Douglas Aircraft Company
Douglas Aircraft Company – amerykańska wytwórnia lotnicza założona w 1921 przez Donalda Willsa Douglasa w Santa Monica w Kalifornii po rozpadzie poprzedniej jego firmy Davis-Douglas Company.
Najsłynniejszą konstrukcją Douglasa był samolot transportowy serii DC (od Douglas Commercial) o bardzo charakterystycznej sylwetce, DC-3, budowany także w wersji wojskowej jako C-47 Skytrain. Wiele z produkowanych przez Douglasa samolotów było użytkowanych niezwykle długo i nawet dziś wiele z nich wciąż jest wykorzystywanych. Wytwórnia Douglas zbudowała bardzo wiele maszyn dla amerykańskich sił zbrojnych, głównie dla US Navy.
Początkowo wytwórnia produkowała samoloty bombowo-torpedowe dla marynarki wojennej, opracowując jednocześnie inne ich odmiany, samoloty obserwacyjne i pocztowe. W ciągu pięciu pierwszych lat działalności wyprodukowano ponad 100 maszyn. Pod koniec lat 20. wytwórnia przeniosła się do nowych obiektów w Clover Field w Santa Monica, gdzie rozpoczęto konstruowanie wodnosamolotów. Nowy kompleks fabryczny był tak duży, że dostarczający przesyłki gońcy firmowi musieli używać wrotek. Pod koniec II wojny światowej firma Douglas posiadała fabryki w Santa Monica, El Segundo, Long Beach i Torrance w Kalifornii, w Tulsie i Midwest City w Oklahomie i w Chicago w stanie Illinois.
W 1934 wytwórnia Douglas skonstruowała samolot transportowy DC-2, poprzednik sławnego DC-3 z 1936 roku. Szeroka oferta produkowanych przez Douglas Aircraft samolotów obejmowała lekkie i średnie bombowce, myśliwce, samoloty transportowe, obserwacyjne i eksperymentalne. Podczas II wojny światowej połączył siły z dwoma innymi firmami tworząc BVD (Boeing-Vega-Douglas), mającą na celu wspólną produkcję bombowca B-17 Flying Fortress. Po zakończeniu wojny w zakładach Douglasa budowano inny samolot na licencji Boeinga B-47 Stratojet.
Poza samolotami Douglas Aircraft była pionierem także w innych dziedzinach jak konstrukcja foteli wystrzeliwanych, pocisków rakietowych klasy powietrze-powietrze, ziemia-powietrze i powietrze-ziemia, bomby oraz rakiet kosmicznych.
W 1967 wytwórnia próbowała rozszerzyć produkcję ze względu na duże zapotrzebowanie na samoloty pasażerskie czterosilnikowy DC-8 i dwusilnikowy DC-9, oraz samolot szturmowy A-4 Skyhawk. Problemy z utrzymaniem jakości produkcji oraz płynności finansowej doprowadziły do połączenia się z firmą McDonnell Aircraft Corporation i powstania McDonnell Douglas. W 1997 wytwórnia McDonnell Douglas została przejęta przez Boeinga, co zakończyło ponad 75-letnią działalność firmy Douglas. Ostatni skonstruowany pod starą marką samolot Boeing 717 będący pochodną DC-9 opuścił fabrykę w Long Beach w maju 2006 roku. Inna maszyna C-17 Globemaster III była produkowana do 2014.
