Dokszyce

Dokszyce
Докшыцы
Ilustracja
Ulica w centrum miasta
HerbFlaga
HerbFlaga
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Wysokość

206 m n.p.m.

Populacja (2010)
• liczba ludności


6600[1]

Nr kierunkowy

+375 2157

Kod pocztowy

211720

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Dokszyce”
Położenie na mapie Białorusi
Ziemia54°53′N 27°46′E/54,883333 27,766667
Strona internetowa
Portal Białoruś

Dokszyce[2] (biał. Докшыцы, ros. Докшицы) – miasto na Białorusi, w obwodzie witebskim, siedziba rejonu dokszyckiego. Miasto leży nad rzeką Berezyną. Ok. 6,6 tys. mieszkańców (2010).

Prywatne miasto duchowne położone było w końcu XVIII wieku w powiecie oszmiańskim województwa wileńskiego[3].

Siedziba parafii prawosławnej pw. Opieki Matki Bożej[4] i rzymskokatolickiej pw. Trójcy Przenajświętszej.

Historia

Cerkiew Opieki Matki Bożej

Pierwsze wzmianki o wsi Dokszyce pochodzą z 1407 roku. Od 1560 roku część wsi, następnie z czasem – całość, wchodzi w skład majątku Kiszków. W 1608 roku wybudowali oni we wsi kościół, a w 1621 roku wystarali się o prawa miejskie.

W 1708 roku miasteczko zostało spalone przez Szwedów. W 1793 roku znalazły się w zaborze rosyjskim.

W 1909 roku, w czasie wyborów samorządowych, do rady miejskiej zostało wybranych 6 Rosjan, 3 Polaków, 1 Żyd i 1 przedstawiciel innej narodowości[5].

Od 1921 roku Dokszyce i majątek Dokszyce należały do Polski, miasto było ośrodkiem gminy Dokszyce.

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku miasteczko zamieszkiwały tu 3004 osoby, 546 było wyznania rzymskokatolickiego, 417 prawosławnego, 4 ewangelickiego, 2055 mojżeszowego, a 72 mahometańskiego. Jednocześnie 1120 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 355 białoruską, 1 niemiecką, 1456 żydowską, a 72 tatarską. Było tu 492 budynków mieszkalnych[6].

W 1931 miasto liczyło 3269 mieszkańców, było tu 585 domów[7].

Majątek Dokszyce [1] zamieszkiwały 24 osoby, 23 było wyznania rzymskokatolickiego, 1 prawosławnego. Jednocześnie 23 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, a jedna inną. Było tu 5 budynków mieszkalnych[6].

W 1931 majątek zamieszkiwało 70 osób, było tu 6 domów[7].

Po agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939 r. Dokszyce należały już do Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej.

Obecnie (2004) miasto liczy około 7 tysięcy mieszkańców. Najważniejszym zabytkiem jest cerkiew prawosławna pw. Opieki Matki Bożej z 1900 roku. Znajdują się tu także: cmentarze katolicki i tatarski, meczet, stare młyny i zabudowania dworskie.

Na cmentarzu katolickim znajduje się cmentarz wojenny, gdzie pochowano 176 polskich żołnierzy poległych w wojnie polsko-bolszewickiej. Cmentarz został odnowiony w latach 2017-2018 z funduszy MKiDN[8]. W uroczystości jego poświęcenia wzięła udział wiceminister Renata Szczęch[9][10].

Herb

Herb Dokszyc został ustanowiony 20 stycznia 2006 roku rozporządzeniem prezydenta Białorusi[11].

Przypisy

  1. ↑ Численность населения по Республике Беларусь, областям и г. Минску (тысяч человек) на 1 января 2010 года. belstat.gov.by. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-18)]. (ros.).
  2. ↑ Zarządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 28 lutego 1937 r. o ustaleniu urzędowych nazw miast (M.P. z 1937 r. nr 69, poz. 104).
  3. ↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 82.
  4. ↑ Докшицкое благочиние. eparhia992.by. [dostęp 2021-09-28]. (ros.).
  5. ↑ W walce o prymat w kraju. Samorząd lokalny. W: Między nadzieją…. s. 169.
  6. ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 20.
  7. ↑ a b Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 18.
  8. ↑ FpPnW, Prace konserwatorskie na pięciu polskich cmentarzach wojennych na Białorusi – Fundacja "Pomoc Polakom na Wschodzie" [dostęp 2020-04-29] (pol.).
  9. ↑ [OSR] Cmentarze i pomniki walk o utrwalenie granic (1918-21r.) : Dokszyce (Докшыцы), www.rowery.olsztyn.pl [dostęp 2020-04-29].
  10. ↑ Dokszyce – cmentarz wojenny z 1920 r., NIEZALEZNA.PL, 9 grudnia 2018 [dostęp 2020-04-29].
  11. ↑ Alaksandr Łukaszenka: УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА РЕСПУБЛИКИ БЕЛАРУСЬ – 20 января 2006 г. № 36. Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2006-01-20. [dostęp 2010-04-05]. (ros.).

Bibliografia

  • Dariusz Tarasiuk: Między nadzieją a niepokojem. Działalność społeczno-kulturalna i polityczna Polaków na wschodniej Białorusi w latach 1905–1918. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2007, s. 211. ISBN 978-83-227-2629-7.

Linki zewnętrzne

Powiat borysowski (do 1920)
Przynależność wojewódzka
Miasta (1919–20*)
Gminy wiejskie (1919–20*)
  • Begomla
  • Berezyna
  • Bytcza
  • Dokszyce (→)
  • Hajna
  • Hlewin
  • Jurewo
  • Łohojsk
  • Milcza
  • Mściż
  • Osowo
  • Pleszczenice
  • Prusowicze
  • Smolewicze
  • Tumiłowicze (→)
  • Witunicze
  • Ziembin
Legenda
  • * dot. tylko zachodniej części powiatu pod adm. polską
Powiat duniłowicki (1920–1926)
Przynależność wojewódzka
Miasta (→)
Gminy wiejskie (→)
Powiat dziśnieński (do 1945)
Przynależność wojewódzka
Miasta (1919–45)
Gminy wiejskie (1919–45)
Stolice rejonów obwodu witebskiego

Herb obwodu witebskiego

Media użyte na tej stronie