Dominik Paris

Dominik Paris

Data i miejsce urodzenia	14 kwietnia 1989 Merano
Klub	Forestale
Wzrost	184 cm
Debiut w PŚ	11.01 2008, Val Gardena (54. miejsce - super G)
Pierwsze punkty w PŚ	4.12 2009, Beaver Creek (26. miejsce - superkombinacja)
Pierwsze podium w PŚ	29.01 2011, Chamonix (2. miejsce - zjazd)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	29.12 2012, Bormio (zjazd)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Włochy Mistrzostwa świata złoto Åre 2019 Supergigant srebro Schladming 2013 Zjazd Mistrzostwa świata juniorów srebro Ga-Pa 2009 Zjazd srebro Ga-Pa 2009 Kombinacja brąz Ga-Pa 2009 Supergigant Puchar Świata (Zjazd) 2. miejsce 2018/2019 3. miejsce 2012/2013 3. miejsce 2015/2016 3. miejsce 2016/2017 3. miejsce 2020/2021 3. miejsce 2021/2022 Puchar Świata (Supergigant) Mała Kryształowa Kula 2018/2019 2. miejsce 2014/2015
Strona internetowa

Dominik Paris (ur. 14 kwietnia 1989 w Merano) – włoski narciarz alpejski, mistrz oraz wicemistrz świata.

Kariera

Pierwsze sukcesy w karierze Dominik Paris osiągnął w 2009 roku, kiedy podczas mistrzostw świata juniorów w Garmisch-Partenkirchen zdobył trzy medale. W zjeździe i kombinacji był drugi, a w supergigancie zajął trzecia pozycję. Na rozgrywanych rok wcześniej mistrzostwach świata juniorów w Formigal jego najlepszym wynikiem było piąte miejsce w gigancie.

W Pucharze Świata zadebiutował 11 stycznia 2008 roku w Val Gardena, gdzie zajął 54. miejsce w supergigancie. Pierwsze pucharowe punkty wywalczył blisko dwa lata później - 4 grudnia 2009 roku w Beaver Creek, zajmując 26. miejsce w superkombinacji. Na podium zawodów PŚ po raz pierwszy Paris stanął 29 stycznia 2011 roku w Chamonix, gdzie był drugi w zjeździe. Swoje pierwsze zwycięstwo w zawodach tego cyklu odniósł 29 grudnia 2012 roku w Bormio, gdzie był najlepszy w zjeździe, ex aequo z Austriakiem Hannesem Reicheltemem. W sezonie 2018/2019 zajął czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej, jednocześnie wygrywając klasyfikację supergiganta i zajmując drugie miejsce w klasyfikacji zjazdu. Ponadto w sezonie 2014/2015 był drugi w klasyfikacji supergiganta, a w 2012/2013, 2015/2016, 2016/2017, 2020/2021 i 2021/2022 zajmował trzecie miejsce w klasyfikacji zjazdu.

Pierwszy medal wśród seniorów wywalczył podczas mistrzostw świata w Schladming w 2013 roku, gdzie zajął drugie miejsce w zjeździe. W zawodach tych rozdzielił Aksela Lunda Svindala z Norwegii i Francuza Davida Poissona. Na rozgrywanych sześć lat później mistrzostwach świata w Åre wywalczył złoty medal w supergigancie, wyprzedzając Johana Clareya z Francji i Austriaka Vincenta Kriechmayra. Był też między innymi czwarty w kombinacji na mistrzostwach świata w Sankt Moritz w 2017 roku oraz w zjeździe podczas mistrzostw świata w Cortina d’Ampezzo w 2021 roku.

