Dom Tramwajarza w Poznaniu

Dom Tramwajarza

nr rej. 985/Wlkp/A z 17.05.2016
Widok ogólny od ul. Słowackiego
Państwo	Polska
Miejscowość	Poznań
Adres	ul. Słowackiego 19/21
Styl architektoniczny	neobarok
Architekt	Adam Ballenstaedt
Inwestor	Poznańskia Kolej Elektryczna
Rozpoczęcie budowy	1925
Ukończenie budowy	1927
Właściciel	Miasto Poznań
Położenie na mapie Poznania Dom Tramwajarza
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Dom Tramwajarza
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Dom Tramwajarza
52°24′37″N 16°54′30″E/52,410278 16,908333
Strona internetowa

Zespół Domu Tramwajarza

Fasada czołowa budynku głównego

Dom Tramwajarza w Poznaniu – środowiskowy kompleks kulturalno-mieszkalny w stylu neobarokowym, wzniesiony w latach 1925 - 1927 na poznańskich Jeżycach.

Charakterystyka

Został zbudowany na podstawie projektu Adama Ballenstaedta, z wystrojem rzeźbiarskim Mieczysława Lubelskiego. Oprócz nawiązań do baroku w zdobieniu fasady pojawiają się ślady prądów ekspresjonistycznych. Marcin Libicki uważa dekorację tego budynku za niemal doskonały przykład zdobnictwa neobarokowego^[1].

Na kompleks, zaprojektowany dla pracowników Poznańskiej Kolei Elektrycznej (dziś MPK Poznań), składają się trzy gmachy:

• centralny (ul. Słowackiego 19/21), mieszczący instytucje kultury: salę widowiskową, sale warsztatowe, restaurację "Tramwajarz",
• boczne (ul. Reya 5 i Kochanowskiego 8), w których umieszczono mieszkania pracownicze.

Przez wiele dziesięcioleci Dom Tramwajarza był miejscem integracji wielu pokoleń poznańskich pracowników komunikacji miejskiej. W sali widowiskowej (klubowej) działało od 28 listopada 2002^[2] kino studyjne Amarant, dostępne publicznie (pierwszym seansem był Rejs w reżyserii Marka Piwowskiego^[2]). Miało 80 miejsc^[2]. Z uwagi na niską frekwencję, zostało zamknięte w styczniu 2010 (krzesła pochodziły ze zburzonego w 2002, kina Bałtyk na Kaponierze). Obecnie Dom Tramwajarza należy do Miasta Poznania. Od dnia 21 marca 2015 do 31 lipca 2017 operatorem budynku była Fundacja Centrum Amarant, prowadząca w jego wnętrzu działalność kulturalną^[3][4]. Od 1 sierpnia 2017 operatorem budynku została Estrada Poznańska^[5].

W budynku mają także swoją siedziby: Orkiestra Miejska i Rada Osiedla Jeżyce^[6].

Wewnątrz budynku znajduje się dębowa tablica poświęcona poległym, straconym i zmarłym pracownikom Miejskiej Poznańskiej Kolei Elektrycznej^[7].

Obiekt znajduje się pod opieką Miejskiego Konserwatora Zabytków jako Zespół Domu Tramwajarza Poznańskiej Kolei Elektrycznej (bez wpisu do rejestru zabytków).

Zobacz też

W pobliżu znajdują się:

• Zajezdnia tramwajowa przy ulicy Gajowej w Poznaniu
• Kamienica przy ul. Reja 2 (dawniej własność PKE)
• Gmach I Oddziału ZUS w Poznaniu
• Izba Rolnicza w Poznaniu
• Rynek Jeżycki i plac Adama Asnyka

Ponadto:

• Osiedle tramwajarzy w Poznaniu
• Tramwaje w Poznaniu
• Autobusy miejskie w Poznaniu

Przypisy

Bibliografia

• Atlas architektury Poznania, JanuszJ. Pazder (red.), AleksandraA. Dolczewska, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2008, s. 267, ISBN 978-83-7503-058-7, OCLC 316600366 .
• Włodzimierz Łęcki, Piotr Maluśkiewicz, Poznań od A do Z, KAW, Poznań, 1986, ss.30-31, ISBN 83-03-01260-6
• Marcin Libicki, Poznań - przewodnik, wyd. Gazeta Handlowa, Poznań, 1997, ss.239-240, ISBN 83-902028-4-0
• Poznań - atlas aglomeracji 1:15.000, wyd. CartoMedia/Pietruska & Mierkiewicz, Poznań, 2008, ISBN 978-83-7445-018-8
• Sylwia Wilczak, Pożegnanie z Amarantem, w: Gazeta Wyborcza, nr z 29.1.2010, ISSN 0860-908X
• Beata Marcińczyk, Katarzyna Fertsch, Dom Tramwajarza z orkiestrą MPK, Głos Wielkopolski, nr z 3.2.2010, ISSN 1898-3154