Dodge Challenger (1969)
Dodge Challenger – samochód sportowy typu pony car klasy średniej produkowany pod amerykańską marką Dodge w latach 1969 – 1983.
Pierwsza generacja
.JPG) Dodge Challenger I przed liftingiem | |
| Producent | |
|---|---|
| Projektant | Carl Cameron |
| Zaprezentowany | Wrzesień 1969 |
| Okres produkcji | 1969 – 1974 |
| Miejsce produkcji | |
| Następca | Dodge Challenger II |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | |
| Skrzynia biegów | 3-biegowa manualna |
| Napęd | |
| Długość | 4860 mm |
| Szerokość | 1930 mm |
| Wysokość | 1290 mm |
| Rozstaw osi | 2790 mm |
| Liczba miejsc | 4 |
| Dane dodatkowe | |
| Modele bliźniacze | |
| Konkurencja | |
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Dodge Challenger I został zaprezentowany po raz pierwszy w 1969 roku.
Dodge Challenger został zaprojektowany jako rywal dla Forda Mustanga i Chevroleta Camaro[1]. Chrysler miał w swojej ofercie jeszcze jeden pojazd oparty na płycie podłogowej E-body, był to nieco mniejszy Plymouth Barracuda. Zarówno Challenger jak i Barracuda dostępne były w wielu opcjach wyposażenia, gama jednostek napędowych zawierała prawie wszystkie silniki Chryslera z tamtego okresu[2]. Challengera określano jako nieco zbyt późną odpowiedź Dodge'a na Forda Mustanga i boom na pony cars[3]. Barracuda była określana jako konkurent Mustanga, Camaro i Firebirda, podczas gdy Challegner jako rywal dla Cougara i innych bardziej luksusowo wykończonych muscle cars[4][5].
Challenger ze swoim dużym rozstawem osi, większym nadwoziem i bardziej luksusowo wyposażonym wnętrzem (jak na segment pony car) był odpowiedzią na wprowadzony w 1967 roku pojazd Mercury Cougar, oba modele skierowane były do młodych i zamożnych klientów[6]. Rozstaw osi wynosił o ponad 5 cm więcej niż w Barracudzie, Challenger cechował się także zupełnie innym nadwoziem. Na liście wyposażenia dodatkowego znajdowały się m.in: układ klimatyzacji czy też podgrzewanie tylnej szyby[7].
Za stylistykę nadwozia odpowiadał Carl Cameron, zaprojektował on także wcześniej 1. generację Dodge Chargera. Przedni grill w Challengerze zaczerpnięty został właśnie z prototypu Chargera z 1966 roku. Challenger został stosunkowo dobrze przyjęty przez klientów (83 032 sprzedanych egzemplarzy pierwszego rocznika)[8], prasa motoryzacyjna krytykowała jednak moment wprowadzenia na rynek - segment pony cars chylił się powoli ku upadkowi. Po 1970 roku sprzedaż i produkcja zaczęła gwałtownie spadać, krótkie odbicie nastąpiło jeszcze w roku 1973. Ostatecznie produkcję pierwszej generacji zakończono w połowie 1974 roku. Łącznie sprzedano około 188 600 egzemplarzy pierwszej generacji[9].
Wersje wyposażenia
Samochód dostępny był w czterech wariantach hardtop coupé: Challenger Six, Challenger V8, Challenger T/A (tylko 1970) i Challenger R/T[8]. Wariant R/T dostępny był także jako kabriolet (tylko w latach 1970 i 1971). Podstawowym źródłem napędu była benzynowa jednostka R6 225 (3,7 l). Gama silników V8 zaczynała się od 318 (5,2 l) o mocy maksymalnej 233 KM (172 kW). Oprócz tego dostępne były także motory V8 340 (5,6 l) i 383 (6,3 l) zblokowane domyślnie z 3-biegową manualną skrzynią biegów. Wersja 383 o mocy 294 KM (216 kW) dostępna była jednak wyłącznie z automatyczną skrzynią TorqueFlite. Opcjonalnie do każdej wersji silnikowej oferowano 4-biegową skrzynię manualną (wyjątek to R6 225 i V8 383 z 4-gardzielowym gaźnikiem).
