Dosyteusz (Vasić)

Święty
Dosyteusz
święty biskup wyznawca
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 grudnia 1878
Belgrad

Data i miejsce śmierci

13 stycznia 1945
Belgrad

Czczony przez

Serbski Kościół Prawosławny

Dosyteusz
Dragutin Vasić
Metropolita zagrzebski
ilustracja
Kraj działania

Jugosławia

Data i miejsce urodzenia

5 grudnia 1878
Belgrad

Data i miejsce śmierci

13 stycznia 1945
Belgrad

Miejsce pochówku

Monaster Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni w Belgradzie

Biskup niski
Okres sprawowania

1913–1932

Metropolita zagrzebski
Okres sprawowania

1932–1945
(de facto do 1941)

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Serbski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Metropolia zagrzebska

Śluby zakonne

1898

Diakonat

1898(?)

Prezbiterat

do 1913

Chirotonia biskupia

25 maja 1913

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

25 maja 1913

Miejscowość

Belgrad

Miejsce

Sobór św. Michała Archanioła

Konsekrator

Dymitr (Pavlović)

Dosyteusz, imię świeckie Dragutin Vasić (ur. 5 grudnia 1878 w Belgradzie, zm. 13 stycznia 1945 tamże) – serbski biskup prawosławny.

Życiorys

Ukończył gimnazjum, a następnie seminarium duchowne w Belgradzie (1899). Dzięki uzyskaniu stypendium fundacji metropolity Michała w 1900 mógł wyjechać do Kijowa, gdzie przez cztery lata studiował teologię w Kijowskiej Akademii Duchownej, uzyskując w 1904 tytuł kandydata nauk teologicznych. Następnie przez dwa lata studiował teologię protestancką w Berlinie, zaś do 1907 – filozofię w Lipsku. W czasie nauki w seminarium, w 1898, złożył wieczyste śluby mnisze, a następnie został wyświęcony na hierodiakona. Po powrocie do Serbii został zatrudniony w belgradzkim seminarium jako wykładowca. Pracę tę wykonywał do 1909, gdy dzięki stypendium ministerstwa oświaty i spraw kościelnych mógł kontynuować studia we Francji. Studiował nauki społeczne w Paryżu, a następnie Genewie. Biegle opanował języki niemiecki, francuski, czeski i rosyjski. W 1912 wrócił do Serbii. 25 maja 1913 miała miejsce jego chirotonia na biskupa niskiego. W 1915 został internowany w Bułgarii, do Niszu wrócił jesienią 1918.

Uczestniczył w rozmowach z Patriarchatem Konstantynopolitańskim w sprawie granic Serbskiego Kościoła Prawosławnego po powstaniu Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców. Przez trzy lata przebywał w Czechosłowacji, gdzie uczestniczył w tworzeniu struktur Serbskiego Kościoła Prawosławnego na Zakarpaciu.

W 1932 został przeniesiony na nowo powstałą katedrę zagrzebską. Urząd ten sprawował do powstania Niepodległego Państwa Chorwackiego. 10 kwietnia 1941 został wtrącony przez ustaszy do więzienia przy ul. Petrińskiej w Zagrzebiu i tam poddany torturom. Ciężko chory został przeniesiony do szpitala prowadzonego przez siostry miłosierdzia, gdzie nadal był źle traktowany. Ostatecznie został deportowany do Belgradu (razem z biskupami Mostaru i Zvornika[1]), gdzie 13 stycznia 1945 zmarł w monasterze Wprowadzenia Matki Bożej wskutek odniesionych wcześniej obrażeń.

Kanonizowany przez Serbski Kościół Prawosławny jako święty wyznawca. Jego wspomnienie przypada 13 stycznia (31 grudnia według starego stylu).

Przypisy

  1. M. Tanner, Croatia. A Nation Forged in War, 978-0-300-16394-0, Yale University Press, New Haven and London 2010, s.151

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Досифей (Васич).jpg
Митропролит Досифей (Васич)