Donald Tusk

Donald Tusk
Ilustracja
Donald Tusk (2019)
Pełne imię i nazwisko

Donald Franciszek Tusk

Data i miejsce urodzenia

22 kwietnia 1957
Gdańsk

Przewodniczący Platformy Obywatelskiej
Okres

od 3 lipca 2021[a]

Poprzednik

Borys Budka

Przewodniczący Europejskiej Partii Ludowej
Okres

od 1 grudnia 2019
do 31 maja 2022

Przynależność polityczna

Platforma Obywatelska

Poprzednik

Joseph Daul

Następca

Manfred Weber

Przewodniczący Rady Europejskiej
Okres

od 1 grudnia 2014
do 30 listopada 2019

Przynależność polityczna

Europejska Partia Ludowa

Poprzednik

Herman Van Rompuy

Następca

Charles Michel

Prezes Rady Ministrów
Okres

od 16 listopada 2007
do 22 września 2014

Przynależność polityczna

Platforma Obywatelska

Poprzednik

Jarosław Kaczyński

Następca

Ewa Kopacz

Przewodniczący Komitetu Integracji Europejskiej
Okres

od 16 listopada 2007
do 31 grudnia 2009

Przynależność polityczna

Platforma Obywatelska

Poprzednik

Anna Fotyga

Przewodniczący Platformy Obywatelskiej
Okres

od 1 czerwca 2003
do 8 listopada 2014

Poprzednik

Maciej Płażyński

Następca

Ewa Kopacz (p.o.)

Wicemarszałek Sejmu IV kadencji
Okres

od 19 października 2001
do 18 października 2005

Przynależność polityczna

Platforma Obywatelska

Wicemarszałek Senatu IV kadencji
Okres

od 20 października 1997
do 18 października 2001

Przynależność polityczna

Unia Wolności / Platforma Obywatelska

Przewodniczący Kongresu Liberalno-Demokratycznego
Okres

od 19 maja 1991
do 24 kwietnia 1994

Poprzednik

Janusz Lewandowski

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Słońca Peru Krzyż Wielki Królewskiego Norweskiego Orderu Zasługi Order Krzyża Ziemi Maryjnej I Klasy (Estonia) Order Narodowy Zasługi I klasy (Malta) Krzyż Wielki Orderu Gwiazdy Rumunii (republ.) Wielka Wstęga Orderu Wschodzącego Słońca (Japonia)
Prezydencki Order Zasługi (Gruzja)
Desygnowanie na urząd premiera przez prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego (2007)
Donald Tusk i George W. Bush, prezydent Stanów Zjednoczonych (2008)
Donald Tusk i Marek Belka, prezes Narodowego Banku Polskiego (2012)

Donald Franciszek Tusk (ur. 22 kwietnia 1957 w Gdańsku) – polski polityk, z wykształcenia historyk.

Współzałożyciel Kongresu Liberalno-Demokratycznego (1990) oraz Platformy Obywatelskiej (2001). Przewodniczący KLD (w latach 1991–1994) oraz PO (w latach 2003–2014 i od 2021), pełniący obowiązki przewodniczącego PO w 2021. W latach 2007–2014 prezes Rady Ministrów. W latach 2014–2019 przewodniczący Rady Europejskiej, w latach 2019–2022 przewodniczący Europejskiej Partii Ludowej.

Poseł na Sejm I, IV, V, VI i VII kadencji (1991–1993, 2001–2014), w latach 1997–2001 senator i wicemarszałek Senatu IV kadencji, w latach 2001–2005 wicemarszałek Sejmu IV kadencji, w latach 2007–2009 przewodniczący Komitetu Integracji Europejskiej; jest osobą najdłużej sprawującą urząd premiera w III RP. Kandydat na urząd prezydenta RP w wyborach w 2005.

Życiorys

Wykształcenie

W latach 1964–1972 uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 57 w Gdańsku[1][2]. W 1976 został absolwentem I Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika w Gdańsku[3].

W 1980 ukończył studia z zakresu historii na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Gdańskiego. Jego praca magisterska dotyczyła kształtowania się legendy Józefa Piłsudskiego w przedwojennych czasopismach[4].

Działalność opozycyjna w PRL

W działalność opozycyjną wobec władz PRL zaangażował się w czasie studiów na Uniwersytecie Gdańskim, gdzie uczestniczył w tworzeniu lokalnego Studenckiego Komitetu Solidarności[5], co było reakcją na zamordowanie w Krakowie przez Służbę Bezpieczeństwa Stanisława Pyjasa. Rozpoczął także współpracę z Bogdanem Borusewiczem i Wolnymi Związkami Zawodowymi Wybrzeża[5], od 1977 do 1979 brał udział w spotkaniach informacyjnych i samokształceniowych organizowanych przez środowiska opozycyjne[6].

