Dominique Bona

Dominique Bona

Dominique Bona, 2010
Data i miejsce urodzenia	29 lipca 1953 Perpignan
Narodowość	francuska
Język	francuski
Dziedzina sztuki	literatura
Odznaczenia
Nagrody
Nagroda Renaudot

Dominique Bona (ur. 29 lipca 1953 w Perpignan) – francuska pisarka i krytyczka literacka, laureatka Nagrody Renaudot.

Życiorys

Urodziła się 29 lipca 1953 w Perpignan^[1], w rodzinie literata i polityka Arthura Conte’a^[2] i Colette Lacassagne^[1]. W 1975 roku ukończyła studia na Sorbonie na podstawie pracy zatytułowanej Les fées et les sorcières dans la littérature des XII^e et XIII^e siècles^[1].

Na początku pracowała jako asystentka we France Culture i France Inter^[2]. W 1980 roku rozpoczęła karierę dziennikarską, pisząc dla „Quotidien de Paris” (1980–1985). Później jej krytyka literacka ukazywała się na łamach „Figaro litteraire” (1985–2004) i „Version Femina” (od 2004)^[1]. Zadebiutowała w 1981 powieścią Les heures volées. Większość jej twórczości stanowią biografie^[2].

W 2003 roku została wybrana na członka Akademii Francuskiej^[1]. Należy do jury Nagrody Renaudot^[1].

Twórczość

Za źródłem^[1]:

Powieści

• 1981: Les Heures volées
• 1984: Argentina
• 1992: Malika
• 1998: Le Manuscrit de Port-Ébène
• 2004: La Ville d’hiver

Biografie

• 1987: Romain Gary
• 1989: Les Yeux noirs ou les vies extraordinaires des sœurs Heredia
• 1995: Gala, la muse redoutable, wyd. pol.: Gala. Niebezpieczna muza. Maria Żurowska (tłum.). Noir sur Blanc, 2022. ISBN 978-83-7392-706-3.
• 1996: Stefan Zweig, l’ami blessé
• 2000: Berthe Morisot, le secret de la femme en noir, wyd. pol.: Berthe Morisot. Tajemnica kobiety w czerni. Maria Żurowska (tłum.). Noir sur Blanc, 2017. ISBN 978-83-65613-06-6.
• 2002: Il n’y a qu’un amour
• 2006: Camille et Paul, la Passion Claudel
• 2010: Camille Claudel, la femme blessée – ilustrowana biografia
• 2010: Clara Malraux, « Nous avons été deux »
• 2012: Deux sœurs. Yvonne et Christine Rouart, les muses de l’impressionnisme
• 2014: Je suis fou de toi. Le grand amour de Paul Valéry

Inne

• 2014: Les Rouart – De l’Impressionnisme au réalisme magique
• 2017: Colette et les siennes
• 2019: Mes vies secrètes

Nagrody

• 1992: Prix Interallié za powieść Malika^[2]
• 1994: Prix Méditerranée za biografię Gala^[2]
• 1998: Nagroda Renaudot za Le manuscrit de Port-Ebène^[2]
• 2010: Nagroda Literacka La Fondation Prince Pierre de Monaco za biografię Clara Malraux^[2]

Odznaczenia

• Oficer Legii Honorowej^[1]
• Oficer Orderu Narodowego Zasługi^[1]
• Oficer Orderu Sztuki i Literatury^[1]

Przypisy