Dominik Hrbatý

Dominik Hrbatý

Dominik Hrbatý
Państwo	Słowacja
Data i miejsce urodzenia	4 stycznia 1978 Bratysława
Wzrost	183 cm
Gra	praworęczna, oburęczny bekhend
Status profesjonalny	1996
Zakończenie kariery	2010
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	6
Najwyżej w rankingu	12 (18 października 2004)
Australian Open	QF (2001, 2005)
Roland Garros	SF (1999)
Wimbledon	3R (2004)
US Open	QF (2004)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	2
Najwyżej w rankingu	14 (13 listopada 2000)
Australian Open	2R (2000, 2006)
Roland Garros	3R (2000, 2002, 2006)
Wimbledon	QF (2005)
US Open	3R (2000)
Odznaczenia

Dominik Hrbatý (ur. 4 stycznia 1978 w Bratysławie) – słowacki tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.

Kariera tenisowa

Karierę zawodową rozpoczął w 1996, już pod koniec tego roku awansując do czołowej setki rankingu światowego, dzięki rezultatom uzyskiwanym w turniejach rangi ATP Challenger Tour, wygrywając m.in. w Pilźnie. Pierwszy start w turnieju wielkoszlemowym zaliczył w 1997 roku podczas Australian Open dochodząc do 4 rundy po zwycięstwach nad wyżej klasyfikowanymi Sandonem Stollem, Nicklasem Kultim i Albertem Berasateguiem, a późniejszego zwycięzcę turnieju Pete'a Samprasa zmuszając do pięciosetowej walki (w piątym secie Hrbatý prowadził z przełamaniem serwisu). W dalszej części sezonu 1997 osiągnął po raz pierwszy finał turnieju ATP World Tour w Palermo, a rok zakończył w czołowej pięćdziesiątce. Tegoż samego roku uzyskał również finał debla w Umagu, partnerując Karolowi Kučerze.

W 1998 wygrał swój pierwszy turniej, pokonując w finale w San Marino Mariana Puertę oraz dochodząc do finału debla w Amsterdamie w parze z Kučerą. Rok później triumfował w Pradze (w finale z Ctislavem Dosedělem), a także był w półfinale wielkoszlemowego French Open; pokonał na kortach im. Rolanda Garrosa m.in. Jewgienija Kafielnikowa oraz byłego lidera rankingu Marcela Ríosa, a przegrał w czterech setach ze zwycięzcą turnieju Andre Agassim.

Kolejne starty w roku 2000 dały mu pierwszy w karierze awans do czołowej dwudziestki rankingu. Nie wygrał w tym roku żadnego turnieju, ale zaliczył 3 finały, w tym turnieju rangi ATP Masters Series w Monte Carlo (przegrał w decydującym meczu z Cédrikiem Pioline’em). Był także w 4 rundzie US Open. Wygrał w sezonie 10 pojedynków z rywalami z najlepszej dziesiątki na świecie, w tym cztery z Kafielnikowem. W deblu z kolei Słowak wygrał swój pierwszy turniej rangi ATP Masters Series w Rzymie. Wspólnie z Martinem Dammem pokonał w finale duet Wayne Ferreira–Jewgienij Kafielnikow. W tym samym roku osiągnął ponadto 3 inne finały gry podwójnej, w tym imprezy w Miami.

Sezon 2002 zaczął od triumfu w Auckland (w finale z Francisco Clavetem) i był w ćwierćfinale Australian Open (w 4 rundzie pokonał Marata Safina, przegrał z Patrickiem Rafterem). W dalszej części sezonu zdobył deblowy tytuł w Taszkencie tworząc parę z Julienem Boutterem. W 2002 roku Hrbatý wypadł z najlepszej pięćdziesiątki rankingu. Poza pięćdziesiątką (ale nadal w czołowej setce) pozostawał również w 2003, osiągając finał turnieju w Auckland (porażka w finale z Gustavem Kuertenem).

Sezon 2004 był najlepszy w karierze Słowaka. Hrbatý wygrał 3 turnieje, był w jeszcze 1 finale. Dzięki kolejnemu dobremu początkowi sezonu (wygrane turniejowe w Adelaide – w finale z Michaëlem Llodrą i Auckland – z Rafaelem Nadalem). W lutym 2004 wygrał halowy turniej w Marsylii (w finale z Robinem Söderlingiem). W dalszej części sezonu był w finale w Casablance (przegrał z Santiagiem Venturą), i ćwierćfinale US Open. Na koniec roku Hrbatý uzyskał również finał debla w Petersburgu. W październiku sklasyfikowano go na najwyższym w karierze 12. miejscu w rankingu, a sezon zakończył dwie pozycje niżej.

Utrzymał miejsce w najlepszej dwudziestce tenisistów także w sezonie 2005, natomiast zakończył rok jako nr 20. w zestawieniu ATP World Tour, będąc jedynym graczem w dwudziestce, który w sezonie nie wygrał turnieju, ani nie był w finale. Był natomiast w ćwierćfinale Australian Open (pokonał m.in. Gastóna Gaudia i Thomasa Johanssona, przegrał z Maratem Safinem), 4 rundzie US Open. W październiku 2006 Słowak awansował do finału zawodów ATP Masters Series w Paryżu, eliminując wcześniej Tommy'ego Haasa. Uległ dopiero Nikołajowi Dawydience.