W trakcie strajku w sierpniu 1980 był jednym z autorów apelu na rzecz powołania niezależnej organizacji studenckiej – Niezależnego Zrzeszenia Studentów Polskich. We wrześniu został członkiem Prezydium Tymczasowego Komitetu Założycielskiego NZSP na Uniwersytecie Gdańskim. Był przewodniczącym Komisji Zakładowej Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” w Wydawnictwie Morskim i dziennikarzem wydawanego przez związek tygodnika „Samorządność”. Od 1982 współpracował z pismami podziemnymi[6]. Był jednym ze współpracowników Lecha Bądkowskiego[7]. Pisał do kaszubskiego miesięcznika „Pomerania”. Przez kilka lat utrzymywał się z pracy fizycznej w założonej przez Macieja Płażyńskiego spółdzielni „Świetlik”[6]. Był autorem tekstów opublikowanej w 1985 przez wydawnictwo Sport i Turystyka książki pt. Pojezierze Kaszubskie (autorem fotografii był Jerzy Baranowski)[8].

Działalność w latach 1989–2007

Należał do założycieli Kongresu Liberalno-Demokratycznego. W 1991 został przewodniczącym KLD, który w wyborach parlamentarnych w tym samym roku zdobył 37 mandatów w Sejmie i 6 w Senacie. Donald Tusk został wówczas jednym z posłów I kadencji[9]. Kierowana przez niego partia znalazła się w opozycji wobec rządu Jana Olszewskiego. W 1992, po przegłosowaniu wotum nieufności wobec tego gabinetu, był jednym z inicjatorów zawiązania koalicji parlamentarnej siedmiu ugrupowań politycznych, która powołała rząd Hanny Suchockiej. Po upadku tego gabinetu w 1993 odbyły się przedterminowe wybory, kierowana przez Donalda Tuska partia nie przekroczyła wynoszącego 5% progu wyborczego i nie dostała się do Sejmu.

W kwietniu 1994 został jednym z wiceprzewodniczących Unii Wolności, powstałej po połączeniu się KLD z Unią Demokratyczną. W wyborach parlamentarnych w 1997 uzyskał mandat senatora z ramienia UW[10], z którą znalazł się w koalicji popierającej rząd Jerzego Buzka. Został wicemarszałkiem Senatu IV kadencji. Na początku 2001 po przegraniu rywalizacji o stanowisko przewodniczącego UW z Bronisławem Geremkiem odszedł z partii.

24 stycznia 2001 wspólnie z Andrzejem Olechowskim i Maciejem Płażyńskim założył Platformę Obywatelską, działającą początkowo jako komitet wyborczy. W wyborach w tym samym roku PO uzyskała w sejmie 65 mandatów, stając się największym klubem opozycyjnym. Donald Tusk uzyskał mandat poselski[11], objął stanowisko wicemarszałka Sejmu IV kadencji. Maciej Płażyński, który został pierwszym przewodniczącym partii, odszedł z niej w 2003. 1 czerwca 2003 przewodnictwo w PO przejął Donald Tusk.

2 maja 2005 zadeklarował zamiar kandydowania w wyborach prezydenckich w tymże roku z ramienia Platformy Obywatelskiej. Poparcia udzieliło mu Stowarzyszenie Młodzi Demokraci. Jego sztab wyborczy został zarejestrowany 23 czerwca.

Kwestia biografii Józefa Tuska, dziadka Donalda Tuska, stała się przyczyną kontrowersji podczas kampanii wyborczej. Działacz Prawa i Sprawiedliwości Jacek Kurski w wypowiedzi dla tygodnika „Angora” stwierdził, że poważne źródła na Pomorzu mówią, że dziadek Tuska zgłosił się na ochotnika do Wehrmachtu[12]. W rzeczywistości Józef Tusk, więzień obozu koncentracyjnego Stutthof, został w 1944 wcielony do armii niemieckiej[13] jako obywatel III Rzeszy (którym stał się automatycznie z chwilą aneksji Wolnego Miasta Gdańska), nie zaś jako ochotnik.

W pierwszej turze wyborów z 9 października poparło go 5 429 666 wyborców (36,33%) i zgodnie z przedwyborczymi sondażami dało mu to nieznaczne zwycięstwo nad Lechem Kaczyńskim[14]. W drugiej turze z 23 października otrzymał 7 022 319 głosów, tj. 45,96% ważnych głosów przy frekwencji 50,99%, przegrywając wybory z Lechem Kaczyńskim[15].

Również w wyborach parlamentarnych Platforma Obywatelska przegrała niespełna trzema punktami procentowymi z PiS i została partią opozycyjną wobec rządów Kazimierza Marcinkiewicza i Jarosława Kaczyńskiego. Po porażce wyborczej Donald Tusk pozostał liderem swojej partii (potwierdził to partyjny zjazd w maju 2006, na którym pokonał ubiegającego się o przywództwo Andrzeja Machowskiego). W wyborach tych uzyskał mandat posła V kadencji, otrzymując 79 237 głosów[16]. Objął stanowisko przewodniczącego klubu parlamentarnego PO. Pełnił tę funkcję do 5 grudnia 2006, kiedy to zastąpił go Bogdan Zdrojewski. W Sejmie V kadencji był członkiem Komisji Łączności z Polakami za Granicą oraz Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej[17].