Konstrukcje firmy Douglas Aircraft
Samoloty
- Davis-Douglas Cloudster – jeszcze jako Davis-Douglas
- DT-1 (1921)
- DWC (1923)
- O-2 (1924)
- C-1 (1925)
- M-1 (1925)
- Commuter (1926) – prototyp
- T2D (1927)
- BT-1/BT-2 (1930)
- Dolphin (1930)
- O-31 (1930)
- B-7/O-35 (1931)
- XT3D (1931)
- XFD (1932) – pierwszy myśliwiec Douglasa
- DC-1 (1933)
- DC-2 (1934)
- XO2D (1934)
- B-18 Bolo (1935)
- DC-3 (1935)
- C-47 Skytrain (1935)
- TBD Devastator (1935)
- DB-7 Boston/A-20 Havoc (1938)
- SBD Dauntless (1938)
- B-23 Dragon (1939)
- DC-4 (1939)
- DC-5 (1939)
- XB-19 (1941)
- A-26 Invader (1941)
- C-54 Skymaster (1942)
- BTD Destroyer (1943)
- XB-42 Mixmaster (1944)
- A-1 Skyraider (1945)
- C-74 Globemaster (1945)
- XB-43 (1946)
- DC-6 (1946)
- Cloudster II (1947) – prototyp
- D-558-1 Skystreak (1947)
- D-558-2 Skyrocket (1948)
- F3D Skyknight (1948)
- C-124 Globemaster II (1949)
- A2D Skyshark (1950)
- F4D Skyray (1951)
- A-3 Skywarrior (1952)
- X-3 Stiletto (1952)
- A-4 Skyhawk (1954)
- B-66 Destroyer (1954)
- DC-7 (1953)
- F5D Skylancer (1956)
- C-133 Cargomaster (1956)
- F6D Missileer (1958)
- DC-8 (1958)
- DC-9 (1965)
Pociski rakietowe i rakiety kosmiczne
- Roc I
- AAM-N-2 Sparrow I (1948)
- AIR-2 Genie (1956)
- MGR-1 Honest John – pierwszy rakietowy pocisk ziemia-ziemia z głowicą jądrową w arsenale Stanów Zjednoczonych.
- PGM-17 Thor – pierwszy amerykański balistyczny pocisk rakietowy.
- Delta – rodzina kosmicznych rakiet nośnych.
- Saturn S-IVB – rakieta nośna służąca jako trzeci stopień rakiety Saturn V lub drugi stopień rakiety Saturn IB.
Media użyte na tej stronie
NASA DC-8 airborne laboratory flying over Mint Canyon and the Sierra Pelona Mountains in the foreground, and the snow-covered San Gabriel Mountains in the distance, in Los Angeles County, Southern California.
- The mostly white aircraft is silhouetted against the darker mountains in the background.
- NASA used a DC-8 aircraft as a flying science laboratory. The platform aircraft, was based at NASA's Dryden Flight Research Center, Edwards, Calif., collected data for many experiments in support of scientific projects serving the world scientific community. Included in this community were NASA, federal, state, academic and foreign investigators.
- Data gathered by the DC-8 at flight altitude and by remote sensing has been used for scientific studies in archeology, ecology, geography, hydrology, meteorology, oceanography, volcanology, atmospheric chemistry, soil science and biology.
.JPG)
Autor: Autor nie został podany w rozpoznawalny automatycznie sposób. Założono, że to SoAres (w oparciu o szablon praw autorskich)., Licencja: CC BY-SA 2.5
C-47 Skytrain
A U.S. Navy Douglas SBD Dauntless dropping a bomb, circa in 1942.
The Douglas A-1E Skyraider (U.S. Navy BuNo 132649) at the National Museum of the United States Air Force (Dayton, Ohio, USA) is the airplane flown by Maj. Bernard Fisher on 10 March 1966, when he rescued a fellow pilot shot down over South Vietnam in the midst of enemy troops. For this deed he was awarded the Medal of Honor. The airplane, severely damaged in combat in South Vietnam, came to the museum in 1967 for preservation. From July 1965 through June 1966, he flew 200 combat sorties in the A-1E/H as a member of the 1st Air Commando Squadron located at Pleiku Air Base, South Vietnam. On March 10, 1966, he led a two-ship of Skyraiders to the A Shau Valley in support of friendly troops in contact with the enemy. A total of six "Spads" were striking numerous emplacements when the A-1 piloted by Major D. W. "Jump" Myers was hit and forced to crash-land on the airstrip of the CIDG-Special Forces camp. Myers bellied in on the 2,500-foot runway and took cover behind an embankment on the edge of the strip while Major Fisher directed the rescue effort. Since the closest helicopter was 30 minutes away and the enemy was only 200 yards from Myers, Fisher quickly decided to land his two-seat A-1E on the strip and pick up his friend. Under the cover provided by the other A-1s, he landed in the valley, taxied to Myer's position, and loaded the downed airman into the empty seat. Dodging shell holes and debris on the steel planked runway, Major Fisher took off safely despite many hits on his aircraft by small arms fire.