Dodge Meadowbrook

Dodge Meadowbrook – samochód osobowy amerykańskiej klasy pełnowymiarowej produkowany pod amerykańską marką Dodge w latach 1949–1954, w ramach dwóch generacji.

Pierwsza generacja

Dodge Meadowbrook I

1952 Dodge Meadowbrook
Producent	Dodge
Zaprezentowany	luty 1949
Okres produkcji	1949–1952
Miejsce produkcji	Detroit Los Angeles San Leandro
Poprzednik	Dodge Deluxe
Następca	Dodge Meadowbrook II
Dane techniczne
Segment	full-size car
Typy nadwozia	4-drzwiowy sedan
Silniki	R6: 3,8 l, 103 KM
Długość	5171 mm
Szerokość	1867 mm
Rozstaw osi	3032 mm
Liczba miejsc	6
Dane dodatkowe
Pokrewne	Dodge Coronet
Konkurencja	Oldsmobile Series 70 Pontiac Chieftain Deluxe

1949 Dodge Meadowbrook

1949 Dodge Meadowbrook od tyłu

W lutym 1949 roku Dodge zaprezentował nowe samochody klasy pełnowymiarowej, Meadowbrook i Coronet, które w ofercie modelowej marki zastąpiły starsze konstrukcje. Wprowadziły one nowocześniejsze nadwozia, z błotnikami przednimi stanowiącymi jednolitą płaszczyznę z drzwiami oraz mniej wystającymi błotnikami tylnymi^[1]. Atrapę chłodnicy stanowiła krata z dużymi prostokątnymi otworami, ozdobiona trzema poziomymi belkami, z czego końcówki górnej belki obniżały się, przechodząc pod pojedynczymi reflektorami na całą szerokość przodu^[1]. Poniżej, na zewnątrz od krótszej środkowej belki były okrągłe światła postojowe^[1]. Meadowbrook stanowił następcę samochodu Dodge Deluxe i był przejściowo najtańszym modelem marki, do czasu wprowadzenia w maju tego roku mniejszego modelu Wayfarer^[1].

Konstrukcyjnie Meadowbrook był identyczny z modelem Coronet, o rozstawie osi 123,5 cala (314 cm), lecz różnił się uboższym wykończeniem, głównie brakiem chromowanego panelu na błotniku tylnym^[1]. Oba nosiły kod fabryczny D-30. W przeciwieństwie do Coroneta, Meadowbrook oferowany był tylko jako czterodrzwiowy sześciomiejscowy sedan, w bazowej cenie 1848 dolarów^[1]. Napęd stanowił silnik 6-cylindrowy rzędowy dolnozaworowy L-Head o pojemności 230,2 cali sześciennych (3,8 l) i mocy 103 KM^[1]. Skrzynia biegów była manualna, z przekładnią hydrokinetyczną Gyrol Fluid-Drive^[2].

1950 Dodge Meadowbrook

W styczniu 1950 roku samochód otrzymał ograniczony lifting, głównie dotyczący atrapy chłodnicy, złożonej z trzech poziomych belek, z których górna była zagięta, dotykając końcami środkowej belki. Dwie niższe belki rozciągały się na całą szerokość przodu i łączyły na krańcach, otaczając okrągłe światła parkingowe^[3]. Na środku dolnych belek był emblemat firmowy. Model ten nosił kod fabryczny D-34^[3].

W styczniu 1951 roku wprowadzono kolejny niewielki lifting, unowocześniając wygląd przedniego pasa. W miejscu górnej belki atrapy chłodnicy zastosowano kratę z sześcioma podłużnymi otworami, a dwie pozostałe belki, nadal obejmujące światła parkingowe, nie były już połączone na środku^[4]. Wersja nadwoziowa i napęd pozostały takie same. Model ten nosił kod fabryczny D-42^[4]. Na kolejny 1952 rok modelowy zmiany były jedynie kosmetyczne (m.in. lakierowana na kolor nadwozia zamiast szarego wewnętrzna powierzchnia dolnej belki atrapy chłodnicy oraz listwy na tylnych błotnikach nie dochodzące do świateł), a kod modelu pozostał ten sam^[5]. Cena wówczas wynosiła 2149 dolarów^[5].

Podczas trwającej 4 lata produkcji Dodge'a Meadowbrook, samochód pełnił funkcję ważnego modelu w ofercie marki, stanowiąc ok. 30% całkowitej sprzedaży marki na przełomie lat 40. i 50. XX wieku^[6]. Łącznie w ciągu tych czterech lat powstało ich ok. 330 tysięcy^[a].

