Dominik Hrbatý
Dominik Hrbatý | |
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 4 stycznia 1978 |
Wzrost | 183 cm |
Gra | praworęczna, oburęczny bekhend |
Status profesjonalny | 1996 |
Zakończenie kariery | 2010 |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje | 6 |
Najwyżej w rankingu | 12 (18 października 2004) |
Australian Open | QF (2001, 2005) |
Roland Garros | SF (1999) |
Wimbledon | 3R (2004) |
US Open | QF (2004) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje | 2 |
Najwyżej w rankingu | 14 (13 listopada 2000) |
Australian Open | 2R (2000, 2006) |
Roland Garros | 3R (2000, 2002, 2006) |
Wimbledon | QF (2005) |
US Open | 3R (2000) |
Odznaczenia | |
Dominik Hrbatý (ur. 4 stycznia 1978 w Bratysławie) – słowacki tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.
Kariera tenisowa
Karierę zawodową rozpoczął w 1996, już pod koniec tego roku awansując do czołowej setki rankingu światowego, dzięki rezultatom uzyskiwanym w turniejach rangi ATP Challenger Tour, wygrywając m.in. w Pilźnie. Pierwszy start w turnieju wielkoszlemowym zaliczył w 1997 roku podczas Australian Open dochodząc do 4 rundy po zwycięstwach nad wyżej klasyfikowanymi Sandonem Stollem, Nicklasem Kultim i Albertem Berasateguiem, a późniejszego zwycięzcę turnieju Pete'a Samprasa zmuszając do pięciosetowej walki (w piątym secie Hrbatý prowadził z przełamaniem serwisu). W dalszej części sezonu 1997 osiągnął po raz pierwszy finał turnieju ATP World Tour w Palermo, a rok zakończył w czołowej pięćdziesiątce. Tegoż samego roku uzyskał również finał debla w Umagu, partnerując Karolowi Kučerze.
W 1998 wygrał swój pierwszy turniej, pokonując w finale w San Marino Mariana Puertę oraz dochodząc do finału debla w Amsterdamie w parze z Kučerą. Rok później triumfował w Pradze (w finale z Ctislavem Dosedělem), a także był w półfinale wielkoszlemowego French Open; pokonał na kortach im. Rolanda Garrosa m.in. Jewgienija Kafielnikowa oraz byłego lidera rankingu Marcela Ríosa, a przegrał w czterech setach ze zwycięzcą turnieju Andre Agassim.
Kolejne starty w roku 2000 dały mu pierwszy w karierze awans do czołowej dwudziestki rankingu. Nie wygrał w tym roku żadnego turnieju, ale zaliczył 3 finały, w tym turnieju rangi ATP Masters Series w Monte Carlo (przegrał w decydującym meczu z Cédrikiem Pioline’em). Był także w 4 rundzie US Open. Wygrał w sezonie 10 pojedynków z rywalami z najlepszej dziesiątki na świecie, w tym cztery z Kafielnikowem. W deblu z kolei Słowak wygrał swój pierwszy turniej rangi ATP Masters Series w Rzymie. Wspólnie z Martinem Dammem pokonał w finale duet Wayne Ferreira–Jewgienij Kafielnikow. W tym samym roku osiągnął ponadto 3 inne finały gry podwójnej, w tym imprezy w Miami.
Sezon 2002 zaczął od triumfu w Auckland (w finale z Francisco Clavetem) i był w ćwierćfinale Australian Open (w 4 rundzie pokonał Marata Safina, przegrał z Patrickiem Rafterem). W dalszej części sezonu zdobył deblowy tytuł w Taszkencie tworząc parę z Julienem Boutterem. W 2002 roku Hrbatý wypadł z najlepszej pięćdziesiątki rankingu. Poza pięćdziesiątką (ale nadal w czołowej setce) pozostawał również w 2003, osiągając finał turnieju w Auckland (porażka w finale z Gustavem Kuertenem).