Prezes Rady Ministrów

Pierwszy rząd (2007–2011)

W przedterminowych wyborach parlamentarnych w 2007 prowadzona przez Donalda Tuska PO zwyciężyła, zdobywając 41,51% głosów oraz 209 mandatów w Sejmie i 60 w Senacie. Lider partii ubiegał się o mandat poselski w okręgu warszawskim, uzyskując 534 241 głosów[18] (tj. 46,62% wszystkich głosów oddanych w okręgu), co było najlepszym indywidualnym wynikiem w historii wyborów do Sejmu w III RP. Liderzy list wyborczych dwóch głównych konkurujących ugrupowań, tj. Jarosław Kaczyński (PiS) i Marek Borowski (Lewica i Demokraci), otrzymali odpowiednio 273 684 oraz 75 493 głosy.

W trakcie kampanii wyborczej Donald Tusk uczestniczył w debatach telewizyjnych z Jarosławem Kaczyńskim i Aleksandrem Kwaśniewskim. Sztab wyborczy PO zwrócił się także do Radia Maryja, proponując debatę z udziałem Donalda Tuska na antenie rozgłośni[19], jednak nie uzyskał jednoznacznej odpowiedzi.

23 października 2007 zarząd krajowy PO zdecydował, że Donald Tusk będzie kandydatem partii na premiera. 9 listopada odebrał od prezydenta Lecha Kaczyńskiego akt desygnacji na to stanowisko. 16 listopada wraz z proponowanym składem Rady Ministrów został powołany i zaprzysiężony na prezesa Rady Ministrów. 24 listopada jego gabinet uzyskał wotum zaufania od Sejmu. W czerwcu 2010 został ponownie wybrany na konwencji krajowej na przewodniczącego PO (nie miał wówczas kontrkandydata).

Drugi rząd (2011–2014)

Kandydował w wyborach parlamentarnych ponownie z pierwszego miejsca na liście komitetu wyborczego PO w okręgu warszawskim i uzyskał mandat poselski. Oddano na niego 374 920 głosów (ponownie najwięcej w kraju)[20]. Prowadzone przez niego ugrupowanie wygrało ponownie wybory parlamentarne, otrzymując 39,80% głosów oraz 207 mandatów w Sejmie i 63 w Senacie. Tym samym po raz pierwszy od czasu przemian politycznych w 1989 partia sprawująca władzę wygrała kolejne wybory i pozostała ugrupowaniem rządzącym.

Na pierwszym posiedzeniu Sejmu VII kadencji Donald Tusk złożył dymisję Rady Ministrów (zgodnie z art. 162 ust. 1 Konstytucji RP). Tego samego dnia Bronisław Komorowski desygnował go na urząd premiera, powierzając mu misję utworzenia nowego rządu[21]. 18 listopada 2011 prezydent powołał go na urząd prezesa Rady Ministrów[22], a następnie na jego wniosek powołał ministrów wchodzących w skład jego gabinetu[23]. Tego samego dnia Donald Tusk wygłosił w Sejmie exposé, 19 listopada 2011 Sejm udzielił nowemu rządowi wotum zaufania.

Dwukrotnie zwracał się do Sejmu o udzielenie wotum zaufania jego rządowi. W obu głosowaniach (12 października 2012 i 25 czerwca 2014) wniosek premiera poparło odpowiednio 233 i 237 głosów (przy 219 i 203 głosach przeciwnych oraz żadnych głosach wstrzymujących się).

W 2013 został ponownie wybrany na przewodniczącego PO. W pierwszych w historii tej partii bezpośrednich wyborach pokonał Jarosława Gowina, uzyskując 79,6% głosów[24].

30 sierpnia 2014 podczas spotkania Rady Europejskiej został zatwierdzony na stanowisku przewodniczącego Rady Europejskiej[25] na dwuipółletnią kadencję[26], którego objęcie przewidziano na 1 grudnia 2014.

W związku z tym wyborem 9 września 2014 złożył dymisję ze stanowiska premiera[27]. Dymisja została przyjęta 11 września 2014 przez prezydenta Bronisława Komorowskiego, który powierzył mu dalsze sprawowanie obowiązków do czasu powołania nowej Rady Ministrów[28]. Donald Tusk zakończył urzędowanie na stanowisku premiera 22 września 2014, gdy powołany został rząd Ewy Kopacz. Jego mandat poselski został natomiast wygaszony 31 października na skutek rezygnacji. 8 listopada ustąpił z funkcji przewodniczącego Platformy Obywatelskiej, przekazując obowiązki Ewie Kopacz[29]. Otrzymał jednocześnie tytuł honorowego przewodniczącego partii[30].