W 2005 roku doszedł wspólnie z reprezentacją Słowacji do finału Pucharu Davisa. Był liderem ekipy, która po raz pierwszy w historii startów w tych rozgrywkach awansowała do finału. Zdobywał punkty we wszystkich meczach kampanii, m.in. w 1 rundzie nad broniącymi trofeum Hiszpanami. Rok wcześniej walnie przyczynił się do odzyskania przez Słowację miejsca w grupie światowej Pucharu Davisa, zdobywając 2 punkty w meczu z Niemcami. Do końca swoich startów w rozgrywkach rozegrał 58 pojedynków (singiel i debel) z których w 33 zwyciężył. Hrbatý występował także w innych zespołach reprezentacyjnych– miał znaczący udział w zdobyciu przez Słowację drużynowego pucharu świata w roku 2000 (pokonał wówczas Haasa, Samprasa i Kafielnikowa) oraz Pucharu Hopmana w 2005 (wspólnie z Danielą Hantuchovą). W styczniu 2009 roku, partnerując Dominice Cibulkovej, wygrał Puchar Hopmana po raz trzeci w karierze.

W swojej karierze trzykrotnie rywalizował na igrzyskach olimpijskich. W grze pojedynczej najdalej dotarł do 2 rundy, natomiast w grze podwójnej do ćwierćfinału wspólnie z Karolem Kučerą podczas igrzysk olimpijskich w Sydney.

W 2010 roku ogłosił zakończenie kariery^[1].

Finały w turniejach ATP World Tour

Gra pojedyncza (6–7)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	5 października 1997	Palermo	Ceglana	Alberto Berasategui	4:6, 2:6
Zwycięzca	1.	16 sierpnia 1998	San Marino	Ceglana	Mariano Puerta	6:2, 7:5
Zwycięzca	2.	2 maja 1999	Praga	Ceglana	Ctislav Doseděl	6:2, 6:2
Finalista	2.	23 kwietnia 2000	Monte Carlo	Ceglana	Cédric Pioline	4:6, 6:7(3), 6:7(6)
Finalista	3.	12 listopada 2000	Petersburg	Twarda (hala)	Marat Safin	6:2, 4:6, 4:6
Finalista	4.	26 listopada 2000	Brighton	Twarda (hala)	Tim Henman	2:6, 2:6
Zwycięzca	3.	14 stycznia 2001	Auckland	Twarda	Francisco Clavet	6:4, 2:6, 6:3
Finalista	5.	12 stycznia 2003	Auckland	Twarda	Gustavo Kuerten	3:6, 5:7
Finalista	6.	23 maja 2004	Casablanca	Ceglana	Santiago Ventura	3:6, 6:1, 4:6
Zwycięzca	4.	11 stycznia 2004	Adelaide	Twarda	Michaël Llodra	6:4, 6:0
Zwycięzca	5.	18 stycznia 2004	Auckland	Twarda	Rafael Nadal	4:6, 6:2, 7:5
Zwycięzca	6.	29 lutego 2004	Marsylia	Twarda (hala)	Robin Söderling	4:6, 6:4, 6:4
Finalista	7.	5 listopada 2006	Paryż	Twarda (hala)	Nikołaj Dawydienko	1:6, 2:6, 2:6

Gra podwójna (2–6)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalista	1.	27 lipca 1997	Umag	Ceglana	Karol Kučera	Dinu Pescariu Davide Sanguinetti	6:7, 4:6
Finalista	2.	9 sierpnia 1998	Amsterdam	Ceglana	Karol Kučera	Jacco Eltingh Paul Haarhuis	3:6, 2:6
Finalista	3.	26 marca 2000	Miami	Twarda	Martin Damm	Todd Woodbridge Mark Woodforde	3:6, 4:6
Zwycięzca	1.	14 maja 2000	Rzym	Ceglana	Martin Damm	Wayne Ferreira Jewgienij Kafielnikow	6:4, 4:6, 6:3
Finalista	4.	8 października 2000	Hongkong	Twarda	David Prinosil	Wayne Black Kevin Ullyett	1:6, 2:6
Finalista	5.	29 października 2000	Bazylea	Dywanowa (hala)	Roger Federer	Donald Johnson Piet Norval	6:7(9), 6:4, 6:7(4)
Zwycięzca	2.	16 września 2001	Taszkent	Twarda	Julien Boutter	Marius Barnard Jim Thomas	6:4, 3:6, 13–11
Finalista	6.	31 października 2004	Petersburg	Dywanowa (hala)	Jaroslav Levinský	Arnaud Clément Michaël Llodra	3:6, 2:6

Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)

Odznaczenia

• Order Ľudovíta Štúra II Klasy – 2006 (potwierdzony 2011)^[2]

Przypisy

Bibliografia

• Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-11-07]  (ang.).
• Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-11-07]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2013-11-07]  (ang.).