Dom Brummera

Dom Brummera Brummerin talo
Państwo	Finlandia
Miejscowość	Helsinki
Adres	Aleksanterinkatu 14
Typ budynku	Dom mieszczański
Styl architektoniczny	klasycyzm
Architekt	Jean Wik
Ukończenie budowy	1823
Pierwszy właściciel	kpt. Kåhlman
Położenie na mapie Finlandii (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Dom Brummera
60°10′08,4″N 24°57′15,6″E/60,169000 24,954333

Dom Brummera (fin. Brummerin talo) – zabytkowy dom w stolicy Finlandii, Helsinkach. Jeden z najstarszych murowanych domów mieszkalnych w tym mieście.

Położenie

Dom Remandera znajduje się w dzielnicy Kruununhaka, pod adresem Aleksanterinkatu 14. Stoi pomiędzy nieco starszymi budynkami: domem Baldera (po lewej, Aleksanterinkatu 12) i domem Remandera (po prawej, Aleksanterinkatu 16), w pobliżu narożnika Placu Senackiego.

Historia

Zbudowany został w 1823 r. dla kapitana Kåhlmana według planów Jeana Wika (1804-1876), później cenionego fińskiego architekta, autora projektów m.in. szeregu kościołów. Współwłaściciel terenu, H. J. Falkman, umieścił na tej posesji gorzelnię. Po kilku zmianach właścicieli kolejny z nich, radca J. V. Brummer, polecił w 1887 r. dobudować piętro. Również na jego zlecenie Theodor Höijer (1843-1910), bodaj najbardziej wpływowy fiński architekt końca XIX w., zaprojektował wzniesioną w głębi parceli użytkową oficynę.

W budynku kwitło życie towarzyskie i kulturalne. M. in. zbierali się tu członkowie ”Towarzystwa Sobotniego” (fin. Lauantaiseura), którzy w 1831 r. powołali do życia Towarzystwo Literatury Fińskiej (fin. Suomalaisen Kirjallisuuden Seura). W 1919 r., po wojnie domowej, mieszkał tu przez pewien czas generał Carl Gustaf Mannerheim.^[1] W 1959 r. budynek został odkupiony przez miasto. W latach 1961-62 wyremontowany z przeznaczeniem na rezydencję mera Helsinek.

Architektura

Budynek murowany, piętrowy. Kondygnacja parteru wyraźnie niższa od dobudowanej później kondygnacji piętra. Obie kondygnacje zwieńczone skromnymi fryzami. Fasada siedmioosiowa, z wejściem na osi środkowej i sienią przejazdową w lewej osi skrajnej. Okna parteru wyposażone w charakterystyczne okiennice. Na piętrze nad oknami drugiej, czwartej i szóstej osi proste gzymsy podparte konsolkami.

Przypisy

Bibliografia

• Barański Mirosław J.: Cztery domy, w: „Na Szlaku. Magazyn turystyczno-krajoznawczy” R. XXXIII, nr e-153 (349), lipiec 2019, s. 20-21 [2];