Domek myśliwski w Homlu

Domek myśliwski w Homlu/Dwór Kruszewskich

Domek myśliwski w Homlu
Państwo	Białoruś
Miejscowość	Homel
Adres	ul. Puszkina 32
Typ budynku	pałac
Styl architektoniczny	Empire
Inwestor	S. Rumiancew
Kondygnacje	2
Ukończenie budowy	1820
Pierwszy właściciel	S. Rumiancew
Kolejni właściciele	Iwan Pakiewicz, Fiodor Paskiewicz, Wincenty Kruszewski, Lisowscy, Irena Hołyńska
Położenie na mapie Homla Domek myśliwski w Homlu/Dwór Kruszewskich
Położenie na mapie Białorusi (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Domek myśliwski w Homlu/Dwór Kruszewskich
Położenie na mapie obwodu homelskiego Domek myśliwski w Homlu/Dwór Kruszewskich
52°25′42,21″N 31°01′06,70″E/52,428392 31,018528

Domek myśliwski w Homlu, zwany też domem Lisowskiego lub dworem Kruszewskich (biał. Паляўнічы домік ў Гомелі, ros. Охотничий домик в Гомеле) – zabytkowy pałacyk pochodzący z XIX wieku znajdujący się w Homlu przy ul. Puszkina 32, siedziba muzeum regionalnego.

Historia

Dom zbudowano jako zimową rezydencję hrabiego Rumiancewa w 1820. Po tym jak S. Rumiancew przegrał w latach trzydziestych XIX wieku część dóbr homelskich pałacyk przeszedł w ręce Iwana Paskiewicza. Dwadzieścia lat później ponownie zmienił właściciela – syn Iwana Fiodor podarował obiekt swojemu przyjacielowi Wincentemu Kruszewskiemu^[1]. W II połowie XIX wieku domek myśliwski znajdował się w posiadaniu rodziny Lisowskich – ostatnią jego właścicielką przed rewolucją październikową była wywodząca się z tego rodu Irena Hołyńska. W czasach radzieckich obiekt mieścił okręgową radę ochrony zabytków.

Architekt nadał pałacykowi styl empire. Fasadę budynku zdobi sześciokolumnowy portyk, nad którym znajduje się taras. W górnej części domku uwagę przykuwa mansardowe okno oraz attyka. Wewnątrz zachowały się trzy kaflowe piece. Niegdyś w pałacyku znajdował się pochodzący z połockiego kolegium jezuitów portret Stefana Batorego (po 1920 przekazany Zamkowi Królewskiemu).

Przypisy

Bibliografia

• red. A. A. Voinau [et al.], „Architektura Belarusi: encyklapedyčny davednik”, Mińsk 1993
• Celeš Vâčka, „Garady Belarusì na starych paštoŭkach”, Mińsk 1998