Douglas F4D Skyray
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | myśliwski samolot pokładowy |
| Załoga | 1 pilot |
| Historia | |
| Data oblotu | 21 stycznia 1951 |
| Lata produkcji | 1956 - 1957 |
| Wycofanie ze służby | 1964 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | 1 × Pratt & Whitney J57-P-8, -8A lub -8B, turboodrzutowy |
| Ciąg | 45 kN (71 kN z dopalaniem) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 10,21 m |
| Długość | 13,8 m |
| Wysokość | 3,9 m |
| Powierzchnia nośna | 52 m² |
| Masa | |
| Własna | 7268 kg |
| Startowa | 12300 kg |
| Uzbrojenia | 1800 kg |
| Paliwa | 1136 litrów |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. | 1160 km/h |
| Prędkość wznoszenia | 93,3 m/s |
| Pułap | 17 000 m |
| Zasięg | 1930 km |
| Promień działania | 1100 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 4 × działko Colt Mk 12 kal. 20 mm 2 × bomba po 907 kg 2 × AIM-9 Sidewinder niekierowane pociski rakietowe: 6 zasobników po 7 × pocisk kal. 70 mm, lub 4 zasobniki po 19 × pocisk kal. 70 mm | |
| Rzuty | |
 | |
Douglas F4D Skyray – amerykański myśliwiec pokładowy, zbudowany w wytwórni Douglas Aircraft Company dla US Navy. Chociaż maszyna ta pozostała w służbie dość krótko i nigdy nie została użyta bojowo, był to pierwszy samolot pokładowy, który pobił rekord prędkości i pierwszy myśliwiec marynarki zdolny do przekroczenia prędkości Mach 1 w locie poziomym.
Maszyna ta charakteryzowała się doskonałymi jak na ówczesne czasy osiągami, między innymi bardzo dużą prędkością wznoszenia. Samolot był zdolny ze startu zatrzymanego rozpędzić się i wzbić pod kątem 70° na pułap 15 200 metrów w około dwie i pół minuty.
Historia
Konstrukcja maszyny, została oparta na opracowaniach niemieckiego konstruktora Alexandra Lippischa, które po zakończeniu II wojny światowej dostały się w ręce Amerykanów. Pierwszy projekt maszyny w konfiguracji bezogonowej oznaczony symbolem D-571 miał skrzydła w kształcie wydłużonej delty ze statecznikiem pionowym i bez wyraźnie zarysowanego kadłuba i było to rozwiązanie bardzo podobne do niemieckich projektów z czasów wojny, które nigdy nie zostały zrealizowane. Projekt wyewoluował w kierunku maszyny z wyraźniej zaznaczonym kadłubem i zaokrąglonymi skrzydłami.
Przedstawiony dowództwu US Navy projekt, wzbudził zainteresowanie, które 16 grudnia 1949 doprowadziło do zamówienia na dwie maszyny prototypowe oznaczone jako XF4D-1. Ze względu na charakterystyczny kształt przypominający płaszczkę samolot został nazwany Skyray, co można tłumaczyć jako "podniebna płaszczka".
Skyray był konstrukcją bezogonową ze skrzydłami w kształcie delty o zaokrąglonych końcówkach. U nasady skrzydeł znajdowały się wloty powierza do silnika odrzutowego, a paliwo znajdowało się w zbiornikach w kadłubie i skrzydłach. Na krawędziach natarcia zainstalowano skrzela zwiększające siłę nośną podczas startu i lądowania, a na krawędziach spływu klapolotki i powierzchnie sterowe. Maszyna została oblatana 21 stycznia 1951 roku w bazie Muroc (obecnie Edwards).
Jednostką napędową maszyny miał być początkowo turboodrzutowy silnik Westinghouse J40, ale ponieważ był on ówcześnie opracowywany, zdecydowano się na inną jednostkę napędową Allison J35-A-17 o ciągu 22,3 kN, która jednak okazała się zbyt słaba. Nieco później zmieniono silniki na mocniejsze Westinghouse XJ40-WE-6 o ciągu 31,1 kN bez dopalacza, a później na XJ40-WE-8 p ciągu 51,6 kN z dopalaniem. Silniki te pozwoliły 3 października 1953 pobić rekord prędkości na samolocie Skyray z wynikiem 1213 km/h.
Ze względu na awaryjność silników firmy Westinghouse w marcu 1953 roku po raz kolejny wymieniono je, tym razem na Pratt & Whitney J57-P-2 o ciągu 64,5 kN z dopalaniem. Zabudowa nowego silnika okazała się bardzo problematyczna ze względu na jego większe rozmiary.
Pierwsze produkcyjne egzemplarze F4D dostarczono do jednostek marynarki wojennej w 1956 a do korpusu Marines w 1957. Piloci latający na Skyrayu ochrzcili maszynę Ford ze względu na oznaczenie F4D, które po angielsku wymawia się: ef-four-dee. Pomimo wielu zalet samolot posiadał też wady, z których najpoważniejszą była niestabilność przy prędkościach bliskich prędkości dźwięku. Ponadto przy podchodzeniu do lądowania maszyna ześlizgiwała się na skrzydło, co objawiało się niejednoczesnym lądowaniem kół podwozia głównego. Rozmieszczenie wskaźników w kabinie, tak jak w większości samolotów odrzutowych tamtego okresu, było mało ergonomiczne, a część wskaźników była trudna do obserwacji, tak jak ekran radaru przesłonięty drążkiem sterowym, a duże zużycie paliwa przez silniki wymusiło użytkowanie samolotów zawsze wyposażonych w zbiorniki podwieszane.
F4D Skyray został zaprojektowany jako wyspecjalizowany myśliwiec przechwytujący działający na dużych pułapach i nie był zdolny do wykonywania innych zadań. Z tego względu wkrótce, bo już w 1964 został wycofany ze służby. Jedna maszyna została przekazana do NACA jako platforma badawcza, gdzie była wykorzystywana do 1969 roku, a druga do szkoły pilotów testowych marynarki służąc jako demonstrator niestabilności w locie.
Wersje samolotu F4D Skyray
- XF4D-1: Prototyp.
- F4D-1: Jednomiejscowy myśliwiec pokładowy zbudowany w liczbie 419 egzemplarzy.
Zmiana nazewnictwa
Zgodnie z nowym wspólnym nazewnictwem zunifikowano oznaczenia maszyn używanych w amerykańskich siłach zbrojnych, bez podziału na samoloty armii i marynarki wojennej. W nowej nomenklaturze samolot F4D Skyray został oznaczony jako F-6A Skyray.
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
3-side drawing of a Douglas F4D-1 Skyray (after 1962 F-6A).
A Douglas F4D-1 Skyray (BuNo 134759) used for aerodynamics research at the U.S. National Advisory Committee for Aeronautics (NACA) Ames Research Center, California (USA), from 4 April 1956 to 16 October 1959. The three people visible are Don Heinle, Stew Rolls, and Walter Liewar.