tych dokonała m.in. pierwszego zimowego wejścia filarem wschodniej ściany Zadniej Baszty (1972, z Januszem Mączką i Markiem Rusinowskim) oraz drogą Koguta na Mały Jaworowy Szczyt (1976, z mężem Janem Wolfem). Inne jej przejścia zimowe w Tatrach to nowa droga na Jaworowy Szczyt (1976) i wschodnia ściana Ganku (Galerii Gankowej), Łomnicy, Żółtej Ścianie i w masywie Młynarza, wytyczyła nowe drogi na Zamarłej Turni i Wołowej Turni.
Alpy i Kaukaz
W Alpach Miodowicz-Wolf wspinała się od 1976, kiedy dokonała drugiego przejścia drogą Guillota na Mont Blanc du Tacul. W tymże roku przeszła też drogę Philipp-Flamm na północno-zachodniej ścianie Punta Tissi w Dolomitach. W 1978 pokonała drogę Coturiera na północnej ścianie Aiguille Verte (z B. Sienicką-Kalmusową), z Maciejem Berbeką przeszła drogę Voie Major na wschodniej ścianie Mont Blanc. W kolejnym roku w ciągu czterech dni przeszła Drogę przewodników na północnej ścianie Petit Dru, zaś w Dolomitach pokonała Vinatzer na południowej ścianie Marmolada di Rocca oraz Via Paolo VI na Filarze Tofany.
W Kaukazie wspólnie z Anną Okopińską i Haliną Krüger-Syrokomską dokonały w 1977 pierwszego kobiecego przejścia drogi przez Deskę na północnej ścianie Ułłu Tau Czana.
Góry wysokie
W 1980 roku Miodowicz-Wolf zdobyła swój pierwszy siedmiotysięcznik – weszła na Szczyt Korżeniewskiej w Pamirze (7105 m n.p.m.). Trzy lata później wspięła się na Szczyt Komunizmu (7495 m). W 1984 wzięła udział w wyprawie na K2 w Karakorum i dotarła tam do wysokości 7350 m n.p.m. Powyżej granicy 8000 m wspięła się 14 lipca 1985, kiedy udało jej się dojść do wysokości 8050 m podczas samotnej próby wejścia na Nanga Parbat. W 1986 ponownie znalazła się pod K2 i była tam o krok od sukcesu. Jako jedyna uczestniczka swojej wyprawy brała udział w ataku szczytowym i 10 sierpnia osiągnęła tam wysokość ok. 8500 m. W trakcie ataku nastąpiło gwałtowne załamanie pogody. Podczas odwrotu Żebrem Abruzzi Dobrosława Miodowicz-Wolf pomagała innym wspinaczom, sama jednak zmarła z wyczerpania na linach poręczowych, na wysokości ok. 7100 m. Uratowało się tylko dwóch himalaistów uczestniczących tego dnia w akcji górskiej (Austriacy Kurt Diemberger i Willi Bauer). Wypadek ten był ostatnią częścią tragicznego sezonu 1986, kiedy pod K2 zginęło 13 wspinaczy, w tym Polacy Tadeusz Piotrowski i Wojciech Wróż.
Ciało Dobrosławy Miodowicz-Wolf zostało odnalezione i pochowane u podnóży K2 w roku 1987[2]. W Polsce ma symboliczne miejsce pamięci na grobie rodziny na cmentarzu parafialnym w Końskich[3].
Upamiętnienie
W 2001 Anna Teresa Pietraszek zrealizowała dla TVP film dokumentalny o Dobrosławie Miodowicz-Wolf Za cenę życia[4].
Przypisy
- ↑ a b Diana Popek: Dobrosława Miodowicz-Wolf. sportowahistoria.pl, 2014-04-16. [dostęp 2019-09-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-30)].
- ↑ "Dobrusia" została tam już na zawsze
- ↑ Grobonet 2.5 – wyszukiwarka osób pochowanych – Cmentarz Parafialny, konskie36.artlookgallery.com [dostęp 2017-02-08].
- ↑ Za cenę życia (pol.). youtube.com. [dostęp 2020-05-03].
Bibliografia
- Janusz Kurczab: Leksykon polskiego himalaizmu. Warszawa: Agora SA – Biblioteka Gazety Wyborczej, 2008, s. 132-133, seria: Polskie Himalaje. ISBN 978-83-7552-383-6.
- Mariusz Sepioło: Himalaistki. Opowieść o kobietach, które pokonały każdy szczyt. Wydawnictwo Znak, 2017. ISBN 978-83-240-4977-6.
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.