Działalność od 2014

Urząd przewodniczącego Rady Europejskiej objął 1 grudnia 2014, zastępując Belga Hermana Van Rompuya, którego kadencja upłynęła 30 listopada 2014. 19 grudnia 2014 po raz pierwszy przewodniczył szczytowi Unii Europejskiej[31]. 9 marca 2017 podczas szczytu UE w Brukseli został ponownie wybrany na stanowisko przewodniczącego Rady Europejskiej, uzyskując poparcie przedstawicieli 27 państw (jego reelekcji nie poparła jedynie reprezentująca polski rząd premier Beata Szydło, która proponowała wcześniej kandydaturę Jacka Saryusza-Wolskiego)[32].

W październiku 2019 został zgłoszony przez Platformę Obywatelską wniosek o jego powołanie na nowego przewodniczącego Europejskiej Partii Ludowej[33]. Został wybrany na tę funkcję podczas kongresu partii w Zagrzebiu 20 listopada 2019 (z kadencją od 1 grudnia)[34][35].

29 listopada 2019 oficjalnie przekazał obowiązki przewodniczącego Rady Europejskiej swojemu następcy, którym został Charles Michel[36]; zakończył pełnienie tej funkcji następnego dnia.

3 lipca 2021, po rezygnacji złożonej przez Borysa Budkę, podczas rady krajowej Platformy Obywatelskiej wybrano go na wiceprzewodniczącego partii, zgodnie z partyjnym statutem stał się wówczas pełniącym obowiązki przewodniczącego PO[37][38][39]. W wyniku partyjnych wyborów, które przeprowadzono 23 października 2021, Donald Tusk został wybrany na przewodniczącego partii, będąc jedynym kandydatem i otrzymując 97,4% głosów[40]. 31 maja 2022 ustąpił ze stanowiska przewodniczącego Europejskiej Partii Ludowej; na jego miejsce wybrano niemieckiego polityka Manfreda Webera[41][42].

W listopadzie 2021 został pozbawiony na trzy miesiące prawa jazdy po tym, jak patrol policji w Wiśniewie stwierdził, że Donald Tusk przekroczył w obszarze zabudowanym dozwoloną prędkość o ponad 50 km/h[43][44].

Życie prywatne

Imię Donald nadał mu jego ojciec, również Donald (1930–1972), z zawodu stolarz. Ojciec zmarł, gdy Donald Tusk kończył szkołę podstawową. Matka, Ewa Tusk (1934–2009), pracowała jako sekretarka w gdańskiej Akademii Medycznej[45]. Młodszym bratem ojca Donalda Tuska był gdański rzeźbiarz Bronisław Tusk (pseudonim Buni). Dziadek Józef Tusk był polskim urzędnikiem kolejowym w Wolnym Mieście Gdańsku, podczas wojny więźniem w niemieckich obozach koncentracyjnych Stutthof i Neuengamme, później wcielony do służby w Wehrmachcie, a następnie był w szeregach Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie[46]; po wojnie pracował jako lutnik. Drugi dziadek Franciszek Karol Dawidowski także był więźniem Stutthofu[47], a jako robotnik przymusowy pracował przy Wilczym Szańcu, gdzie na skutek wypadku stracił oko[46]. Jego żoną, babką Donalda Tuska od strony matki, była Niemka Anna Liebke[45].

26 listopada 1978[48][49] zawarł związek małżeński (cywilny) z Małgorzatą Sochacką[50]. W 2005 para zawarła małżeństwo kościelne w obrządku rzymskokatolickim[51]. Małżeństwo ma dwójkę dzieci. Ich syn Michał (ur. 1982) pracował w „Gazecie Wyborczej”, następnie został pracownikiem działu analiz i marketingu w porcie lotniczym Gdańsk[52], zajął się również prowadzeniem działalności gospodarczej w sektorze usług public relations. Córka Katarzyna (ur. 1987) brała udział w piątej edycji programu TVN Taniec z gwiazdami i została blogerką modową.

Amatorsko uprawiał piłkę nożną[53]. W latach 70. został wiceprezesem klubu kibica Lechii Gdańsk[54]. Określa się jako Kaszub[55]. W 1992 zamieszkał w Sopocie[56].

Deklaruje się jako katolik[57].

Wyniki wyborcze

WyboryKomitet wyborczyOrganOkręgWynik
1991Kongres Liberalno-DemokratycznySejm I kadencjinr 2238 778 (7,87%)T[58]
1993Sejm II kadencjinr 1150 268 (9,14%)N[59]
1997Unia WolnościSenat IV kadencjiwoj. gdańskie221 343 (38,43%)T[10]
2001KWW Platforma ObywatelskaSejm IV kadencjinr 2656 048 (14,55%)T[11]
2005Platforma Obywatelska RPSejm V kadencjinr 2579 237 (22,75%)T[16]
2005KW Kandydata na Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej Donalda Tuska
Prezydent RP5 429 666 (36,33%)[14]
7 022 319 (45,96%)N[15]
2007Platforma Obywatelska RPSejm VI kadencjinr 19534 241 (46,62%)T[18]
2011Sejm VII kadencji374 920 (36,84%)T[20]

Odznaczenia i wyróżnienia

Ordery i odznaczenia

Donald Tusk uhonorowany Nagrodą Karola Wielkiego (2010)
Donald Tusk na spotkaniu w Nowej Rudzie (2022)

Nagrody i wyróżnienia

Publikacje

  • Był sobie Gdańsk, Gdańsk 1996[86].
  • Idee gdańskiego liberalizmu, Gdańsk 1998.
  • Solidarność i duma, Gdańsk 2005.
  • Szczerze, Warszawa 2019[87].
  • Wybór (wraz z Anne Applebaum), Warszawa 2021[88].

