Douglas DC-1
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | samolot prototypowy i eksperymentalny |
| Konstrukcja | metalowa |
| Załoga | 2 |
| Historia | |
| Data oblotu | |
| Liczba egzemplarzy | 1 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 17,06 m |
| Długość | 18,28 m |
| Wysokość | 4,88 m |
| Masa | |
| Własna | 5.170 kg |
| Startowa | 7.938 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. | 373 km/h |
| Pułap | 7.010 m |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| 12 | |
| Użytkownicy | |
| Trans World Airlines | |
DC-1 (Douglas Commercial 1) – amerykański prototypowy samolot pasażerski. Pierwszy samolot z linii Douglas Commercial. Wyprodukowano tylko 1 egzemplarz. Na jego bazie zbudowano wersję produkcyjną DC-2.
Historia
Geneza
31 marca 1931 roku, należący do linii lotniczej Transcontinental and Western Air (późniejsze Trans World Airlines) Fokker F-10 z sześcioma pasażerami na pokładzie i dwuosobową załogą, rozbił się tuż po starcie z lotniska w Kansas City w Missouri. Wszyscy obecni na pokładzie zginęli. Przyczyną katastrofy było urwanie się drewnianego skrzydła samolotu w trakcie lotu. Katastrofa odbiła się szerokim echem w ówczesnej amerykańskiej prasie. Na pokładzie znajdował się ceniony gracz a następnie trener drużyny futbolowej Uniwersytetu w Notre Dame, Knute Rockne. Efektem katastrofy było wydanie przez amerykański nadzór lotniczy przepisów, nakładających na przewoźników obowiązek częstej kontroli drewnianych struktur skrzydeł ówczesnych samolotów pasażerskich. Kontrole były na tyle czasochłonne i kosztowne, iż doprowadziły do niemal całkowitego wycofania z obsługi pasażerskich połączeń lotniczych maszyn o drewnianej konstrukcji, takich jak np. Fokker F-10. Ich miejsce zajęły pasażerskie maszyny o wytrzymalszej, metalowej konstrukcji. Chcąc ratować swoją reputacje i będąc zmuszonym do odnowienia swojej floty, TWA rozpoczęła poszukiwania następców maszyn o drewnianej konstrukcji, głównie był to model Fokker F.VII. W kręgu zainteresowań znalazł się metalowy Boeing 247. Jednak z powodu przejęcia całej produkcji przez Boeing Air Transport, późniejsze linie United Airlines, samolot był poza zasięgiem TWA[1].
Projekt
Brak możliwości pozyskania istniejącej już konstrukcji, skłoniły TWA do rozpisania konkursu na całkowicie nowy samolot pasażerski. Wymagania jakie stawiały przed nową maszyną TWA obejmowały metalową konstrukcję skrzydeł i kadłuba, trzy silnik Wasp o mocy 500 - 550 KM, maksymalną masę startową rzędu 6440 kg. Zdolność do lotów nocnych, pojemność zbiorników paliwa umożliwiająca lot na odległość 1737 km z prędkością 241 km/h. Prędkość maksymalna miała wynosić 297 km/h a przelotowa 235 km/h. Samolot z dwuosobową załogą miał zabierać na pokład dwunastu pasażerów. Wyposażenie miało obejmować chowane podwozie. TWA wymagała również aby samolot mógł się utrzymać w powietrzu i bezpiecznie wylądować z niesprawnym jednym silnikiem. Dostarczony przez Douglasa prototyp przewyższał te wymagania, mimo wyposażenia w jedynie 2 silniki. Samolot wyposażony był w śmigła z łopatami o zmiennym skoku. Komfort pasażerów zwiększony był przez wytłumienie kabiny[1].
Podczas półrocznego testowania samolot odbył ponad 200 lotów, które wykazały wyższość DC-1 nad popularnymi samolotami tamtego okresu (Fokker F.VII, Ford Trimotor). DC-1 był w stanie przelecieć Stany Zjednoczone, z zachodniego na wschodnie wybrzeże, w 13 godzin i 5 minut. W kwietniu 1935 pobił rekord prędkości na trasie z Los Angeles do Nowego Jorku, pokonując ją w czasie 11 godzin i 5 minut[2].
TWA zaakceptowało prototyp, z pewnymi modyfikacjami (zwiększenie liczby miejsc do 14, mocniejsze silniki) i złożyło zamówienie na 20 sztuk[3]. Doprowadziło to do powstania DC-2.
W 1935 samolot został sprzedany hiszpańskim liniom Líneas Aéreas Postales Españolas. W 1940 uległ wypadkowi i nie został naprawiony.
Przypisy
- ↑ a b Michał Petrykowski, DC-1 - początek legendy, "Lotnictwo", nr 9 (2013), s. 82-85, ISSN 1732-5323
- ↑ DC-1 Commercial Transport (ang.). W: History, Products [on-line]. Boeing. [dostęp 2009-12-29].
- ↑ Douglas Aircraft Builds the DC-1 and DC-2 (ang.). W: U.S. Centennial of Flight [on-line]. NASA. [dostęp 2009-12-29].
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Douglas DC-1 "City of Los Angeles" of TWA (aircraft registration NC 223Y).