Wersją nastawioną na sportowe osiągi była R/T (Road/Track). Z podstawowym silnikiem V8 Magnum 383 osiągała ona moc maksymalną 340 KM (249 kW); 304 KM (224 kW) dla rocznika 1971[8]. Opcjonalnie dostępne były większe jednostki: V8 Magnum 440 (7,2 l) o mocy 380 KM (280 kW), V8 440 Six-Pack o mocy 395 KM (290 kW) oraz V8 426 Hemi (7,0 l) o mocy 431 KM (317 kW)[8]. Rocznik 1970 R/T mógł zostać zamówiony w jeszcze bardziej luksusowej odmianie SE - skórzane obicia foteli, winylowy dach, mniejsza tylna szyba oraz centralna konsola[10].
Rocznik 1971 został nieznacznie odświeżony. Wprowadzono nowy silnik - V8 340 (5,6 l). V8 383 osłabiono do 304 KM (224 kW), V8 440 Six Pack osłabiono o 5 KM, całkowicie zrezygnowano z 440 Four Pack[9]. W pasie tylnym pojedyncze klosze lamp zastąpiono podwójnymi. Sprzedaż nowego rocznika była jednak o wiele niższa niż 1970[9]. Powstało około 30 000 egzemplarzy, w tym 4630 wersji R/T[9].
Dodge Challenger T/A (Trans Am) był homologacyjną odmianą pojazdu zbudowaną z myślą o udziale w Trans-Am Series. Do napędu służył silnik 340 Six Pack - trzy dwugardzielowe gaźniki zamontowane na aluminiowym kolektorze dolotowym[8]. Dodge szacował moc tej jednostki na 294 KM (216 kW)[8]. Na masce pojawił się większy wlot powietrza, za odprowadzanie spalin odpowiadał wydajniejszy układ wydechowy. Nabywca mógł wybrać skrzynię automatyczną TorqueFlite lub 4-biegową Hurst oraz wspomaganie kierownicy. Standardem były hamulce tarczowe na przedniej osi oraz wzmocniony układ zawieszenia[8].
W 1972 roku zaprzestano montażu wersji kabriolet, usunięto z listy wyposażenia dodatkowego większość elementów zwiększających komfort, zrezygnowano także z dużych silników V8. Wybór jednostek napędowych ograniczony został do: R6 225, V8 318 i V8 340 - w najmocniejszym wariancie generowała według normy SAE moc 243 KM (179 kW)[9]. Wszystkie silniki mogły zostać zblokowane z 3-biegową manualną skrzynią biegów, 340 także z 4-biegową. Na zewnątrz rocznik 1972 wyróżniał się nowym, szerszym przednim grillem[9]. Powstało około 26 000 egzemplarzy rocznika 1972[9].
W roku 1973 zakończono montaż jednostek R6 225 do Challengera pozostawiając w ofercie tylko dwie V8[9]. Poziom produkcji wzrósł do prawie 33 000 egzemplarzy[9]. Rok później V8 340 został zastąpiony przez V8 360 (5,9 l) o mocy 248 KM (183 kW)[9]. Rynek pony cars chylił się jednak ku upadkowi, toteż produkcję Challengera zakończono pod koniec kwietnia 1974 roku. Powstało około 16 000 egzemplarzy ostatniego rocznika[9].
Silniki
- R6 3,2 l 198
- R6 3,7 l 225
- V8 5,2 l 318
- V8 5,6 l 340
- V8 5,9 l 360
- V8 6,3 383
- V8 7,0 l Hemi 426
- V8 7,2 l RB 440
Druga generacja
 Dodge Challenger II | |
| Inne nazwy | Mitsubishi Galant Lambda |
|---|---|
| Producent | |
| Zaprezentowany | Grudzień 1977 |
| Okres produkcji | 1978 – 1984 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik | Dodge Challenger I |
| Następca | |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | 2-drzwiowe coupé |
| Skrzynia biegów | 5-biegowa manualna |
| Napęd | |
| Długość | 4525 mm |
| Szerokość | 1675 mm |
| Wysokość | 1345-1355 mm |
| Rozstaw osi | 2530 mm |
| Dane dodatkowe | |
| Konkurencja | |
Dodge Challenger II został zaprezentowany po raz pierwszy w 1978 roku.