Uwagi

  1. Do 23 października 2021 jako pełniący obowiązki przewodniczącego.

Przypisy

  1. Donald Tusk miał tylko jedną tróję na świadectwie. se.pl, 28 czerwca 2013. [dostęp 2018-02-13].
  2. Urodziny szkoły. sp57gda.pl, 4 października 2017. [dostęp 2021-07-03].
  3. Znani Kibice. lechia.pl. [dostęp 2014-12-08].
  4. Paweł Kusiak. Legenda i kult Józefa Piłsudskiego. Jak w Polsce doby integracji europejskiej interpretować postać marszałka?. „Colloquium Wydziału Nauk Humanistycznych i Społecznych”. R. II, s. 249, 2010. Akademia Marynarki Wojennej. ISSN 2081-3813. [dostęp 2020-04-23]. 
  5. a b Donald Tusk. premier.gov.pl. [dostęp 2021-07-03].
  6. a b c Arkadiusz Kazański: Donald Tusk. Encyklopedia Solidarności. [dostęp 2020-03-17].
  7. Anna Machińska: D. Tusk: Lech Bądkowski był człowiekiem niezłomnym; nigdy nie milczał gdy działo się zło. dzieje.pl, 1 lutego 2020. [dostęp 2020-03-17].
  8. Jerzy Baranowski, Donald Tusk: Pojezierze Kaszubskie. Warszawa: Sport i Turystyka, 1985. ISBN 83-217-2494-9.
  9. Strona sejmowa posła I kadencji. [dostęp 2014-12-20].
  10. a b Obwieszczenie Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 25 września 1997 r. o wynikach wyborów do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej przeprowadzonych w dniu 21 września 1997 r. (M.P. z 1997 r. nr 64, poz. 621).
  11. a b Serwis PKW – Wybory 2001. [dostęp 2016-03-17].
  12. Jacek Kurski wyrzucony z PiS. wp.pl, 13 października 2005. [dostęp 2011-10-13].
  13. Dziadek Tuska wcielony do Wehrmachtu. wprost.pl, 14 października 2005. [dostęp 2011-10-13].
  14. a b Serwis PKW – Wybory 2005. [dostęp 2016-03-17].
  15. a b Serwis PKW – Wybory 2005. [dostęp 2016-03-17].
  16. a b Serwis PKW – Wybory 2005. [dostęp 2016-03-17].
  17. Strona sejmowa posła V kadencji. [dostęp 2022-07-23].
  18. a b Serwis PKW – Wybory 2007. [dostęp 2016-03-17].
  19. Tusk chce debatować ze słuchaczami Radia Maryja. wp.pl, 8 października 2007. [dostęp 2011-10-13].
  20. a b Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2016-03-17].
  21. Prezydent desygnował D. Tuska na premiera. prezydent.pl, 8 listopada 2011. [dostęp 2011-10-13].
  22. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 listopada 2011 r. nr 1131-16-2011 o powołaniu Prezesa Rady Ministrów (M.P. z 2011 r. nr 102, poz. 1026).
  23. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 listopada 2011 r. nr 1131-17-2011 r. o powołaniu w skład Rady Ministrów (M.P. z 2011 r. nr 102, poz. 1027).
  24. PO zdecydowało. Donald Tusk wygrywa wybory na szefa partii. wp.pl, 23 sierpnia 2013. [dostęp 2014-08-30].
  25. Tusk szefem Rady Europejskiej. tvn24.pl, 30 sierpnia 2014. [dostęp 2014-08-30].
  26. Donald Tusk w Brukseli – czym będzie się zajmował?. polityka.pl, 30 sierpnia 2014. [dostęp 2014-08-30].
  27. Premier Tusk „wręczył papiery” prezydentowi. Jest dymisja rządu. Prezydent przyjmie ją w czwartek. tvp.info, 9 września 2014. [dostęp 2014-09-09].
  28. Prezydent przyjął dymisję Rady Ministrów. prezydent.pl, 11 września 2014. [dostęp 2014-09-11].
  29. „Prowadź nas do zwycięstwa” – Donald Tusk przekazał władzę w PO Ewie Kopacz. polskieradio.pl, 8 listopada 2014. [dostęp 2014-11-08].
  30. Donald Tusk. platforma.org. [dostęp 2019-02-20].
  31. Bruksela: Donald Tusk chwalony po debiutanckim szczycie UE. tvn24.pl, 19 grudnia 2014. [dostęp 2014-12-19].
  32. Donald Tusk ponownie wybrany szefem Rady Europejskiej. onet.pl, 9 marca 2017. [dostęp 2017-03-09].
  33. Donald Tusk kandydatem na szefa Europejskiej Partii Ludowej. interia.pl, 18 października 2019. [dostęp 2019-10-18].
  34. Donald Tusk wybrany na szefa Europejskiej Partii Ludowej. rp.pl, 20 listopada 2019. [dostęp 2019-11-20].
  35. Donald Tusk overwhelmingly elected European People’s Party President. epp.eu, 20 listopada 2019. [dostęp 2019-11-21]. (ang.).
  36. Watch back: Charles Michel replaces Donald Tusk as EU Council President. euronews.com, 29 listopada 2019. [dostęp 2019-11-30]. (ang.).
  37. Donald Tusk przejmuje stery PO. „Motywacją jest wiara w zwycięstwo”. rmf24.pl, 3 lipca 2021. [dostęp 2021-07-03].
  38. Grabiec: zadania przewodniczącego Platformy wykonuje od tego momentu Donald Tusk. polsatnews.pl, 3 lipca 2021. [dostęp 2021-07-03].
  39. #PoZwycięstwo. platforma.org, 3 lipca 2021. [dostęp 2021-07-03].
