Dolina Jagnięca (Tatry Wysokie)

Dolina Jagnięca

Dolina Jagnięca i szczyty w otoczeniu Zielonej Doliny Kieżmarskiej

Modry Stawek

Dolina Jagnięca (słow. Červená dolina, niem. Rotseetal, węg. Vörös-tó-völgy) – mała, skalna dolinka położona na terenie Tatr Wysokich na Słowacji. Jest to boczna dolinka odchodząca od Doliny Zielonej Kieżmarskiej (dolina Zeleného plesa) w kierunku północnym, doliny oddziela wysoki, ponad dwustumetrowy rygiel skalny.

Topografia

Dolina Jagnięca graniczy:

• od północnego wschodu z Doliną Białych Stawów (dolina Bielych plies), rozdziela ją Kozia Grań (Kozí hrebeň) z Kozią Turnią (Kozí štít)
• od północnego zachodu z Doliną Kołową (Kolová dolina), rozdziela je odcinek głównej grani tatrzańskiej od Jagnięcego Szczytu (Jahňací štít) do Czerwonej Turni (Belasá veža)
• od południowego zachodu z Doliną Jastrzębią (Malá Zmrzlá dolina), rozdziela je krótka Jastrzębia Grań (Karbunkulový hrebeň) odchodząca od Czerwonej Turni z kulminacją w Jastrzębiej Turni (Jastrabia veža).

W dolinie znajdują się trzy niewielkie stawy:

• Czerwony Staw Kieżmarski (Červené pleso) położony na wysokości 1811 m n.p.m., jego powierzchnia wynosi 0,2 ha, głębokość 1,2 m
• Modry Stawek (Belasé pleso) położony na wysokości 1865 m, posiada 0,01 ha powierzchni i ok. 3,5 m głębokości.
• Jagnięcy Stawek (Malé Červené pliesko) położony na wysokości 1920 m, dokładnie niepomierzony.

Opis doliny

Dolinka ma długość około 1 km i powierzchnię 0,75 km². Jest typową doliną wiszącą polodowcowego pochodzenia. Składa się z dwóch położonych jeden nad drugim kotłów lodowcowych ze stawkami. Nie była wypasana, stale natomiast przebywają w niej kozice. Mieczysław Karłowicz, który w 1907 r. był świadkiem polowania na nie przez księcia Christiana Hohenlohego, pisał o tej dolinie: Dzika, kamienista, bezuroczna. Polska nazwa doliny pochodzi od Jagnięcego Szczytu, natomiast słowacka, niemiecka i węgierska – od Czerwonego Stawu Kieżmarskiego.

Pierwszymi osobami, o których wiadomo, że dotarli do Doliny Jagnięcej, byli Georg Buchholtz z uczniami i Jakob Buchholtz 8 lipca 1726 r. Zimą pierwsi w dolinie byli Imre Barcza, Oszkár Jordán i Tihamér Szaffka 10 kwietnia 1909 r.^[1]

Szlaki turystyczne

– szlak turystyczny o umiarkowanej trudności (kilka miejsc eksponowanych – ubezpieczenia łańcuchami) ze Schroniska nad Zielonym Stawem Kieżmarskim na Jagnięcy Szczyt. Czas przejścia: 2:15 h, ↓ 1:35 h^[2]

Przypisy

Bibliografia

• Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000. ISBN 83-01-13184-5.
• Wielka encyklopedia tatrzańska, hasło „Jagnięca Dolina”. [dostęp 2012-09-06].
• Józef Nyka: Tatry słowackie. Przewodnik. Wyd. II. Latchorzew: Wyd. Trawers, 1998. ISBN 83-901580-8-6.