Nazwa Challenger została użyta ponownie w roku 1978, Dodge zaczął pod nią sprzedawać na rynku Ameryki Północnej pojazd znany na japońskim rynku jako Mitsubishi Galant Lambda, a innych - jako m.in. Sapporo czy Scorpion. Dodge Challanger stał się tym razem klasycznym samochodem sportowym, z charakterystycznymi kanciastymi proporcjami. Wizualne różnice w stosunku do modelu Mitsubishi polegały na detalach.
W 1981 przeprowadzono delikatny facelifting, sprzedaż na rynku trwała do 1984 roku[11].
Dane techniczne
Do napędu używano wyłącznie benzynowych silników R4, w ofercie brakowało większych jednostek[11]. Pojazd standardowo wyposażony był w: hamulce tarczowe na przedniej osi (opcjonalnie także na tylnej), kubełkowe przednie fotele, obrotomierz, wskaźnik ciśnienia oleju i temperatury cieczy chłodzącej, wspomaganie kierownicy, elektryczne podgrzewanie szyb i inne[11].
Silniki
- R4 1,6 l
- R4 2,0 l
- R4 2,6 l
Przypisy
- ↑ John Gunnell: American Cars of the 1960s. Krause Publications, 2005, s. 69. ISBN 978-0-89689-131-9. (ang.)
- ↑ Dodge Challenger and Plymouth Barracuda. Edmunds Inside Line. 13-03-2006. [data dostępu 19-09-2012]
- ↑ Steve Statham: Dodge Dart and Plymouth Duster. Motorbooks, 2000, s. 21. ISBN 978-0-7603-0760-1. (ang.)
- ↑ Robert Genat: Hemi Muscle Cars. MotorBooks, 1999, s. 61, 63. ISBN 978-0-7603-0635-2. (ang.)
- ↑ David Newhardt: Dodge Challenger & Plymouth Barracuda. MotorBooks, 2000, s. 42. ISBN 978-0-7603-0772-4. (ang.)
- ↑ Auto editors of Consumer Guide: 1970–1974 Dodge Challenger (ang.). auto.howstuffworks.com, 17 października, 2007. [dostęp 2011-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-27)].
- ↑ Directory Index: Dodge/1970_Dodge/1970_Dodge_Challenger_Lineup (ang.). Oldcarbrochures.com. [dostęp 2011-11-11].
- ↑ a b c d e f g Kelly Doke: 1970 Dodge Challenger R/T and Challenger T/A (ang.). allpar.com. [dostęp 2012-09-20].
- ↑ a b c d e f g h i j k Kelly Doke: The 1970-1974 Dodge Challenger (ang.). allpar.com. [dostęp 2012-09-20].
- ↑ Directory Index: Dodge/1970_Dodge/1970_Dodge_Challenger_Lineup (ang.). Oldcarbrochures.com. [dostęp 2011-11-11].
- ↑ a b c The Plymouth Sapporo and Mitsubishi Dodge Challenger / Arrow (ang.). allpar.com. [dostęp 2012-09-21].
Linki zewnętrzne
- Dodge Challenger Home Page (ang.)
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Dodge Challenger photographed in Montreal, Quebec, Canada at Gibeau Orange Julep.
Autor: Greg Gjerdingen from Willmar, USA, Licencja: CC BY 2.0
<a href="https://www.flickr.com/photos/greggjerdingen/collections/72157631550277505/">Click here for more car pictures at my Flickr site.</a>
Autor: Valder137, Licencja: CC BY 2.0
SONY DSC
Autor: Greg Gjerdingen from Willmar, USA, Licencja: CC BY 2.0
<a href="https://www.flickr.com/photos/greggjerdingen/collections/72157631550277505/">Click here for more car pictures at my Flickr site.</a>
Autor: Mr.choppers, Licencja: CC BY-SA 3.0
A 1981 Dodge Challenger X. This rebadged Galant Lambda is a facelift model with the redesigned body and a more sporting appearance. Still on original (presumably) California blue-and-gold plates!
Autor: GalantFan, Licencja: CC BY-SA 4.0
Original example from 1982 of the second generation of the Mitsubishi Galant based Dodge Challenger.
Autor: Mr.choppers, Licencja: CC BY-SA 3.0
A 1981 Dodge Challenger X. This rebadged Galant Lambda is a facelift model with the redesigned body and a more sporting appearance. Still on original (presumably) California blue-and-gold plates!