  40. Donald Tusk wybrany na przewodniczącego PO. onet.pl, 24 października 2021. [dostęp 2021-10-24].
  41. Radosław Opas: Donald Tusk żegna się z EPL. Zapowiada, kiedy wróci. wp.pl, 31 maja 2022. [dostęp 2022-05-31].
  42. Manfred Weber nowym przewodniczącym Europejskiej Partii Ludowej. wnp.pl, 31 maja 2022. [dostęp 2022-05-31].
  43. Beata Goczał: Donald Tusk po stracie prawa jazdy za piractwo drogowe: zabrakło przeprosin, do wyborów ludzie zdążą zapomnieć. wirtualnemedia.pl, 23 listopada 2021. [dostęp 2022-07-23].
  44. Mateusz Czmiel: Tusk znowu jeździ samochodem. Odzyskał prawo jazdy. wp.pl, 13 marca 2022. [dostęp 2022-07-23].
  45. a b Zmarła matka Donalda Tuska. newsweek.pl, 7 kwietnia 2009. [dostęp 2011-10-13].
  46. a b Polityk straconych szans. wprost.pl, 24 października 2005. [dostęp 2011-10-13].
  47. Bulterier rzuca błotem w Tuska. „Głos Pomorza”. Nr 238, s. 4, 15–16 października 2005. [dostęp 2020-04-23]. 
  48. Tajemnica Ślubu Donalda Tuska. Prawda po latach wyszła na jaw!. se.pl, 10 grudnia 2019. [dostęp 2019-12-10].
  49. Mężowie i żony. polityka.pl, 22 września 2012. [dostęp 2013-02-10].
  50. Małgorzata Tusk – żona, matka, babcia. wp.pl, 25 lutego 2011. [dostęp 2012-11-04].
  51. Cezary Michalski: Drugie alchemiczne wesele Donalda Tuska. krytykapolityczna.pl, 14 maja 2014. [dostęp 2020-07-26].
  52. Syn premiera znalazł pracę na lotnisku w Gdańsku. dziennik.pl, 18 kwietnia 2012. [dostęp 2012-04-19].
  53. Jak premier Tusk kiwa kolegów. dziennik.pl, 2 sierpnia 2008. [dostęp 2011-10-13].
  54. Donald Tusk był zagorzałym kibicem Lechii Gdańsk. Pijaczek nazwał go… Mesjaszem. onet.pl, 3 lipca 2021. [dostęp 2021-07-03].
  55. Tusk: Kaszuba to jest Polak, pewien rodzaj Polaka, tak jak i Ślązak. tvn24.pl, 9 grudnia 2013. [dostęp 2018-02-13].
  56. Ślady po kulach, „zimą ciągnie od piwnicy”… Jak mieszka Donald Tusk? Galeria. dziennik.pl, 7 grudnia 2013. [dostęp 2022-07-23].
  57. Radosław Opas: Donald Tusk: wewnątrz Kościoła są siły, które go niszczą. PiS i Kaczyński są tego przykładem. wp.pl, 4 lipca 2021. [dostęp 2021-07-04].
  58. Obwieszczenie Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 31 października 1991 r. o wynikach wyborów do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, przeprowadzonych w dniu 27 października 1991 r. (M.P. z 1991 r. nr 41, poz. 288).
  59. Poland – candidate data. University of Essex. [dostęp 2016-03-17]. (ang.).
  60. Perú y Polonia inician una nueva etapa en sus relaciones, afirma presidente García. andina.com.pe, 14 maja 2008. [dostęp 2014-12-07]. (hiszp.).
  61. Årsberetning 2012. Det kongelige hoff. kongehuset.no, marzec 2013. s. 44–45. [dostęp 2013-12-05]. (norw.).
  62. State Awards Issued by Georgian Presidents in 2003–2015. idfi.ge, 10 maja 2016. [dostęp 2019-05-09]. (ang.).
  63. Eesti Vabariigi teenetemärgid. president.ee. [dostęp 2014-11-28]. (est.).
  64. Malta National Awards for Borislav Boyanov and Donald Tusk. chambers.com, 21 grudnia 2017. [dostęp 2022-06-18].
  65. Poroszenko po raz ostatni w Brukseli. Odznaczył Tuska. tvn24.pl, 13 maja 2019. [dostęp 2019-07-08].
  66. Persoane Decorate. canord.presidency.ro. [dostęp 2020-03-26]. (rum.).
  67. Japan to recognize 4,136 people in spring honors. „The Japan Times”, 29 kwietnia 2021. [dostęp 2021-04-29]. (ang.).
  68. Awards of the Economic Forum. forum-ekonomiczne.pl. [dostęp 2022-06-18]. (ang.).
  69. Tusk człowiekiem roku według „Wprost”. rp.pl, 2 lutego 2009. [dostęp 2011-10-13].
  70. Tusk laureatem nagrody Karola Wielkiego. rp.pl, 16 stycznia 2010. [dostęp 2011-10-13].
  71. Premier odbierze w Pradze nagrodę im. Vaska Polaka. polskieradio.pl, 28 lipca 2010. [dostęp 2011-10-13].
  72. Róża Romaniec: Donald Tusk Europejczykiem Roku 2011. dw.com, 18 listopada 2011. [dostęp 2021-07-03].
  73. Nagroda im. Walthera Rathenaua dla Donalda Tuska. premier.gov.pl, 31 maja 2012. [dostęp 2021-07-03].
  74. „European Prize for Political Culture” goes to Donald Tusk. ringier.com, 4 sierpnia 2012. [dostęp 2022-06-18]. (ang.).
  75. Polish Premier honoured with „Mérite Européen” award. luxtimes.lu, 7 lutego 2013. [dostęp 2022-06-18]. (ang.).
  76. Wiesław Lewicki: Nagrody Polonicus 2018 w Akwizgranie przyznane!. institut-polonicus.eu, 22 lutego 2018. [dostęp 2018-05-04].
