Dorothea Schlegel

Dorothea Schlegel

Brendel Mendelssohn

Dorothea Schlegel, portret Antona Graffa (ok. 1790)
Imię i nazwisko	Dorothea Veit Schlegel
Data i miejsce urodzenia	24 października ok. 1763, 1764 Berlin
Data i miejsce śmierci	3 sierpnia 1839 Frankfurt nad Menem
Narodowość	niemiecka
Dziedzina sztuki	pisarstwo
Epoka	romantyzm
Ważne dzieła
Florentin (1801)

Portret Dorothey Mendelssohn Veit Schlegel, namalowany w 1925.

Grób Dorothei Schlegel we Frankfurcie, sektor B, nr. 180.

Dorothea Schlegel^[1][2], urodzona jako Brendel Mendelssohn, od 1814 Dorothea von Schlegel (ur. 24 października ok. 1763, 1764 w Berlinie, zm. 3 sierpnia 1839 we Frankfurcie nad Menem) – niemiecka pisarka, krytyk literacki epoki romantyzmu.

Życiorys

Córka żydowskiego filozofa i pisarza – Mosesa Mendelssohna i Fromet Mendelssohn, z domu Gugenheim^[1]. W 1778 na prośbę rodziców wyszła za mąż, za berlińskiego bankiera, Simona Veita^[1]. W latach 1787–1793 para doczekała się czterech synów, z których tylko dwóch przeżyło: Johannes Veit^[1] i Philipp Veit^[1]. Synowie Veit zostali później współzałożycielami nazarejskiej szkoły malarstwa^[1]. W 1798 małżeństwo z Veitem rozpadło się. Od 1797 Veit przyjaźniła się z pisarzem, Friedrichem Schlegelem^[1]. Schlegel towarzyszył jej po rozwodzie z Veitem w podróży do Jeny, gdzie oboje mieszkali u Augusta Wilhelma Schlegela i jego żony, Caroline^[1]. W 1799 została wydana powieść Friedricha Schlegela – Lucinda, która opisywała romans Veit ze Schlegelem i wywołała skandal w kręgach literackich^[3]. W 1802 Veit towarzyszyła Friedrichowi Schlegelowi w podróży do Paryża. Tam, w 1804 przeszła na protestantyzm^[1] i poślubiła Friedricha Schlegela. W 1808, w Kolonii razem ze swoim mężem przeszła na katolicyzm^[1]. Po śmierci męża w 1829 roku zamieszkała we Frankfurcie nad Menem u syna malarza – Philippa Veita^[4].

Mieszkała w Wiedniu, Frankfurcie nad Menem i Dreźnie.

Kariera zawodowa

Dorothea Schlegel była znana i podziwiana od 1800^[1], i ściśle związane z miastem Jena. Jej jedyna powieść – Florentin^[5][6] została opublikowana w 1801 przez Friedricha Schlegela bez podania nazwiska autora.

Ponadto pisała mniejsze artykuły i tłumaczenia^[1]. Przetłumaczyła między innymi „Corinne lub Włochy“ – (fr. Corinne ou l'Italie) – Madame de Staël.

Dzieła Dorothey von Schlegel

• 1800: Recenzje dzieł Basiliusa von Ramdohr, Johanna Jakoba Engela i Évaristea de Parny;
• 1801: Florentin;
• 1803: Rozmowy o najnowszych powieściach francuskich kobiet^[7];
• 1804: Historia magika, Merlina.

Upamiętnienie

Część placu z fontanną.

Jej imieniem i nazwiskiem nazwano plac w Berlinie – (niem. Dorothea-Schlegel-Platz), a także ulicę w mieście Lobeda – (niem. Dorothea-Veit-Strasse).

Przypisy