Domenico Serafini

Domenico Serafini O.S.B.Cas.
Kardynał prezbiter
Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

3 sierpnia 1852
Rzym

Data i miejsce śmierci

5 marca 1918
Rzym

Miejsce pochówku

Campo Verano

Prefekt Świętej Kongregacji Rozkrzewiania Wiary
Okres sprawowania

1916–1918

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

21 października 1877

Nominacja biskupia

19 kwietnia 1900

Sakra biskupia

6 maja 1900

Kreacja kardynalska

25 maja 1914
Pius X

Kościół tytularny

Santa Ceciliae trans Tiberim

Sukcesja apostolska
Konsekrator

Serafino Vannutelli

Współkonsekratorzy

Casimiro Gennari,
Tommaso Granello O.P.

Domenico Serafini O.S.B.Cas. (ur. 3 sierpnia 1852 w Rzymie, zm. 5 marca 1918 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, dyplomata, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.

Życiorys

Pochodził z rodziny szlacheckiej. Jego dziadek ze strony matki był prawnikiem konsystorialnym i audytorem Roty Rzymskiej. W 1871 wstąpił do zakonu benedyktynów z Monte Cassino. Profesję złożył 16 czerwca 1874. Studiował na Uniwersytecie Gregoriańskim, gdzie uzyskał doktoraty z teologii i filozofii. Święcenia kapłańskie otrzymał 21 października 1877 w opactwie Subiaco, w którym pozostał do 1892, będąc w tym czasie mistrzem nowicjatu i lektorem teologii oraz przeorem. W latach 1892-1896 pełnił funkcję prokuratora generalnego swego zakonu. Od 1896 był opatem w Subiaco i generałem Kongregacji Benedyktyńskiej z Monte Cassino Primaeva Observantia.

19 kwietnia 1900 został mianowany metropolitą Spoleto. Sakry w Rzymie udzielił mu kardynał Serafino Vannutelli. W 1904 wyjechał do Meksyku jako delegat apostolski. Od 1911 był asesorem w Świętym Oficjum, otrzymał też stolicę tytularną Seleucia Pieria. Na konsystorzu z maja 1914 otrzymał kapelusz kardynalski. Brał udział w konklawe 1914, na którym był jednym z kandydatów do tiary. W styczniu 1916 mianowany prefektem Kongregacji ds. Zakonów, miesiąc później przeniesiony do Kongregacji Rozkrzewiania Wiary, gdzie był pro-prefektem, a od 24 marca prefektem. Pochowany na Campo Verano.

Bibliografia