Domicja Longina

Domicja Longina

cesarzowa rzymska
Okres	od 81 n.e. do 96 n.e.
Jako żona	Domicjana
Poprzedniczka	Galeria Fundana
Następczyni	Plotyna
Dane biograficzne
Data urodzenia	ok. 53
Data śmierci	po 126
Ojciec	Gnejusz Domicjusz Korbulon
Matka	Cassia Longina
Mąż	Lucjusz Eliusz Lamia
Mąż	Domicjan

Domicja Longina, Domitia Longina (ur. ok. 53, zm. po 126) – żona cesarza rzymskiego Domicjana. Jej ojcem był senator Gnejusz Domicjusz Korbulon, a matką prawdopodobnie Kasja Longina, pochodząca ze starej rzymskiej nobilitas.

Wydana w bardzo młodym wieku za senatora Lucjusza Eliusza Lamię (przyszłego konsula), w roku 70 nawiązała romans z 19-letnim Domicjanem, młodszym synem cesarza Wespazjana, który poślubił ją w tym samym roku. W 73 roku urodził się ich syn, zmarły w dzieciństwie.

Gdy w 81 roku Domicjan został cesarzem, Domicja otrzymała tytuł augusty. W roku 83 wdała się w burzliwy romans z aktorem Parysem, wskutek czego cesarz wygnał ją ze stolicy. Wydaje się jednak, że wobec silnego uczucia nie zniósł długiej rozłąki i wkrótce sprowadził ją z powrotem do Rzymu, przywracając wszystkie przywileje należne jej godności.

W 96 roku prawdopodobnie uczestniczyła (lub była go świadoma) w spisku przeciwko małżonkowi, którego przeżyła o 30 lat, tytułowana jednak do końca Domitia Domitiani – „Domicją, żoną Domicjana”.

W zbiorach warszawskiego Muzeum Narodowego znajduje się wykonana w latach 82-92 n.e. wyrazista rzeźba portretowa cesarzowej (nr inw. 142717MNW), pochodząca z gołuchowskiej kolekcji Działyńskich i uważana za najlepszy portret rzymski w zbiorach polskich^[1].

Przypisy

Bibliografia

• Aleksander Krawczuk: Poczet cesarzowych Rzymu. Warszawa: Wydawnictwo Iskry, 1998, ISBN 83-207-1603-9, s. 87-89.

Literatura

• B.W. Jones: The Emperor Domitian, London 1992.
• B. Levick: Corbulo's Daughter. Greece & Rome 49 (2) 2002: s. 199–211.
• E.R. Varner: Domitia Longina and the Politics of Portraiture, American Journal of Archaeology 99 (2) 1995: s. 187–206.