Sezon 2004 był najlepszy w karierze Słowaka. Hrbatý wygrał 3 turnieje, był w jeszcze 1 finale. Dzięki kolejnemu dobremu początkowi sezonu (wygrane turniejowe w Adelaide – w finale z Michaëlem Llodrą i Auckland – z Rafaelem Nadalem). W lutym 2004 wygrał halowy turniej w Marsylii (w finale z Robinem Söderlingiem). W dalszej części sezonu był w finale w Casablance (przegrał z Santiagiem Venturą), i ćwierćfinale US Open. Na koniec roku Hrbatý uzyskał również finał debla w Petersburgu. W październiku sklasyfikowano go na najwyższym w karierze 12. miejscu w rankingu, a sezon zakończył dwie pozycje niżej.
Utrzymał miejsce w najlepszej dwudziestce tenisistów także w sezonie 2005, natomiast zakończył rok jako nr 20. w zestawieniu ATP World Tour, będąc jedynym graczem w dwudziestce, który w sezonie nie wygrał turnieju, ani nie był w finale. Był natomiast w ćwierćfinale Australian Open (pokonał m.in. Gastóna Gaudia i Thomasa Johanssona, przegrał z Maratem Safinem), 4 rundzie US Open. W październiku 2006 Słowak awansował do finału zawodów ATP Masters Series w Paryżu, eliminując wcześniej Tommy'ego Haasa. Uległ dopiero Nikołajowi Dawydience.
W 2005 roku doszedł wspólnie z reprezentacją Słowacji do finału Pucharu Davisa. Był liderem ekipy, która po raz pierwszy w historii startów w tych rozgrywkach awansowała do finału. Zdobywał punkty we wszystkich meczach kampanii, m.in. w 1 rundzie nad broniącymi trofeum Hiszpanami. Rok wcześniej walnie przyczynił się do odzyskania przez Słowację miejsca w grupie światowej Pucharu Davisa, zdobywając 2 punkty w meczu z Niemcami. Do końca swoich startów w rozgrywkach rozegrał 58 pojedynków (singiel i debel) z których w 33 zwyciężył. Hrbatý występował także w innych zespołach reprezentacyjnych– miał znaczący udział w zdobyciu przez Słowację drużynowego pucharu świata w roku 2000 (pokonał wówczas Haasa, Samprasa i Kafielnikowa) oraz Pucharu Hopmana w 2005 (wspólnie z Danielą Hantuchovą). W styczniu 2009 roku, partnerując Dominice Cibulkovej, wygrał Puchar Hopmana po raz trzeci w karierze.
W swojej karierze trzykrotnie rywalizował na igrzyskach olimpijskich. W grze pojedynczej najdalej dotarł do 2 rundy, natomiast w grze podwójnej do ćwierćfinału wspólnie z Karolem Kučerą podczas igrzysk olimpijskich w Sydney.
W 2010 roku ogłosił zakończenie kariery[1].