W 2010 roku wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Vancouver, gdzie zajął 13. miejsce w superkombinacji. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Soczi jego najlepszym wynikiem było jedenaste miejsce w zjeździe. W tej samej konkurencji podczas igrzysk olimpijskich w Pjongczangu w 2018 roku zajął czwarte miejsce, przegrywając walkę o medal z Beatem Feuzem ze Szwajcarii o 0,36 sekundy. Brał również udział w igrzyskach olimpijskich w Pekinie w 2022 roku, gdzie zajął szóste miejsce w zjeździe i 21. w supergigancie.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
13.	21 lutego	2010	Vancouver	Superkombinacja	2:44,92	+3,07	Bode Miller
11.	9 lutego	2014	Soczi	Zjazd	2:06,23	+0,90	Matthias Mayer
18.	14 lutego	2014	Soczi	Superkombinacja	2:45,20	+4,25	Sandro Viletta
16.	16 lutego	2014	Soczi	Supergigant	1:18,14	+1,56	Kjetil Jansrud
DNF2	13 lutego	2018	Pjongczang	Superkombinacja	2:06,52	-	Marcel Hirscher
4.	15 lutego	2018	Pjongczang	Zjazd	1:40,25	+0,54	Aksel Lund Svindal
7.	16 lutego	2018	Pjongczang	Supergigant	1:24,44	+0,74	Matthias Mayer
6.	7 lutego	2022	Pekin	Zjazd	1:42,69	+0,52	Beat Feuz
21.	8 lutego	2022	Pekin	Supergigant	1:19,94	+2,68	Matthias Mayer

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
20.	12 lutego	2011	Ga-Pa	Zjazd	1:58,41	+3,14	Erik Guay
DNF2	14 lutego	2011	Ga-Pa	Superkombinacja	2:54,51	-	Aksel Lund Svindal
2.	9 lutego	2013	Schladming	Zjazd	2:01,32	+0,46	Aksel Lund Svindal
9.	11 lutego	2013	Schladming	Superkombinacja	2:56,96	+1,92	Ted Ligety
14.	5 lutego	2015	Vail/Beaver Creek	Supergigant	1:15,68	+0,89	Hannes Reichelt
23.	7 lutego	2015	Vail/Beaver Creek	Zjazd	1:43,18	+1,94	Hannes Reichelt
10.	8 lutego	2015	Vail/Beaver Creek	Superkombinacja	2:36,10	+1,03	Marcel Hirscher
9.	9 lutego	2017	Sankt Moritz	Supergigant	1:25,38	+1,02	Erik Guay
13.	12 lutego	2017	Sankt Moritz	Zjazd	1:38,91	+0,89	Beat Feuz
4.	13 lutego	2017	Sankt Moritz	Superkombinacja	2:26,33	+0,40	Luca Aerni
1.	6 lutego	2019	Åre	Supergigant	1:24,20	-	-
6.	9 lutego	2019	Åre	Zjazd	1:19,98	+0,74	Kjetil Jansrud
5.	11 lutego	2021	Cortina d’Ampezzo	Supergigant	1:19,41	+0,55	Vincent Kriechmayr
4.	14 lutego	2021	Cortina d’Ampezzo	Zjazd	1:37,79	+0,65	Vincent Kriechmayr

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
19.	26 lutego	2008	Formigal	Zjazd	1:45,31	+1,84	Hagen Patscheider
DNF	28 lutego	2008	Formigal	Supergigant	1:21,02	-	Andreas Sander
5.	29 lutego	2008	Formigal	Gigant	1:57,00	+1,44	Marcel Hirscher
2.	4 marca	2009	Garmisch-Partenkirchen	Zjazd	1:39,06	+0,12	Andy Plank
2.	4 marca	2009	Garmisch-Partenkirchen	Supergigant	1:16,64	+0,54	Manuel Kramer
20.	5 marca	2009	Garmisch-Partenkirchen	Gigant	2:18,49	+4,64	Alexis Pinturault
28.	6 marca	2009	Garmisch-Partenkirchen	Slalom	1:20,78	+3,71	Jesper Riis-Johannessen
2.	6 marca	2009	Garmisch-Partenkirchen	Kombinacja	58,23 pkt	+0,41 pkt	Sepp Gerber

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 2009/2010: 138.
• sezon 2010/2011: 47.
• sezon 2011/2012: 31.
• sezon 2012/2013: 14.
• sezon 2013/2014: 35.
• sezon 2014/2015: 7.
• sezon 2015/2016: 6.
• sezon 2016/2017: 8.
• sezon 2017/2018: 12.
• sezon 2018/2019: 4.
• sezon 2019/2020: 11.
• sezon 2020/2021: 15.
• sezon 2021/2022: 8.

