Dom Menandra

Fresk z wizerunkiem Menandra, od którego pochodzi nazwa domu

Dom Menandra – ruiny jednego ze starożytnych domus w Pompejach. Usytuowany na wprost Domu Fabii był jednym z największych domów mieszkalnych w mieście. Jego właścicielem był Kwintus Poppaeus, krewny drugiej żony Nerona Poppei Sabiny.

W środku budynku znajdowały się lokale mieszkalne. Na prawo od perystylu usytuowano kuchnię z łazienką, zaś po lewej wielkie triclinium. Za triclinium znajdowała się część gospodarcza, z izbami dla służby, stajnią z podwórcem, ustępami i pomieszczeniami sklepowymi. Z boku wznosiło się mieszkanie zarządy domu. Atrium ozdobiono freskami przedstawiającymi sceny polowania oraz pejzaże, zaś w jego rogu niewielką kapliczkę poświęconą larom. W przylegającej do atrium sali znajdowały się trzy freski, przedstawiające sceny z wojny trojańskiej: śmierć Laokoona i jego synów, Kasandrę ostrzegającą Trojan przed wprowadzeniem w mury miasta drewnianego konia oraz Menelaosa z Heleną i uciekającą przed Ajosem Kasandrę.

Kolumny perystylu i umieszczone w jego tylnej ścianie półkoliste nisze odznaczają się bogatymi dekoracjami. Jedną z nich ozdobiono freskiem przedstawiającym Menandra z książką w ręku, od którego pochodzi nazwa budynku. Pozostałe ozdobiono maskami teatralnymi, scenami łowów z Dianą i Aktejonem oraz Wenus w małej świątynce. W jednej z nisz stały woskowe popiersia przodków właściciela domu, którym oddawano cześć. Na prawo od perystylu znajdowało się calidarium, bogato zdobione malowanymi stiukami i mozaikami.

W pomieszczeniach piwniczych Domu Menandra odkopano w 1930 roku 114 przedmiotów wykonanych ze srebra oraz liczne monety.

Bibliografia

• Alberto C. Carpiceci: Pompeje dziś i 2000 lat temu. 1994. ISBN 88-7204-096-5.