Donaborów

Donaborów

wieś
Kościół św. Marcina w Donaborowie
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Powiat	kępiński
Gmina	Baranów
Liczba ludności (1990)	ok. 500 mieszkańców
Strefa numeracyjna	62
Kod pocztowy	63-604[1]
Tablice rejestracyjne	PKE
SIMC	0193507
Położenie na mapie gminy Baranów Donaborów
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Donaborów
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Donaborów
Położenie na mapie powiatu kępińskiego Donaborów
51°16′11″N 18°04′15″E/51,269722 18,070833

Donaborów – wieś w Polsce w województwie wielkopolskim, w powiecie kępińskim, w gminie Baranów.

Nazwa

Według podań Donaborów wywodzi swą nazwę od „dona” i „bory”, tzn. darowizna borów wolnym chłopom, przez króla polskiego Jagiełłę^[2].

Historia

Miejscowość historycznie należy do ziemi wieluńskiej i pierwotnie związana była z Wielkopolską oraz Śląskiem. Ma metrykę średniowieczną i istnieje co najmniej od XII wieku. Wymieniona pierwszy raz w dokumencie zapisanym po łacinie w 1193 i 1219 jako „Domaborouo"^[3].

Miejscowość została odnotowana w historycznych dokumentach prawnych i podatkowych. W 1219 po rozpatrzeniu sporu o dziesięcinę z Donaborowa pomiędzy klasztorem św. Wincentego we Wrocławiu oraz klasztoru św. Wawrzyńca w Kaliszu przyznano ją temu ostatniemu. Do tego momentu więc płaciła ją do Wrocławia. Pierwsze nadanie mogło nastąpić w 1193. W 1266 jednak ponownie płaciła biskupowi wrocławskiemu. W 1459 Stanisław Kępiński, kanonik wieluński, zrzekł się na rzecz brata Tomasza m.in. Donaborowa, który do tej pory trzymał go prawdopodobnie w dzierżawie. W 1474 król polski Kazimierz IV Jagiellończyk zapisał Tomasza Kępińskiemu 50 grzywien na Jankowach i Donaborowie. W 1497 Mikołaj Kępiński pożyczył 18 florenów od mieszczanina baranowskiego Macieja pod zastaw 1 łana w Donaborowie^[3].

W końcu XVI wieku Donaborów był wsią królewską w tenucie bolesławieckiej w powiecie ostrzeszowskim województwa sieradzkiego^[4]. W 1564 we wsi gospodarowało 10 kmieci na półłankach oraz 2 sołtysów na 3 półłankach. W miejscowości czynsz z półłanków płacono po 24 groszy, 2 zagrodników płaciło po 12 groszy. Odnotowano także młyn na rzece Niesób. W 1651 we wsi było 12 kmieci, a 2 łany należały do plebana^[3].

Szkoła Podstawowa w Donaborowie istniała już przed 1664 rokiem, jest więc jedną z najstarszych w powiecie kępińskim^[5]. W końcu XVII w. uczęszczało do niej 100-120 dzieci^[5]. W 1899 r. rozebrano starą drewnianą salkę szkolną w Donaborowie i przybudowano nową murowaną^[5]. W 1907 r. miał miejsce protest uczniów i rodziców przeciwko nauce religii w języku niemieckim^[5]. W 1944 r. w szkole w Donaborowie znajdował się obóz dla Niemców ewakuowanych z Rosji i Rumunii^[5].

Obecnie

Położona nad strumieniem Niesób, ok. 7 km na wschód od Kępna. W centrum wsi znajduje się zabytkowy drewniany kościół który został ufundowany w 1405 r. przez króla Polski Władysława Jagiełłę, a parafię erygował biskup Wacław II legnicki^[6]. W ostatniej dekadzie XX wieku obok wybudowano kaplicę przedpogrzebową^[7]. Proboszczem parafii jest ks. Tomasz Szymczak^[8]. Do parafii należy także wioska Jankowy. We wsi znajdują się zakłady przemysłowe produkujące meble, a także odremontowany dworek z parkiem i boiskiem. Wieś ma swoją szkołę podstawową z przedszkolem. W 2016 r. wybudowano nowoczesną salę gimnastyczną^[9].

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa kaliskiego.

Przypisy

Bibliografia

• Ryszard Rosin: Słownik historyczno-geograficzny ziemi wieluńskiej w średniowieczu, hasło: „Donaborów”. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1963, s. 75.

Linki zewnętrzne

• Donaborów w „Słowniku historyczno-geograficznym ziemi wieluńskiej w średniowieczu”
• Donaborów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 120 .
• Donaborów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 429 .
• Szkoła podstawowa w Donaborowie
• Zdjęcia archiwalne z Donaborowa