Zwycięstwa w zawodach

1. Bormio – 29 grudnia 2012 (zjazd)^[1]
2. Kitzbühel – 26 stycznia 2013 (zjazd)
3. Lake Louise – 30 listopada 2013 (zjazd)
4. Kitzbühel – 23 stycznia 2015 (supergigant)
5. Chamonix – 20 lutego 2016 (zjazd)
6. Kvitfjell – 12 marca 2016 (zjazd)
7. Kitzbühel – 21 stycznia 2017 (zjazd)
8. Aspen – 15 marca 2017 (zjazd)
9. Bormio – 28 grudnia 2017 (zjazd)
10. Bormio – 28 grudnia 2018 (zjazd)
11. Bormio – 29 grudnia 2018 (supergigant)
12. Kitzbühel – 25 stycznia 2019 (zjazd)
13. Kvitfjell – 2 marca 2019 (zjazd)
14. Kvitfjell – 3 marca 2019 (supergigant)
15. Soldeu – 13 marca 2019 (zjazd)
16. Soldeu – 14 marca 2019 (supergigant)
17. Bormio – 27 grudnia 2019 (zjazd)
18. Bormio – 28 grudnia 2019 (zjazd)
19. Garmisch-Partenkirchen – 5 lutego 2021 (zjazd)
20. Bormio – 28 grudnia 2021 (zjazd)
21. Kvitfjell – 5 marca 2022 (zjazd)

Pozostałe miejsca na podium w zawodach

1. Chamonix – 29 stycznia 2011 (zjazd) – 2.miejsce
2. Lake Louise – 30 listopada 2014 (supergigant) – 3. miejsce
3. Val Gardena – 19 grudnia 2014 (zjazd) – 3. miejsce
4. Val Gardena – 20 grudnia 2014 (supergigant) – 2. miejsce
5. Santa Caterina di Valfurva – 28 grudnia 2014 (zjazd) – 3. miejsce
6. Kitzbühel – 24 stycznia 2015 (zjazd) – 2. miejsce
7. Jeongseon – 6 lutego 2016 (zjazd) – 2. miejsce
8. Chamonix – 19 lutego 2016 (superkombinacja) – 2.miejsce
9. Kvitfjell – 13 marca 2016 (supergigant) – 3. miejsce
10. Val d’Isère – 2 grudnia 2016 (supergigant) – 3. miejsce
11. Santa Caterina – 27 grudnia 2016 (supergigant) – 3. miejsce
12. Aspen – 16 marca 2017 (supergigant) – 2. miejsce
13. Ga-Pa – 27 stycznia 2018 (zjazd) – 2. miejsce
14. Lake Louise – 24 listopada 2018 (zjazd) – 3. miejsce
15. Beaver Creek – 1 grudnia 2018 (supergigant) – 3. miejsce
16. Kitzbühel – 27 stycznia 2019 (supergigant) – 3. miejsce
17. Lake Louise – 30 listopada 2019 (zjazd) – 2. miejsce
18. Lake Louise – 1 grudnia 2019 (supergigant) – 2. miejsce
19. Wengen – 18 stycznia 2020 (zjazd) – 2. miejsce
20. Kitzbühel – 22 stycznia 2021 (zjazd) – 3. miejsce
21. Wengen – 15 stycznia 2022 (zjazd) – 3. miejsce

Przypisy

Bibliografia

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-13)]. (ang.)