Dolina pod Czerwoną Glinką

Dolina pod Czerwoną Glinką (niem. Liebseifental, słow. Dolina Milého potoka, węg. Kedves-pataki-völgy[1]) – górna boczna odnoga Doliny Czarnej Rakuskiej w słowackich Tatr Bielskich[2]. Słowacy dla całej doliny stosują nazwę Dolina Siedmych prameňov[3][4].

Dolina pod Czerwoną Glinką opada spod Przełęczy nad Czerwoną Glinką (1389 m) w kierunku północno-wschodnim i uchodzi do Doliny Czarnej Rakuskiej na wysokości około 1050 m. Orograficznie lewe zbocza doliny tworzy Rakuski Grzbiet i jego odnoga – Smrekowy Dział oddzielający ją od Doliny do Siedmiu Źródeł. Zbocza prawe tworzy Ryniasowy Dział oddzielający ją od Doliny Czarnej Huczawy. Dnem doliny płynie potok Luba Woda[3].

Dolinę pod Czerwoną Glinką porasta las lub kosodrzewina. Znajduje się w niej stromy, porośnięty lasem grzbiet zwany Małym Działem. Dzieli on dolinę na dwie części. Przez całą długość doliny prowadzi z Zadniej Dziury na Przełęcz nad Czerwoną Glinką dobrze utrzymana droga, wyżej przechodząca w wyciętą w kosodrzewinie ścieżkę. Na północny zachód odgałęzia się od niej druga wycięta w kosodrzewinie ścieżka. Prowadzi w kierunku znakowanego szlaku turystycznego od Schroniska pod Szarotką do Doliny Białych Stawów. Kończy się jednak w bujnych zaroślach kosodrzewiny około 50 m przed tym szlakiem. Dla turystów cała Dolina pod Czerwoną Glinką to zamknięty obszar ochrony ścisłej Tatrzańskiego Parku Narodowego[3].

Polska nazwa doliny pochodzi od znajdującego się w jej lewym zboczu stoku Czerwona Glinka, niemiecka i słowacka od płynącego jej dnem potoku Luba Woda. Dawniej w dolinie prowadzono prace górnicze. Od niemieckiej nazwy szybu lub sztolni (schacht) pochodzi dawna niemiecka nazwa doliny – Schächtengrund[3].

Przypisy

  1. ↑ Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. Tatry Bielskie [dostęp 2020-02-01].
  2. ↑ Witold Henryk Paryski, Zofia Radwańska-Paryska, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ​ISBN 83-7104-009-1​
  3. ↑ a b c d Władysław Cywiński, Tatry Bielskie, część wschodnia. Przewodnik szczegółowy, tom 5, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1997, ​ISBN 83-7104-011-3​
  4. ↑ Turystyczna mapa Słowacji [dostęp 2020-02-11].