  77. Donald Tusk receives Honorary Life Membership of Lawsoc. ucd.ie, 2018. [dostęp 2022-06-18]. (ang.).
  78. Rede von Präsident Donald Tusk anlässlich seiner Auszeichnung mit dem GLOBSEC European Award. consilium.europa.eu, 11 października 2019. [dostęp 2022-06-18]. (niem.).
  79. 30. urodziny „Gazety Wyborczej”. Donald Tusk Człowiekiem Roku. tvn24.pl, 10 maja 2019. [dostęp 2019-05-10].
  80. Donald Tusk odebrał nagrodę im. Marion Doenhoff. tvp.info, 2 grudnia 2019. [dostęp 2019-12-04].
  81. Anna Kozińska: Donald Tusk wyróżniony. Otrzymał nagrodę im. Marion Doenhoff. wp.pl, 2 grudnia 2019. [dostęp 2019-12-04].
  82. Kongres Kobiet przyznał nagrodę Donaldowi Tuskowi. W przemówieniu wspomniał o „ajatollahu z Nowogrodzkiej”. rp.pl, 9 października 2022. [dostęp 2022-10-09].
  83. A PTE díszdoktora lett az Európai Tanács elnöke, Donald Tusk. pte.hu, 8 grudnia 2017. [dostęp 2019-09-01]. (węg.).
  84. Donald Tusk wraca do Polski? „Na razie o tym nie myślę”. interia.pl, 16 grudnia 2018. [dostęp 2018-12-16].
  85. Maciej Deja: Lwów. Donald Tusk doktorem honoris causa. wp.pl, 20 lutego 2019. [dostęp 2019-02-20].
  86. Był sobie Gdańsk. gedanopedia.pl. [dostęp 2021-01-11].
  87. Szczerze. lubimyczytać.pl. [dostęp 2019-12-12].
  88. Premiera książki „Wybór”. Zapraszamy na spotkanie z Anne Applebaum i Donaldem Tuskiem w Klubie „Wyborczej”. wyborcza.pl, 3 grudnia 2021. [dostęp 2021-12-09].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Tickmark icon.svg
Autor: MGalloway (WMF), Licencja: CC BY-SA 3.0
A tickmark icon included in the OOjs UI MediaWiki lib.
OOjs UI icon check.svg
Autor: MGalloway (WMF), Licencja: CC BY-SA 3.0
A tickmark icon included in the OOjs UI MediaWiki lib.
Council of the EU and European Council.svg
This is a logo for European Council and the Council of the European Union. The logo is inspired by the lantern-shaped structure at the heart of the Europa building, the headquarters of both institutions.
Herb Polski.svg
Uproszczony obraz godła Polski; oficjalne godło: Coat of arms of Poland-official.png
Tusk L Kaczynski 2007.jpg
Autor: Archiwum Kancelarii Prezydenta RP, Licencja: GFDL 1.2
Lech Kaczyński, Donald Tusk. Desygnowanie Donalda Tuska na Prezesa Rady Ministrów
PER Order of the Sun of Peru - Grand Cross BAR.png
Baretka Krzyża Wielkiego Orderu Słońca Peru
Donald Tusk Signature.svg
Signature of Donald Tusk.
Juncker Trump Tusk Brussels 2017.jpg
President Donald Trump poses for a photo with European Union leaders, President Jean-Claude Juncker and European Council President Donald Tusk, Thursday, May 25, 2017, at the European Union Headquarters in Brussels, prior to the start of their bilateral meeting. (Official White House Photo by Shealah Craighead)
Tusk EPP Congress Warsaw.jpg
Autor: Template:European People's Party, Licencja: CC BY 2.0
Donald Tusk z Angela Merkel oraz Jose Manuelem Barroso w czasie Kongresu Europejskiej Partii Ludowej w Warszawie
EST Order of the Cross of Terra Mariana - 1st Class BAR.png
Baretka Orderu Krzyża Ziemi Maryjnej I klasy
Ukraine-republic007.png
Ribbon bar of Order of Prince Yaroslav the Wise
Pl-Donald Franciszek Tusk.ogg
Autor: odder, Licencja: CC BY-SA 3.0
Ta grafika została stworzona za pomocą Audacity.
Premier Tusk and George Bush 2008.JPG
President Bush Meets with Prime Minister Tusk of Poland
Donald Tusk.jpg
Autor: Tomasz Leśniowski, Licencja: CC BY-SA 4.0
Spotkanie z Donaldem Tuskiem w Nowej Rudzie, Miejski Ośrodek Kultury, 6.06.2022
ROU Order of the Star of Romania 1999 GCross BAR.svg
Baretka: Order Gwiazdy Rumunii (model 1999) – Krzyż Wielki – Rumunia.
The Presidential Order of Excellence.png
The Presidential Order of Excellence is a order awarded by Georgia since 2009
Donald Tusk - Marek Belka AB.jpg
Autor: Andrzej Barabasz, Licencja: CC BY-SA 3.0
Donald Tusk and Marek Belka during 2nd edition of the Annual NBP Conference on The Future of the European Economy
Premier RP D Tusk.jpg
Autor: Πρωθυπουργός της Ελλάδας, Licencja: CC BY-SA 2.0
Prime Minister of Poland, Donald Tusk
Den kongelige norske fortjenstorden storkors stripe.svg
Autor: Ordensherre, Licencja: CC BY-SA 3.0
Ribbon of Grand Cross of the Royal Norwegian Order of Merit. Norwegian: Stripe for storkors av Den Kongelige Norske Fortjenstorden
Donald Tusk 2019.jpg
Autor: European Parliament from EU, Licencja: CC BY 2.0

