Douglas B-23 Dragon
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  Stany Zjednoczone |
|---|---|
| Producent | Douglas |
| Typ | samolot bombowy |
| Konstrukcja | średniopłat o konstrukcja metalowej, podwozie klasyczne – chowane w locie |
| Załoga | 6 |
| Historia | |
| Data oblotu | 27 lipca 1939 |
| Lata produkcji | 1939 – 1940 |
| Liczba egzemplarzy | 38 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | 2 silniki gwiazdowe, 14-cylindrowe Wright R-2600-3 |
| Moc | 1600 KM (1194 kW) (każdy) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 28,40 m |
| Długość | 17,80 m |
| Wysokość | 5,60 m |
| Powierzchnia nośna | 92,30 m² |
| Masa | |
| Własna | 8590 kg |
| Startowa | 14 580 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. | 450 km/h |
| Prędkość wznoszenia | 7,6 m/s |
| Pułap | 9600 m (praktyczny) |
| Zasięg | 4400 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 3 karabiny maszynowe kal. 7,62 mm 1 karabin maszynowy kal. 12,7 mm 1800 kg bomb | |
| Użytkownicy | |
| Stany Zjednoczone | |
Douglas B-23 Dragon (pol. Smok) – amerykański samolot bombowy z okresu II wojny światowej. Wyprodukowano jedynie małą serię, nie były użyte w walce.
Historia
Samolot Douglas B-23 Dragon był wersją rozwojową bombowca Douglas B-18 Bolo, w której zastosowano wzmocniony płat pochodzący z samolotu Douglas DC-3 oraz silniki Wright R-2600-3 o mocy 1600 KM (1194 kW). Przebudowano także kadłub, który był bardziej smukły, oraz usterzenie. W porównaniu do swojego poprzednika miał również zmienione uzbrojenie obronne. Był to pierwszy amerykański samolot, w którym zastosowano tylne stanowisko strzeleckie, umieszczone u podstawy statecznika pionowego. Nowy samolot został zamówiony przez lotnictwo armii amerykańskie w liczbie 38 sztuk.
W dniu 27 lipca 1939 roku pierwszy egzemplarz B-23 o nr ewidencyjnym 39-027 został oblatany na lotnisku Clover Field w Santa Monica (stan Kalifornia). Pozostałe 37 bombowców B-23 (nr ewidencyjne 39-028 do 39-064) dostarczono USAAC w pierwszej połowie 1940 roku. Dalsza produkcja nie była kontynuowana.
W trakcie eksploatacji 18 samolotów Douglas B-23 zostało przebudowanych na samoloty transportowe, które otrzymały oznaczenie Douglas UC-67.
Użycie w lotnictwie
Samoloty Douglas B-23 od 1940 roku były wprowadzane do uzbrojenia lotnictwa amerykańskiego. Pierwszy egzemplarz przekazano do 89 Dywizjonu Rozpoznawczego na lotnisku March Field w Kalifornii.
Pozostałe samoloty weszły w skład 17 Grupy Bombowej. Dość szybko jednak zostały zastąpione przez samoloty North American B-25 Mitchell. W późniejszym okresie maszyny typu B-23 znajdowały się w uzbrojeniu 12 Grupy Bombowej na lotnisku McChord Field w Tacoma (stan Waszyngton). Kilka egzemplarzy znajdowało się w 13 Grupie Bombowej stacjonującej w Orlando (Stan Floryda).
W czasie II wojny światowej część B-23 odbywała loty patrolowe u zachodnich wybrzeży USA.
Po krótkim okresie użycia w jednostkach bojowych samoloty wycofano z użycia i przekazano wszystkie do szkół lotniczych i zadań transportowych (część przebudowano na samoloty transportowe).
Trzy samoloty przystosowano na latające laboratoria i tak:
- Samolot o nr 39-028 służył do prób holowania szybowców transportowych.
- Samolot o nr 39-032 wykorzystywany był w firmie Pratt & Whitney jako latająca hamownia silników R-2800-5
- Samolot o nr 39-053 służył do testów celu latającego Culver PQ-8
Zobacz też
Pokrewne konstrukcje:
Podobne lub porównywalne samoloty:
| Samoloty myśliwskie | |
|---|---|
| Samoloty bombowe i torpedowe | |
| Samoloty rozpoznawcze i łącznikowe | |
| Samoloty szkolne | |
| Samoloty transportowe i szybowce | |
| Śmigłowce | |
| Konstrukcje prototypowe i doświadczalne |
Media użyte na tej stronie
.svg)
US Flag with 48 stars. In use for 47 years from July 4, 1912, to July 3, 1959.
Douglas RB-23 of the USAAF, taken at Bicycle Lake, Calif. whilst assigned to Muroc Lake Army Air Base.
Roundel used by US armed forces from 6 May 1942 to 28 June 1943 when white bars and a red outline were added as the result of studies which showed that shape was more important than color from a distance.
Autor: NiD.29, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Roundel used by all US armed forces from 31 July 1943 to 14 January 1947, replacing roundel having red outline, or no outline, but with white bars, and was replaced some nine months before the USAF was formed, by roundel having a single lengthwise red bar inset in white bars (bisecting them), giving the insignia the trio of red-white-red stripes evocative of the non-canton areas of the Flag of the United States.
A USAAF Douglas B-23 Dragon (s/n 39-03?) dropping a bomb during a training flight in the U.S. in 1942.
Douglas B-23 Dragon aerial pick-up test over a CG-3A glider on April 28, 1943
Roundel used by the United States armed forces from 19 August 1919 to 6 May 1942 until red dot removed to avoid confusion with Japanese insignia. Superseded very similar roundel whose colors and proportions differed slightly - the original version having the colors from the US flag, and a center dot 1/3 of the outer radius. This version has a center dot constrained by the inner vertices of the star, a size that does not translate into an even fraction.