Finały w turniejach ATP World Tour
Legenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (6–7)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 5 października 1997 | Palermo | Ceglana | Alberto Berasategui | 4:6, 2:6 |
Zwycięzca | 1. | 16 sierpnia 1998 | San Marino | Ceglana | Mariano Puerta | 6:2, 7:5 |
Zwycięzca | 2. | 2 maja 1999 | Praga | Ceglana | Ctislav Doseděl | 6:2, 6:2 |
Finalista | 2. | 23 kwietnia 2000 | Monte Carlo | Ceglana | Cédric Pioline | 4:6, 6:7(3), 6:7(6) |
Finalista | 3. | 12 listopada 2000 | Petersburg | Twarda (hala) | Marat Safin | 6:2, 4:6, 4:6 |
Finalista | 4. | 26 listopada 2000 | Brighton | Twarda (hala) | Tim Henman | 2:6, 2:6 |
Zwycięzca | 3. | 14 stycznia 2001 | Auckland | Twarda | Francisco Clavet | 6:4, 2:6, 6:3 |
Finalista | 5. | 12 stycznia 2003 | Auckland | Twarda | Gustavo Kuerten | 3:6, 5:7 |
Finalista | 6. | 23 maja 2004 | Casablanca | Ceglana | Santiago Ventura | 3:6, 6:1, 4:6 |
Zwycięzca | 4. | 11 stycznia 2004 | Adelaide | Twarda | Michaël Llodra | 6:4, 6:0 |
Zwycięzca | 5. | 18 stycznia 2004 | Auckland | Twarda | Rafael Nadal | 4:6, 6:2, 7:5 |
Zwycięzca | 6. | 29 lutego 2004 | Marsylia | Twarda (hala) | Robin Söderling | 4:6, 6:4, 6:4 |
Finalista | 7. | 5 listopada 2006 | Paryż | Twarda (hala) | Nikołaj Dawydienko | 1:6, 2:6, 2:6 |
Gra podwójna (2–6)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 27 lipca 1997 | Umag | Ceglana | Karol Kučera | Dinu Pescariu Davide Sanguinetti | 6:7, 4:6 |
Finalista | 2. | 9 sierpnia 1998 | Amsterdam | Ceglana | Karol Kučera | Jacco Eltingh Paul Haarhuis | 3:6, 2:6 |
Finalista | 3. | 26 marca 2000 | Miami | Twarda | Martin Damm | Todd Woodbridge Mark Woodforde | 3:6, 4:6 |
Zwycięzca | 1. | 14 maja 2000 | Rzym | Ceglana | Martin Damm | Wayne Ferreira Jewgienij Kafielnikow | 6:4, 4:6, 6:3 |
Finalista | 4. | 8 października 2000 | Hongkong | Twarda | David Prinosil | Wayne Black Kevin Ullyett | 1:6, 2:6 |
Finalista | 5. | 29 października 2000 | Bazylea | Dywanowa (hala) | Roger Federer | Donald Johnson Piet Norval | 6:7(9), 6:4, 6:7(4) |
Zwycięzca | 2. | 16 września 2001 | Taszkent | Twarda | Julien Boutter | Marius Barnard Jim Thomas | 6:4, 3:6, 13–11 |
Finalista | 6. | 31 października 2004 | Petersburg | Dywanowa (hala) | Jaroslav Levinský | Arnaud Clément Michaël Llodra | 3:6, 2:6 |
Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)
Turniej | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | – | 4R | 1R | 1R | 1R | QF | 4R | 1R | 3R | QF | 4R | 3R | – | 2R | – | 0 / 12 | 22–12 |
French Open | – | 1R | 3R | SF | 2R | 2R | 1R | 2R | 2R | 1R | 3R | 1R | 1R | – | – | 0 / 12 | 13–12 |
Wimbledon | – | 1R | 1R | 1R | 2R | 1R | 1R | 1R | 3R | 2R | 1R | 1R | 1R | – | – | 0 / 12 | 4–12 |
US Open | – | 1R | 2R | 1R | 4R | 2R | 3R | 2R | QF | 4R | 1R | 1R | 1R | – | – | 0 / 12 | 15–12 |
Bilans spotkań | – | 3–4 | 3–4 | 5–4 | 5–4 | 6–4 | 5–4 | 2–4 | 9–4 | 8–4 | 5–4 | 2–4 | 0–3 | 1–1 | – | N/A | 54–48 |
Odznaczenia
- Order Ľudovíta Štúra II Klasy – 2006 (potwierdzony 2011)[2]
Przypisy
- ↑ Dominik Hrbaty zakończył karierę (pol.). sport.pl, 22 listopada 2010. [dostęp 2010-11-22].
- ↑ Rad Ľudovíta Štúra, II. trieda (słow.). prezident.sk. [dostęp 2011-12-13].
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-11-07] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-11-07] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2013-11-07] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Baretka: Order Ľudovíta Štúra II Klasy – Słowacja.