Douglas Dolphin
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | samolot pasażerski i transportowy |
| Załoga | 2 osoby |
| Historia | |
| Data oblotu | 1931 |
| Lata produkcji | 1931–1934 |
| Liczba egzemplarzy | 58 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | 2 x silnik gwiazdowy Pratt & Whitney R-985 |
| Moc | 336 kW |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 18,29 m |
| Długość | 13,74 m |
| Wysokość | 4,27 m |
| Masa | |
| Własna | 3175 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. | 217 km/h |
| Pułap | 5180 m |
| Zasięg | 1160 km |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| 6 | |
| Rzuty | |
 | |
Douglas Dolphin – wodnosamolot produkowany przez wytwórnię Douglas Aircraft Company w latach 1931–1934. Samolot miał wiele zastosowań, począwszy od lotów pasażerskich, po militarne, transportowe, poszukiwawcze i ratunkowe. Wyprodukowano łącznie 58 egzemplarzy.
Historia
W 1930 roku konstruktorzy Douglasa zaprojektowali mały „jacht powietrzny” zwany Sindbad. Był to luksusowy hydroplan o metalowej konstrukcji w układzie górnopłatu, z dwoma silnikami zamontowanymi ponad skrzydłami. Mimo wielkiego kryzysu, panującego w tamtych czasach, producentowi udało się znaleźć odbiorcę. Straż Wybrzeża Stanów Zjednoczonych zakupiła maszynę, którą intensywnie użytkowała do 1939 roku[1].
Na podstawie Sindbada w 1931 roku Douglas stworzył kolejny projekt – Dolphin (Delfin). Był on bardzo podobny do brytyjskiego Saro Cloud, pierwszego jednopłata służącego w Royal Air Force[2].
Użytkownicy
Pierwsze dwa egzemplarze zostały zakupione przez Wilmington-Catalina Airlines i służyły do przewozu pasażerów na trasie Los Angeles-Catalina Island. Kolejne samoloty trafiły do Marynarki Stanów Zjednoczonych i Straży Wybrzeża Stanów Zjednoczonych, gdzie służyły jako maszyny poszukiwawczo-ratunkowe. Jeden egzemplarz nabył sam William Edward Boeing, odwieczny rywal Donalda Douglasa. Do grona właścicieli dołączył również Philip K. Wrigley, syn założyciela koncernu Wrigley Company[2].
Jeden z egzemplarzy zakupionych przez Marynarkę Stanów Zjednoczonych został przeznaczony do transportu ówczesnego prezydenta Franklina Roosevelta, który jednak nigdy nie podróżował na jego pokładzie. Mimo to, Douglas Dolphin był pierwszym samolotem przeznaczonym jedynie do przewozu głowy państwa[3].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Douglas 1930s. U.S. Centennial of Flight Commission, 2003. [dostęp 2011-10-10]. (ang.).
- ↑ a b Mike Badrocke, Bill Gunston: The illustrated History of McDonnell Douglas Aircraft. Wielka Brytania: Osprey Aviation, 1999. ISBN 185532-924-7.
- ↑ Mayflower of the Air Ready for President. Popular Mechanics, 1933.
Bibliografia
- Peter Bowers. Douglas Dolphin. „Airpower”. 12, s. 11–25, 49–50, 1982. Airpower.
- René Francillon: McDonnell Douglas Aircraft since 1920. Wielka Brytania: 1979. ISBN 0-370-00050-1.
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
The U.S. Coast Guard Douglas RD-2 Adhara (serial 29, later 129, V-111). It was delivered in July 1932 and crashed in March 1937.
Coloured drawings for the U.S. Coast Guard Douglas RD-4 Dolphin.