MEPs discussed the conclusions of the 17-18 October EU summit in plenary this morning with Presidents Juncker and Tusk.

During his introductory speech, his last in Parliament as European Council President, Donald Tusk condemned Turkish unilateral military action in north-east Syria and called on Turkey to withdraw its troops and respect international humanitarian law. He also confirmed the EU’s solidarity with Cyprus, faced with Turkey’s illegal drilling off its coast. On the Brexit deal, he stressed that “a no-deal scenario will never be our decision”. On the “difficult debate on enlargement”, President Tusk called the decision not to start accession talks with North Macedonia and Albania “a mistake”.

The outgoing Commission President Jean-Claude Juncker stated that the Brexit deal provides legal certainty and complies with Parliament’s wishes. On the EU budget, he highlighted that, despite imminent difficulties, the Council’s latest proposals remain unacceptable: “you cannot shape Europe with 1% of GDP”.

All political group leaders stressed that condemning Turkey is not enough and asked for the Council, the Commission or the member states to take specific action. A majority among them reaffirmed that having a Brexit deal for an orderly departure of the United Kingdom is a positive development, confirmed that Parliament should do its part only after the agreement is ratified in the UK, and stressed the importance of enough time for elected representatives in the UK and the EU alike to review the deal.

More to the session: <a href="https://www.europarl.europa.eu/news/en/press-room/20191017IPR64564/donald-tusk-presents-eu-summit-conclusions-for-last-time" rel="noreferrer nofollow">www.europarl.europa.eu/news/en/press-room/20191017IPR6456...</a>

These photos are free to use under Creative Commons license CC-BY-4.0 and must be credited: "CC-BY-4.0: © European Union 2019 – Source: EP". (<a href="https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/" rel="noreferrer nofollow">creativecommons.org/licenses/by/4.0/</a>) No model release form if applicable. For bigger HR files please contact: webcom-flickr(AT)europarl.europa.eu
MLT National Order of Merit BAR.svg
Autor: Mboro, Licencja: CC0
Baretka: Narodowy Order Zasługi – Republika Malty.
Platforma Obywatelska wordmark.svg
Wordmark of Platforma Obywatelska, a Polish political party.