Dolinka Kwaśna

Widok z Turka na Dolinkę Kwaśną

Dolinka Kwaśna (słow. Kvasné) – niewielka i żlebowata dolina w słowackich Tatrach Zachodnich. Stanowi jedyne orograficznie prawe odgałęzienie Doliny Suchej Orawickiej, ta zaś jest lewą odnogą Doliny Bobrowieckiej Orawskiej[1]. Dolinka Kwaśna opada spod Bobrowieckiego Wierchu (1408 m) w północno-północno-wschodnim kierunku i na wysokości około 950 m uchodzi do Doliny Suchej Orawickiej. Jej zbocza tworzą dwa grzbiety odchodzące od Bobrowieckiego Wierchu; orograficznie lewy jest krótszy i kończy się wzniesieniem Suchej Kiczory, prawy jest nieco dłuższy i opada poprzez Kwaśny Wierch, Kiczorę Bobrowiecką (Kiczer) i Niżni Tomkowy Przechód do Capiego Gronia. Dnem doliny spływa Kwaśny Potok[2].

Dolinka Kwaśna jest całkowicie zalesiona i nie prowadzi nią żaden znakowany szlak turystyczny, nigdy też nie miała znaczenia turystycznego[1]. Dawniej jednak była bardziej popularna, Dolina Sucha Orawicka była bowiem wypasana, w jej odgałęzieniach ukrywali się zbójnicy, a w XIX wieku poszukiwacze skarbów (głównie polscy Podhalanie) przetrząsali te rejony w poszukiwaniu skarbów rzekomo ukrytych przez zbójników. W pobliżu wylotu Dolinki Kwaśnej w grocie Kuhnia spędzał zimę polski zbójnik Tatar Myśliwiec, a w lutym 1945 r. ukrywali się w niej mieszkańcy Orawic i Witanowej, gdyż w ich miejscowościach wówczas znajdował się front. Obecnie bywają w niej tylko robotnicy leśni. Dnem Doliny Suchej Orawickiej prowadzi droga do zwózki drzewa, jego skład znajduje się na Szurkowej Polance[3]. Odgałęzienie tej drogi prowadzi również dnem Dolinki Kwaśnej i na zbocza Kwaśnego Wierchu[4][3].

Józef Nyka podaje inne nazwy tej dolinki – Kwaśny Żleb lub Na Kwaśne (Kvasnô)[3]. Nazwa Kwaśny Żleb jest też spotykana w innych publikacjach[5].

Przypisy

  1. a b Marian Kunicki, Tadeusz Szczerba: Tatry Zachodnie. Słowacja. Kraków: PTTK „Kraj”, 1992. ISBN 83-7005-248-7.
  2. Tatry Zachodnie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000. Warszawa: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2009/10. ISBN 83-87873-36-5.
  3. a b c Józef Nyka: Tatry słowackie. Przewodnik. Wyd. II. Latchorzew: Wyd. Trawers, 1998. ISBN 83-901580-8-6.
  4. Turystyczna i satelitarna mapa Słowacji. [dostęp 2012-01-10].
  5. Tatry Zachodnie polskie i słowackie. Warszawa: ExpressMap, 2007. ISBN 978-83-60120-89-7.Sprawdź autora:1.


Media użyte na tej stronie

Osobita od wschodu podpisy.jpg
Autor: Rafał Kozubek, Licencja: CC BY-SA 3.0
Masyw Osobitej widziany od wschodu (z Turka), podpisy.
Dolina Sucha Orawicka.jpg
Autor: Paweł Opioła, Licencja: CC BY-SA 3.0
Widok z Przełęczy pod Osobitą