Dominik Księski

Dominik Księski
Data i miejsce urodzenia

10 października 1959
Lublin

Zawód, zajęcie

nauczyciel, wydawca

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Dominik Jan Księski (ur. 10 października 1959 w Lublinie) – polski nauczyciel, działacz społeczny i wydawca, prezes Stowarzyszenia Gazet Lokalnych.

Życiorys

W 1982 uzyskał absolutorium na Wydziale Filologii Polskiej i Klasycznej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, a w 1988 ukończył studia na Wydziale Filologii Polskiej Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. W 1995 odbył studium dziennikarstwa współczesnego na Uniwersytecie Trnawskim. Od 1969 do 1978 był członkiem Związku Harcerstwa Polskiego. W latach 1982–1992 pracował jako nauczyciel w szkołach podstawowych m.in. w Żninie. Jeszcze w trakcie studiów uczestniczył w strajkach studenckich, od 1983 do 1989 działał w niejawnych strukturach „Solidarności”. Był współzałożycielem i kierownikiem lokalnej drukarni wydawnictw drugiego obiegu[1].

W 1989–1990 był członkiem prezydium żnińskiego Komitetu Obywatelskiego. Od 1990 do 2005 działał w Ruchu Obywatelskim Akcji Demokratycznej, Unii Demokratycznej i Unii Wolności. W 1991 był współzałożycielem kwartalnika „Żnińskie Zeszyty Historyczne”. W 1992 zaczął prowadzić własną działalność wydawniczą (m.in. w ramach lokalnego Wydawnictwa Dominika Księskiego Wulkan). Został redaktorem naczelnym lokalnego tygodnika „Pałuki”, a w 2003 prezesem Stowarzyszenia Gazet Lokalnych[2] (funkcję tę pełnił do 2014). Wydawał także takie tytuły jak „Wulkan”, „Pałuki i Ziemia Mogileńska” oraz „Gazeta Biskupińska”[3].

Zaangażował się również w działalność społeczną. W 1995 przeprowadził pierwszą w Polsce akcję wsparcia prasy lokalnej u wschodnich sąsiadów Polski w postaci cyklu dziesięciodniowych staży dla wydawców i dziennikarzy kilkunastu gazet z dawnych republik radzieckich w redakcjach polskich gazet lokalnych[3][4]. W kolejnych latach wielokrotnie prowadził m.in. na Ukrainie i Białorusi wykłady z zakresu redagowania oraz zarządzania prasą lokalną[3].

Zajmuje się również od czasów studenckich tłumaczeniem pieśni rosyjskich bardów. W 1990 wydał kasetę magnetofonową W stronę gór z autorskimi piosenkami i tłumaczeniami, w 2002 nagrał jako wykonawca dwie piosenki na składance przebojów turystycznych Gdy powieje latem, wydał także płyty Pojedziemy (2005, z własnym wykonaniem tłumaczeń pieśni m.in. Władimira Wysockiego) oraz Tylko tu (2016, z własnymi utworami o tematyce górskiej)[3].

W 2017 przeszedł Łuk Karpat (z udziałem osób towarzyszących zmieniających się na kolejnych etapach marszu)[5]. Autor stanowiącej relację z tej wyprawy książki pt. Ogień to druga woda czyli Łuk Karpat, która w 2020 uzyskała pierwszą nagrodę w kategorii „proza literacka o tematyce górskiej” na V Międzynarodowym Konkursie „Najlepsze wydawnictwa o górach”, odbywającym się przy Międzynarodowych Targach Książki w Krakowie[6].

Odznaczenia i wyróżnienia

W 2011 prezydent Bronisław Komorowski odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[7][8]. W 2011 wyróżniony odznaką „Zasłużony Działacz Kultury”. Za założenie Stowarzyszenia Gazet Lokalnych został uhonorowany Społecznym Noblem Ashoki 2011.

Przypisy

  1. ↑ Kamila Czechowska: Tajna drukarnia w Wenecji. palukitv.pl, 6 listopada 2006. [dostęp 2018-02-01].
  2. ↑ Dominik Księski. gazetylokalne.pl. [dostęp 2011-09-18].
  3. ↑ a b c d Informacje o Dominiku Księskim. palukitv.pl, 23 października 2007. [dostęp 2018-02-01].
  4. ↑ Gość z Białorusi. „Gazeta Jarocińska”. Nr 21, s. 5, 24 maja 1996. [dostęp 2018-02-01]. 
  5. ↑ Przejścia Łuku Karpat i trekkingi Łukiem Karpat. palukitv.pl. [dostęp 2020-11-23].
  6. ↑ „Ogień to druga woda czyli Łuk Karpat” z I nagrodą. palukitv.pl, 20 października 2020. [dostęp 2020-11-23].
  7. ↑ M.P. z 2011 r. nr 108, poz. 1095
  8. ↑ Ordery dla założycieli i działaczy organizacji pozarządowych. prezydent.pl, 15 września 2011. [dostęp 2011-09-18].

Bibliografia