Douglas AC-47 Spooky
 Douglas AC-47 Spooky w Wietnamie, marzec 1969 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | samolot wsparcia |
| Załoga | 6 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | 2 silniki gwiazdowe Pratt & Whitney R-1830 |
| Moc | każdy |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 28,90 m |
| Długość | 19,60 m |
| Wysokość | 5,20 m |
| Powierzchnia nośna | 91,7 m² |
| Masa | |
| Własna | 8 200 kg |
| Startowa | 14 900 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. | 375 km/h |
| Prędkość przelotowa | 280 km/h |
| Pułap | 7450 m |
| Zasięg | 3500 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 3 karabiny maszynowe General Electric GAU-2/M134 | |
Douglas AC-47 Spooky – uzbrojona wersja samolotu C-47 Skytrain, pierwszy z serii ciężkich samolotów wsparcia używanych przez United States Air Force. Samolot zaprojektowano podczas wojny wietnamskiej, a jego głównym zadaniem było zapewnienie bliskiego wsparcia powietrznego (CAS).
Pomysły i plany
Koncepcja użycia samolotu wsparcia prowadzącego ogień prostopadle do kierunku lotu powstała w 1926 roku. Autorem pomysłu był amerykański pilot por. Fred Nelso który przeprowadził udane próby, jednak tego pomysłu nie zastosowano. W 1961 roku płk. MacDonald zaproponował użycie samolotu wsparcia prowadzącego ostrzał (prostopadle do kierunku lotu) celów naziemnych. Pomysł po kilku miesiącach rozważań inżynierów i wojskowych trafił jako projekt w ramach wojskowego programu Project Tailchaser i został zatwierdzony do realizacji. Pierwsze testy przeprowadzono z samolotem Convair C-131 B uzbrojonym w trzy Miniguny które standardowo montowano w śmigłowcach Bell UH-1 Iroquois oraz celownika MK-20 z samolotu Douglas A-1 Skyraider. Do dalszej fazy testów uzbrojenie zabudowano na samolot transportowy C-47 a udane testy potwierdziły jego przydatność bojową. Taktyka użycia tego samolotu zakładała bojowe zastosowanie do bezpośredniego wsparcia oddziałów naziemnych w warunkach nocnych, kiedy użycie szybkich samolotów lotnictwa szturmowego jest utrudnione.
Zastosowanie bojowe AC-47 Spooky
Pierwsze dwa C-47 przebudowano na samoloty bojowe AC-47 które zostały wyposażenie w trzy karabiny maszynowe Minigun SUU-11A, w lewym oknie pilotów umieszczono celownik Mk20 oraz spust do uruchomienia karabinów umieszczono na wolancie. Pilot mógł otwierać ogień z jednego, z dwóch lub trzech karabinów równocześnie. Miniguny umieszczono z lewej strony w kadłubie samolotu, dwa umieszczono w miejscu dwóch ostatnich okien samolotu a jeden w pobliżu drzwi ładunkowych. Samolot wyposażono także w 45 flar oświetlających. Załoga samolotu składała się zazwyczaj z sześciu osób: pilota, nawigatora, inżyniera pokładowego, oficera załadunku i dwóch strzelców. Trzy karabiny prowadziły zmasowany ogień w lewą stronę w stosunku do kierunku lotu samolotu, a duża szybkostrzelność trzech karabinów maszynowych (18 tys. pocisków na minutę) zapewniała pokrycie ogniem dużego obszaru terenu.
Pierwsze zastosowanie bojowe w grudniu 1964 roku potwierdziły wysoką skuteczność tego samolotu. Po pierwszych lotach bojowych załogi tych samolotów nadały im nazwę Spooky (Upiorny). W późniejszym czasie przebudowano następne cztery C-47, jednak z braku Minigunów zabudowano od 8-10 karabinów maszynowych Browning M2 (kaliber 12,7 mm) a samoloty otrzymały oznaczenie AC-47D. Ta wersja uzbrojenia miała mniejszą szybkostrzelność i skuteczność bojową.
W grudniu 1969 roku armia amerykańska wycofała AC-47 zastępując je nowymi samolotami Lockheed AC-130, które powstały po przebudowie samolotów C-130 Hercules.
AC-47T Fantasmas
W 1987 roku w Kolumbii przebudowano pięć samolotów C-47 do wersji AC-47 nazwanej w języku hiszpańskim “Fantasmas” (ang. Spooky). Wersję tę wyposażono w silniki turbośmigłowe Pratt & Whitney PT-6A, mocniejsze przez co zwiększono ładowność samolotu do 5 ton. Mogą one pozostawać w powietrzu do 10 godzin w czasie patrolowania dżungli. Wersję AC-47S wyposażono w kamerę podczerwieni do wykrywania celów w nocy i zamaskowanych celów na ziemi w gęstej dżungli. Uzbrojenie stanowią szybkostrzelne karabiny maszynowe o kalibrze 12,7 mm, a jeden z egzemplarzy wyposażono w 20 mm działko. Samoloty te używane są nadal przez Kolumbijskie Siły Powietrzne do walki z kartelami narkotykowymi, przemytnikami broni, narkotyków i handlarzami narkotyków.
Bibliografia
- "Aeroplan" nr 5/6 2015, ISSN 1232-8839
Linki zewnętrzne
- Kolumbijskie AC-47 Fantasmas. warisboring.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-10)].
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
A picture of the three MXU-470/A minigun modules fitted to an AC-47D.
A U.S. Air Force Douglas AC-47D Spooky gunship (s/n 44-76625) of the 4th Special Operations Squadron, 14th Special Operations Wing, at Nha Trang Air Base, South Vietnam, in March 1969.