Doug Anthony

Doug Anthony

(c) Department of Foreign Affairs and Trade website – www.dfat.gov.au, CC BY 3.0 au Doug Anthony
Data i miejsce urodzenia	31 grudnia 1929 Murwillumbah
Data i miejsce śmierci	20 grudnia 2020 Murwillumbah
Wicepremier Australii
Okres	od 12 listopada 1975 do 11 marca 1983
Przynależność polityczna	Narodowa Partia Australii
Poprzednik	Frank Crean
Następca	Lionel Bowen
Wicepremier Australii
Okres	od 5 lutego 1971 do 5 grudnia 1972
Poprzednik	John McEwen
Następca	Lance Barnard
Odznaczenia

Doug Anthony, właśc. John Douglas Anthony (ur. 31 grudnia 1929 w Murwillumbah, zm. 20 grudnia 2020 tamże^[1]) – australijski polityk, w latach 1971–1984 federalny lider Partii Wiejskiej (CP), pod którego rządami zmieniła ona nazwę na Narodową Partię Wiejską (NCP), a następnie na Narodową Partię Australii (NPA). W latach 1957–1984 poseł do Izby Reprezentantów, w latach 1971–1972 i ponownie 1975–1983 wicepremier Australii.

Życiorys

Pochodzenie i młodość

Jego ojcem był Hubert Lawrence Anthony, wieloletni parlamentarzysta i minister^[2]. Później wspominał, iż kiedy jako dziecko jeździł z ojcem do Canberry, w hotelu dla posłów bajki na dobranoc czytał mu m.in. John Curtin^[3]. Młody Doug uzyskał wykształcenie rolnicze i początkowo zajmował się zarządzaniem należącymi do rodziny farmami mlecznymi w pobliżu rodzinnej miejscowości^[3]. W 1957 jego ojciec nagle zmarł, zaś Doug uzyskał nominację Partii Wiejskiej na jego następcę w okręgu wyborczym Richmond. Reprezentował ten okręg w parlamencie nieprzerwanie przez kolejne 37 lat, uzyskując reelekcję dziesięć razy^[3].

Kariera rządowa

Po raz pierwszy wszedł w skład rządu federalnego w 1964, kiedy to został ministrem spraw wewnętrznych^[3]. W 1967 został ministrem przemysłu podstawowego^[3], co było wówczas drugim pod względem ważności spośród urzędów federalnych, jakie na mocy umowy koalicyjnej z Liberalną Partią Australii (LPA) przypadały w udziale CP. Mianowanie go na to stanowisko odebrano powszechnie jako sygnał, iż Anthony był preferowanym następcą starzejącego się wieloletniego lidera CP Johna McEwena. Kiedy w 1971 McEwen przeszedł na emeryturę, zgodnie z jego wolą partia wybrała Anthony’ego na swojego nowego lidera, co automatycznie dało mu stanowiska wicepremiera oraz ministra handlu i przemysłu^[3] w gabinecie premiera Johna Gortona. Jego sukcesja pośrednio doprowadziła do zmiany lidera LPA i zarazem premiera na Williama McMahona, bowiem za czasów McEwena CP odmawiała udziału w ewentualnym rządzie McMahona, zaś Anthony nie widział przeszkód.

W latach 1972–1975 LPA i CP pozostawały w opozycji, jednak powróciły do władzy pod wodzą Malcolma Frasera po kryzysie konstytucyjnym w 1975. Anthony powrócił na urząd wicepremiera, został też ministrem handlu zagranicznego i zasobów^[3], jednak jego realna pozycja polityczna była słabsza niż w czasie pierwszej kadencji na stanowisku wiceszefa rządu. Wynikało to z faktu, iż po wyborach w 1975 LPA miała tak dużą większość w parlamencie, że mogła utworzyć rząd nawet samodzielnie, a zdecydowała się na koalicję z CP głównie ze względu na historyczny alians obu tych ugrupowań.

Późniejsze życie

W 1983 LPA i NPA (już pod nową nazwą) znów znalazły się w opozycji. W 1984 Anthony zrezygnował z kierowania partią, zrzekł się też mandatu parlamentarnego i powrócił na swoją farmę. Od tego czasu unika angażowania się w bieżącą politykę, choć zabiera głos w wybranych kwestiach, m.in. dał się poznać jako zwolennik wprowadzenia w Australii ustroju republikańskiego^[4]. W latach 1996–2004 posłem z jego dawnego okręgu był jego syn Larry Anthony^[5], będąc tym samym pierwszym w dziejach Australii parlamentarzystą, który uzyskał mandat w okręgu reprezentowanym wcześniej przez swego dziadka i ojca.

Odznaczenia

W 1981 otrzymał Order Towarzyszy Honoru^[6], zaś w 2003 Order Australii klasy Kawaler^[7].

Przypisy