Druga generacja

Dodge Meadowbrook II

1954 Dodge Meadowbrook
Producent	Dodge
Zaprezentowany	październik 1952
Okres produkcji	1952–1954
Miejsce produkcji	Detroit Los Angeles San Leandro
Poprzednik	Dodge Meadowbrook I
Następca	Dodge Coronet
Dane techniczne
Segment	full-size car
Typy nadwozia	4-drzwiowy sedan 2-drzwiowe coupé 5-drzwiowe kombi
Silniki	R6: 3,8 l, 103-110 KM V8: 4 l, 140-150 KM
Długość	5220 mm
Szerokość	1880 mm
Rozstaw osi	3137 mm
Liczba miejsc	6
Dane dodatkowe
Pokrewne	Dodge Coronet
Konkurencja	Oldsmobile Series 70 Pontiac Chieftain Deluxe

1953 Dodge Meadowbrook Suburban (tuningowany)

1954 Dodge Meadowbrook - tył

Model 1953

W październiku 1952 roku zaprezentowano nowe konstrukcje samochodów Dodge na 1953 rok modelowy^[7]. Zrezygnowano z modelu Wayfarer, w związku z czym rozszerzono gamę wersji modelu Meadowbrook, który stał się tańszym modelem marki. Nowe nadwozie miało gładkie boki, bez wystających błotników, oraz jednoczęściową szybę przednią i silnie wygiętą panoramiczną szybę tylną^[7]. Atrapa chłodnicy była podobna do zeszłorocznej, lecz obecnie krata z sześcioma podłużnymi otworami znajdowała się między dwoma dolnymi poziomymi belkami, obejmującymi światła postojowe, a nad nimi była trzecia wygięta belka^[7].

Oprócz czterodrzwiowego sedana oferowano teraz dwudrzwiowe sześciomiejscowe coupé (Club Coupe, oba o kodzie fabrycznym D-46) oraz trzydrzwiowe kombi o dodatkowej nazwie Suburban (kod D-47)^[7]. Istniały dwie wersje wykończenia sedanów i coupé: normalna, z nisko umieszczoną boczną listwą ozdobną, wznoszącą się nad tylnymi kołami, oraz Special, pozbawiona ozdób (obie w tej samej cenie)^[7]. Rozstaw osi wynosił 119 cali (302 cm) lub 114 cali w wersji kombi (290 cm), która bazowała na modelu Plymouth Suburban^[7]. Obok dotychczasowego silnika R6 o pojemności 230,2 cali sześciennych (3,77 l) i mocy 103 KM pojawił się opcjonalny silnik V8 Hemi Red Ram o pojemności 241,4 cali sześciennych (3,96 l) i mocy 140 KM^[7]. Standardowa skrzynia biegów była 3-biegowa manualna, natomiast opcjonalnie był dostępny nadbieg zwiększający ekonomikę, przekładnia hydrokinetyczna Gyrol Fluid-Drive, dwubiegowa skrzynia półautomatyczna Gyro-Matic lub (tylko z silnikiem V8) automatyczna Gyro-Torque^[8]. Opony miały rozmiar 6,70×15^[7].

Ceny bazowe wynosiły: 1983 dolary za coupe, 2025 dolarów za sedan i 2201 dolarów za kombi^[7]. Silnik V8 ze skrzynią automatyczną dodatkowo kosztował 344 dolary. Łącznie wyprodukowano na rynek amerykański 136 675 samochodów tego rocznika, co stanowiło 43,6% sprzedaży marki^[7].

Model 1954

Na ostatni 1954 rok modelowy, od października 1953 roku do gamy Dodge'a doszedł najdroższy model Dodge Royal, w związku z czym Coronet stał się modelem pośrednim i przejął odmianę kombi modelu Meadowbrook^[9]. W konsekwencji Meadowbrook oferowany był już tylko w dwóch odmianach: czterodrzwiowego sedana i dwudrzwiowego sześciomiejscowego Club Coupe, pozbawionych listew ozdobnych (dawna linia Special)^[9]. Miały one kod fabryczny D-50-1 w wersji z silnikiem V8 lub D-51-1 z silnikiem R6^[9]. W nadwoziu zmieniono styl atrapy przedniej. Zrezygnowano z kraty, a dominującym elementem stała się belka pośrodku, zwężająca się ku końcom, z masywnym centralnym żebrem łączącym ją ze zderzakiem. Dzięki podniesieniu stopnia sprężania, moc silnika R6 podniesiono do 110 KM, a V8 do 150 KM^[9]. Ceny pozostały takie same^[9]. Wyprodukowano ich tylko 15 444, po czym produkcję modelu Meadowbrook zakończono jeszcze przed końcem roku modelowego, w połowie 1954 roku^[9].

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• J. "Kelly" Flory: American Cars, 1946–1959: Every Model, Year by Year. McFarland & Company, 2008. ISBN 978-0-7864-3229-5. (ang.)

Linki zewnętrzne

• 1950 Dodge (USA) Meadowbrook 4-Door Sedan (ang.). [dostęp 2020-03-30].